A na napiszę dokładnie aby było wiadomo o co w tym chodzi.
Źrenica wyjściowa jest to po prostu średnica plamki utworzonej za okularem jaka dociera do naszego oka.
źrenica wyjściowa = średnica (mm) / powiększenie w danym okularze
Rysunek: optyczne.pl
Żeby ją sobie wyobrazić lub nawet zobaczyć wystarczy skierować teleskop na jasny punkt lub nawet ścianę i za okularem przyłożyć fragment kalki technicznej. Zobaczymy że w pewnym miejscu i położeniu na papierze uzyskamy ostry obraz dokładnie źrenicy wyjściowej naszego instrumentu. Odległość kalki z tym ostrym krążkiem światła od wierzchołka ostatniej soczewki okularu da nam dodatkowy parametr odległości źrenicy wyjściowej - ER.
Według mnie i nie tylko, do obserwacji wysoko położonych jasnych planet i Księżyca stosujemy tak powiększenie aby źrenica wyjściowa była w zakresie od 0,5 do 1,5 mm
a dokładniej dla planet wysoko położonych nad horyzontem od 0,5 do 1,0 mm i nisko położonych nad horyzontem 1,0 do 1,5 mm
Jasne powierzchniowo obiekty mgławicowe - źrenica wyjściowa 1 do 2 mm
Jasne mgławice emisyjne i galaktyki z jasnymi jądrami o w miarę dużej jasności powierzchniowej - źrenica wyjściowa od 2 do 4 mm
Większość mgławic i galaktyk to obiekty nie za duże i nie za jasne najefektywniej obserwujemy je ze źrenicami z zakresu 1,5 mm do 2,5 mm
Rozległe mgławice gazowe, emisyjnych, refleksyjne i pozostałości po supernowych jak Veil - źrenica wyjściowa od 4 do 7 mm
Warto też pamiętać o tym że nasza źrenica w oku z wiekiem coraz słabiej sie rozszerza i statystycznie wygląda to tak:
do 20 roku życia - 7 mm
od 20 do 30 roku życia - 6,5 mm
od 30 do 40 roku życia - 6 mm
od 40 do 50 roku życia - 5 mm
od 60 roku życia - 4 mm i ew. mniej!
Teraz przykład:
Teleskop MAK 180, ogniskowa 2700 mm, okular 7 mm, powiększenie = 385 razy
źrenica wyjściowa = 0,46 mm, czyli w przybliżeniu 0,5 mm i jest to maksymalna wartość powiększenie jaki możemy uzyć w tym teleskopie bez jakichkolwiek strat.
Włożenie do takiego układu Barlowa, zmiejsza wielkość źrenicy wyjściowej dwukrotnie, ale dziękki zastosowaniu wysokiej jakości okularów, nie zauważyłem przy obserwacji wad optycznych oka. Powinno byc wtedy widoczne dosłownei wszystko, od paprochów na oku, po pyłki w cieczy łzowej. Na pewno miała znaczenie po prostu odpowiednmia odległośc od oka. Dla mnie w każdym bądź razie było super.
Takie coś kiedyś gdzieś znalazłem
|
Jedyne co obliczam to pole widzenia i powiększenie. 
Pamiętam widok Saturna z Pszczelnika - powiększenie 771x czyli ponad 4x średnica lustra (a teoretycznie dla max powiększenie nie powinno się przekraczać 2x średnicy). Nie mówię, że obraz był idealny, ale myślę, że jakbyśmy trafili wtedy na idealny seeing to Saturn byłby jak na wyciągnięcie ręki.