Jak co roku, około 17 listopada przypada maksimum Leonidów, dość obfitego roju meteorów pochodzącego z częściowego rozpadu okresowej komety 55P/Tempel-Tuttle, co 33 lata powracającej w okolice Słońca. Każde jej zbliżenie do naszej dziennej gwiazdy to kolejna solidna porcja pozostawianego na orbicie kometarnego pyłu – meteoroidów, na które regularnie, co rok, natrafia Ziemia podczas swej okołosłonecznej wędrówki. Tak też było podczas jej ostatniego przelotu w okolicy Ziemi i Słońca 28 lutego 1998 roku, co zaowocowało zwiększoną liczbą godzinną (ZHR) obserwowanych meteorów w latach 1998–2002. Można było wtedy nawet mówić o „deszczach” meteorów, ponieważ obserwowano kilkaset, a nawet kilka tysięcy śladów meteoru na godzinę. Niestety, najlepsze warunki obserwacji omijały wówczas teren Europy. Jednak jeszcze przez kilka lat są szanse na zwiększoną aktywność roju Leonidów.
W tym roku przebieg zjawiska może być bardzo gwałtowny i co najważniejsze efektowny. Zarówno przed rokiem, jak i obecnie, Ziemia napotyka większe skupisko materii kometarnej, pozostałej po przelocie komety w okolicach Słońca w 1567 roku.
Tegoroczne, prawdopodobnie bardzo ostre maksimum przewidywane jest na noc z 17 na 18 listopada. Największe szanse „złowienia” meteoru powinniśmy mieć ok. 22:40 – 22:50, w tym czasie bowiem przewiduje się wspomniany pik aktywności. Dodatkowo nad ranem, w nocy z 16 na 17 listopada możliwa jest podwyższona aktywność wywołana przejściem przez strumień z 1567 roku. W maksimum można się spodziewać około 60-100 bardzo szybkich meteorów z zielonkawymi śladami. Obserwacje warto jednak zacząć godzinę wcześniej i kontynuować nawet do świtu, bo według niektórych przewidywań maksimum może okazać się nieco bardziej rozciągnięte w czasie. Według niektórych opinii astronomów możliwa jest wyjątkowo wysoka liczba meteorów nawet do 500 na godzinę.
Przeciętnie podczas przejścia przez największe skupisko meteoroidów z roju Leonidów, czyli w maksimum zjawiska, obserwuje się w ostatnich latach tylko kilkadziesiąt meteorów w ciągu godziny. Jednak to właśnie Leonidy są słynne z najobfitszych „deszczów meteorów”. Spośród odnotowanych 33 powrotów komety Tempel-Tuttle, aż 22 skutkowały „deszczami” (pierwszy zaobserwowany w 899 roku n.e.). Szczególnie obfite odnotowano w 1901 i 1966 roku. Najobfitszy z nich obserwowano przed 41 laty w Arktyce i Stanach Zjednoczonych – 16 listopada 1966 roku w ciągu godziny doliczono się nawet 140 tysięcy meteorów, czyli blisko 40 „spadających gwiazd” na sekundę!
Na meteorowe łowy z reguły wybieramy się po północy. Tym razem jednak, jak już wspomniano, obserwacje warto rozpocząć jeszcze przed północą, choć usytuowany w zachodniej części gwiazdozbioru Lwa radiant Leonidów, czyli miejsce na sferze niebieskiej, z którego wydają się wybiegać meteory, będzie wówczas jeszcze blisko horyzontu. 1–2 godziny przed świtem, Lew będzie już wysoko w południowej stronie nieba. Tym większa więc będzie szansa na pomyślne obserwacje. Z zasady najlepsze warunki obserwacji meteorów są w drugiej połowie nocy, co wynika z faktu, że im bliżej świtu, tym więcej obserwujemy meteorów „nacierających” na nas, a nie tylko „prześcigających” Ziemię, które dominują przed północą, co wynika z ruchu obrotowego Ziemi.
Skoro obserwacji nie będzie tym razem utrudniał Księżyc, wystarczy życzyć sobie bezchmurnej pogody i… odrobiny cierpliwości w wypatrywaniu „spadających gwiazd”.
| Załączniki: |
|
leonidy.jpg [ 8.35 KiB | Przeglądane 12843 razy ] |
(a raczej mamy) 
.
Kto kupił z Was nowego klamota a się nie przyznał he? 
, więc jest nas większa grupa, a co do kupna teleskopu to z ręką na sercu nie kupiłem żadnego tego roku oczywiście i oświadczam, że nie mam takiego zamiaru.Jedynie, co zrobiłem z braku pogodnej nocy to postawiłem sobie moje skarby meteoryty przed sobą, co nawet ucieszony byłem, ponieważ zawsze to widzieć na własne oczy prawdzie jak te, co fruwają nad głową. 
U nas na Śląsku niestety nie było warunków do obserwacji (przynajmniej w moim rejonie). Bardzo szybko tworzyły się mgły (już przed 22:00) no i zachmurzenie też dało się we znaki 
Ciągnie wilka do lasu 
