Teraz jest sobota, 20 kwietnia 2024, 14:03

Strefa czasowa: UTC + 2




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku
Przejdź na stronę 1, 2, 3, 4  Następna strona
Autor Wiadomość
 Tytuł: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 31 lipca 2013, 11:19 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Półkilometrowa asteroida minie Ziemię 9 sierpnia 2013 roku
Dzisiaj można będzie śledzić przelot asteroidy 2003 DZ15 a już nadlatuje następne tego typu ciało niebieskie. Tym razem asteroida oznaczony sygnaturą 2005 WK4 zbliży się do Ziemi 9 sierpnia 2013 roku. W sumie przelot nastąpi w odległości 8,1 LD ( LD, czyli średni dystans z Ziemi do Księżyca).
Ciało niebieskie 2005 WK4 zostało odkryte 27 listopada 2005 roku w Siding Spring Survey. Magnituda jasności tego obiektu to 20, co według astronomów świadczy o tym, że jego rozmiar to około pół kilometra. Tak jak w przypadku kilku poprzednich ciał niebieskich, o których przelocie wiedzieli ziemscy naukowcy, tak i tym razem planowane są obserwacje radarowe. Najpierw od 3 do 12 sierpnia rejestracji radarowej obiektu 2005 WK4 dokona teleskop Goldstone a cztery dni potem dołączy do niego Arecibo.
Ze względu na usytuowanie asteroidy na tle Słońca optyczne obserwacje nie były możliwe aż do sierpnia. Kolejne szczegóły na temat tego obiektu a również jego kształt zostanie ujawnione po przelocie, gdy dokona się analiz zebranego materiału. Asteroid 2005 WK4 jest klasyfikowana, jako obiekt potencjalnie niebezpieczny. Obiekt ten ma na tyle niestabilną orbitę, że może on w przyszłości zbliżyć się do Ziemi jeszcze bardziej a przy pewnych okolicznościach nawet zderzyć się z naszą planeta wywołując regionalny kataklizm.

http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/pol ... -2013-roku

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 

 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 31 lipca 2013, 11:20 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Dwie duże planetoidy w opozycji
W sierpniu w opozycji znajdą się dwie duże planetoidy: Juno i Iris. Obie będzie można obserwować przez lornetkę - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN.
Planetoida (3) Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej - Junony. Po Ceres i Pallas była trzecim znanym ciałem z pasa planetoid rozciągającego się między orbitami Marsa i Jowisza.

Juno jest dość sporym obiektem - ma nieregularny kształt o rozmiarach290×240×190 km. Albedo planetoidy wynosi 0,24, a maksymalna jasność jaką może ona osiągać na naszym niebie to 7,7 mag.

Najbliższa opozycja Juno wypada 9 sierpnia i stwarza dobre warunki do jej obserwacji. Choć nie będzie to wyjątkowo bliska opozycja, przez co maksymalny blask planetoidy wyniesie 9,0 magnitudo, bez problemów dojrzymy ją przez lornetki o obiektywach 50-60 mm lub małe lunety.

Maksymalny blask planetoidy dość ładnie pokrywa się z nowiem Księżyca, co stworzy dobre warunki do obserwacji. Planetoidy najlepiej wypatrywać około północy. Będzie ona się wtedy wznosić na wysokości około 30 stopni nad południowym horyzontem i przez cały sierpień będzie się powoli przemieszczać na tle gwiazd konstelacji Wodnika, blisko granicy z gwiazdozbiorem Koziorożca.

Druga sierpniowa planetoida to (7) Iris. Została ona odkryta przez Johna Russella Hinda 13 sierpnia 1847 roku w Londynie. Iris jest niewiele mniejsza od Juno, bo jej rozmiary ocenia się na225×190×190 km. Albedo Iris wynosi 0,28.

Większe albedo i inaczej usytuowana orbita niż w przypadku Juno powodują, że tegoroczna opozycja Iris (wypadająca dokładnie 19sierpnia) owocuje całkiem dużą maksymalną jasnością ciała wynoszącą aż 7,9 magnitudo. W tym przypadku do obserwacji wystarczy nawet mała lornetka o obiektywie o średnicy 30-40 mm.

Na obserwacje Iris także warto wyjść w okolicach północy. Planetoidę odnajdziemy wtedy w tym samym rejonie nieba co Juno - także w konstelacji Wodnika. Świetnym drogowskazem do niej będzie Sadalsuud (Beta Wodnika) czyli najjaśniejsza gwiazda tej konstelacji mająca blask 2,9 magnitudo i doskonale widoczna gołym okiem. W okolicach połowy sierpnia Iris będzie przebywać na sferze około 1 stopnia od niej. Oznacza to, że jeśli nakierujemy lornetkę na Sadalsuud, w polu widzenia znajdzie się też Iris.

Warto nadmienić, że z obserwacjami Iris nie warto czekać do 19 sierpnia.

Pełnia Księżyca wypada 21 sierpnia i w okolicach tej daty jasny Księżyc będzie świecił blisko Iris skutecznie utrudniając obserwacje. Znacznie lepiej wypatrywać Iris około 10-16 sierpnia. Jej blask będzie wtedy niewiele mniejszy, a Srebrny Glob nie powinien jeszcze przeszkadzać swoim silnym światłem.
PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... zycji.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 31 lipca 2013, 11:20 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Perseidy atrakcją sierpniowego nieba
Niewątpliwą atrakcją sierpniowego nieba będzie rój Perseidów. Wystąpią także dobre warunki do podziwiania dwóch jasnych planetoid.

W sierpniu wakacje nieuchronnie się kończą, a dzień zauważalnie się skraca. Na samym początku miesiąca, w Warszawie, Słońce wzejdzie o godzinie 4.56, a zajdzie o 20.27. 31 sierpnia wschód słońca nastąpi o 5.45, a zachód o 19.26. W sierpniu Słońce wstępuje w znak Panny.

Kolejność faz Księżyca jest w sierpniu następująca: nów - 6 VIII o godz. 23.51, pierwsza kwadra - 14 VIII o godz. 12.56, pełnia - 21 VIII o godz. 3.45, ostatnia kwadra - 28 VIII o godz. 11.35. Najbliżej Ziemi Srebrny Glob znajdzie się 19 VIII o godz. 3.27, a najdalej 3 VIII o godz. 10.54 i 31 VIII o godz. 1.47.
Niewątpliwą atrakcją sierpnia są meteory z roju Perseidów. Rój ten jest aktywny od połowy lipca do praktycznie ostatnich dni sierpnia i swoje maksimum osiąga typowo w okolicach 12 sierpnia. W tym roku wypada ono w godzinach od 20.15 do 22.45. Warunki do obserwacji roju są bardzo dobre, bo nów Księżyca wypada 6 sierpnia, a pierwsza kwadra 14 sierpnia. Nasz naturalny satelita nie będzie więc mocno przeszkadzał w obserwacjach.

Początek sierpnia to czas kiedy możemy pokusić się o odnalezienie Merkurego. Godzinę przed wschodem Słońca planeta świeci nisko, bo tylko 5 stopni nad wschodnim horyzontem. Najlepsze warunki do jej obserwacji wystąpią w okolicach 4 sierpnia.

Niełatwo będzie dostrzec Wenus. Planetę można odnaleźć na wieczornym niebie. Pół godziny po zachodzie Słońca widać ją na tle łuny naszej dziennej gwiazdy tylko niespełna pięć stopni nad zachodnim horyzontem.

Mars i Jowisz, na sferze niebieskiej, świecą obecnie blisko siebie. Odnajdziemy je w konstelacji Bliźniąt. Można je obserwować na ranem. Godzinę przed wschodem Słońca, Mars będzie świecił około 15 stopni nad horyzontem, a Jowisz niespełna 25 stopni nad horyzontem. Warto pamiętać, że Jowisz jest teraz ponad dwadzieścia razy jaśniejszy od Marsa.

Saturna można obserwować już tylko wczesnym wieczorem. Godzinę po zachodzie Słońca planetę z pierścieniami odnajdziemy około 10 stopni nad południowo-zachodnim horyzontem.

W sierpniu panują dobre warunki do obserwacji Urana i Neptuna. Obie planety widać przez prawie całą noc. Neptuna odnajdziemy w Wodniku, a Urana w Rybach. W przypadku obserwacji obu tych planet warto wyposażyć się w lornetkę lub teleskop. Uran ma bowiem jasność 5.8 magnitudo, a Neptun 7.8 magnitudo.

Pluton wciąż przebywa w konstelacji Strzelca i możemy go obserwować przez pierwszą część nocy. Jego jasność wynosi 14.1 magnitudo więc, aby go dojrzeć potrzebujemy sporego teleskopu amatorskiego.

W sierpniu w opozycji znajdzie się planetoida (7) Iris. Maksimum swojego blasku (7.9 mag) osiągnie ona 19 sierpnia i można ją wtedy łatwo odnaleźć, bo będzie świecić tuż obok gwiazdy Beta Wodnika. Aby dojrzeć Iris będziemy potrzebować niewielkiej lornetki.

Trochę większa lornetka przyda nam się do obserwacji drugiej z jasnych, sierpniowych planetoid. Dnia 9 sierpnia w opozycji znajdzie się (3) Juno. Jej maksymalny blask wyniesie 9 magnitudo i odnajdziemy ją na granicy konstelacji Wodnika i Koziorożca.

W okresie od 3 do 25 sierpnia możemy obserwować bardzo wolne meteory z roju Kappa Cygnidów. Maksimum aktywności roju przypada 17 sierpnia i da się wtedy dojrzeć 3-4 meteory z tego roju na godzinę obserwacji. W tym roku warunki do obserwacji są przeciętne, bo pełnia Księżyca wypada 21 sierpnia i Srebrny Glob będzie przeszkadzał w obserwacjach.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: piątek, 2 sierpnia 2013, 10:29 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Podglądaj z nami, co dzieje się na Ziemi
Ziemia nie zatrzymuje się nawet na sekundę. Wciąż gdzieś występują wstrząsy, wybuchają wulkany, szaleją powodzie, a żar słońca wypala glebę. Zobaczcie obraz świata z ostatnich kilku tygodni na fotografiach z kosmosu.
Byliście na urlopie? Macie wakacje i wydaje się Wam, że świat się zatrzymał? Że nic ciekawego się nie dzieje?
Pokażemy Wam zdjęcia wykonane przez satelity meteorologiczne i astronautów z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, które udowadniają, że Ziemia dalej żyje, nawet jeśli jesteście "poza światem".
Oto 10 fotografii naszej planety, które obrazują odmienność zjawisk i krajobrazów. Podczas, gdy my wypoczywamy, gdzieś uderza tajfun, płoną lasy, wybuchają wulkany i łagodnie wędrują sobie po niebie chmury.
Zapraszamy Was do komentowania, które zdjęcia najbardziej przypadło Wam do gustu i najchętniej zrobilibyście sobie z niego tapetę na pulpit swojego komputera... komentujcie tutaj
http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... e-na-ziemi

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: piątek, 2 sierpnia 2013, 10:29 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Prof. Krzysztof M. Górski: astrobazy to fantastyczny projekt
Program obserwatoriów astronomicznych, tzw. astrobaz w województwie kujawsko-pomorskim jest fantastycznym projektem – ocenił w środę prof. Krzysztof M. Górski z Jet Propulsion Laboratory California Institute of Technology w Pasadenie (USA), związanego z NASA.
Naukowiec spotkał się w Toruniu z Radą Programową Astrobaz Kopernik, którzy przedstawili funkcjonowanie projektu i zamierzania na najbliższe lata.

"Jestem wręcz oczarowany. O projekcie wiedziałem pobieżnie, nie znałem szczegółów, więc chciałem zapoznać się jak to działa. Efekt jest piorunujący. Nie spodziewałem się, że jest to przedsięwzięcie prowadzone z takim rozmachem i cieszy się tak dużym zainteresowaniem. Jestem pod wrażeniem. Najwyższe komplementy" - powiedział PAP prof. Górski.

Astronom zadeklarował współpracę z prowadzącymi projekt astrobaz i spotkań z jego uczestnikami.

"Przyjeżdżam trzy – cztery razy w ciągu roku do Polski. W zasadzie za każdym razem mogę się umówić na spotkania z młodzieżą w astrobazach. Z marszałkiem województwa rozmawiamy też o konferencji astronomicznej w Toruniu. Temat nie jest jeszcze ustalony, ale im dłużej o tym myślę, to wyobrażam sobie coraz większą konferencję" - dodał profesor.

Profesor był też zaskoczony zaprezentowaną mapą aktywności amatorów obserwujących wszechświat, gdzie najliczniejszym skupiskiem po Stanach Zjednoczonych jest region kujawsko-pomorski.

Prof. Górski w środę odwiedził też jedną z astrobaz w Unisławiu, w powiecie chełmińskim.

W województwie kujawsko-pomorskim działa 14 astrobaz, które są ogólnodostępnymi, przyszkolnymi obserwatoriami astronomicznymi. Działają one w 13 powiatach.

Budynki astrobaz mają kształt typowego obserwatorium astronomicznego - powstały na planie koła o średnicy około dziesięciu metrów. Główny element wyposażenia to automatyczny teleskop Meade LX 200 14.

Kopuła obserwatorium o średnicy czterech metrów jest w pełni zautomatyzowana, co oznacza możliwość podążania za teleskopem oraz zdalne zamykanie i otwieranie. Obserwacje przy użyciu mniejszych od teleskopu głównego instrumentów mogą być też prowadzone na tarasie budynku. Pozostałe elementy wyposażenia to m.in. teleskop słoneczny Coronado PST 40/400, lornetka z piętnastokrotnym powiększeniem oraz astronomiczna kamera CCD.

W ramach programu przeszkolono opiekunów astrobaz, którymi najczęściej są nauczyciele, ale też przedstawiciele innych zawodów, będący miłośnikami astronomii.

Astrobazy wraz z ich specjalistycznym wyposażeniem powstały dzięki wsparciu z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Koszt budowy i zakupu wyposażenia obserwatorium to prawie 300 tys. zł. Całkowity koszt realizacji projektu to prawie 4,2 mln zł.

W przyszłej perspektywie finansowej 2014-20 planowane jest powstanie astrobaz w każdym z 19 powiatów województwa. Wszystkie obserwatoria miałyby stać się Środowiskowymi Centrami Popularyzacji Nauki.

Na początku przyszłego roku planowane jest uruchomienie na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu studiów podyplomowych z astronomii dla opiekunów astrobaz, które byłyby finansowane ze środków programu.

Prof. Krzysztof M. Górski jest absolwentem astronomii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, doktorat i habilitację uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego (obecnie na urlopie) i w kilku ośrodkach naukowych za granicą.

Obecnie prof. Górski jest zatrudniony w Jet Propulsion Laboratory California Institute of Technology (Caltech) w Pasadenie, realizującym projekty dla NASA. Zaangażowany jest w projekt satelity Plancka, będący wspólnym przedsięwzięciem Europejskiej Agencji Kosmicznej i NASA.

PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... ojekt.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: sobota, 3 sierpnia 2013, 09:21 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Jutro rano Księżyc spotka trzy planety
W niedzielę warto wstać trochę wcześniej, aby zobaczyć nietypowe spotkanie. Na niebie jeszcze przed wschodem Słońca do trzech planet zbliży się Księżyc. Jak będzie wyglądać to ciekawe zjawisko?
Mamy lato, dni są długie, a noce krótkie i choć systematycznie się one wydłużają, to jednak czas na podziwianie usianego gwiazdami nieba jest ograniczony.
Wakacje to ten moment, kiedy możemy wybrać się pod namiot i część nocy spędzić pod gołym niebem patrząc w otchłań kosmosu.
Nadarza się właśnie niecodzienna okazja, aby zobaczyć i uwiecznić na zdjęciach coś kosmicznego. Będzie nim spotkanie Księżyca z aż trzema planetami.
Jako, że nasz naturalny satelita właśnie przybliża się do Słońca, z każdym dniem fragment jego oświetlonej tarczy zmniejsza się.
W niedzielę (4.08) przed wschodem Słońca, a więc około godziny 4:00 w województwach wschodnich i 4:30 w regionach zachodnich naszego kraju, warto spojrzeć dość nisko między wschodni i północno-wschodni horyzont.
Odnajdziemy tam gwiazdozbiór Bliźniąt, a w jego wnętrzu Księżyc. Będzie miał on postać bardzo wąskiego rogalika. Powyżej niego jaśnieć światłem odbitym będzie Jowisz, największa planeta naszego Układu Słonecznego.
Na lewo od Księżyca znajdziemy Marsa, czyli Czerwoną Planetę. Jeśli się dobrze przyjrzymy, będziemy w stanie dojrzeć jej czerwonawe zabarwienie. Wreszcie trzecim obiektem będzie Merkury, planeta najbliższa Słońcu, toteż będzie wisiała najniżej nad horyzontem.
Warto na obserwacje wybrać miejsce, gdzie widnokrąg będzie wolny od drzew i zabudowań, abyśmy mogli w spokoju i bez zbędnego przemieszczania się, dostrzec wszystkie opisane obiekty. Jeśli nie znajdziemy Merkurego na tle porannej zorzy, to nic nie szkodzi. Jest to planeta, która zwykle bywa bardzo trudna w obserwacjach.
Do pełni szczęścia wystarczy nam spotkanie Księżyca z Marsem i Jowiszem, które warto uwiecznić na zdjęciach. W tym, gdzie dokładnie szukać planet i w jakiej ułożą się konfiguracji, pomoże nam poniższa mapka nieba. Więcej o tym, co ciekawego zobaczymy na niebie w sierpniu, znajdziecie... tutaj
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... zy-planety
Lokalizacja planet i Księżyca 4 sierpnia 2013 w godzinach 4:00-4:30. Opracowanie: TwojaPogoda.pl


Załączniki:
Lokalizacja planet.png
Lokalizacja planet.png [ 189.67 KiB | Przeglądane 6295 razy ]

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.
Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: sobota, 3 sierpnia 2013, 09:21 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Górski: satelita Planck jest jak ferrari
O najnowszym obrazie Wszechświata na podstawie wyników projektu Planck opowiadał 31 lipca na wykładzie w Toruniu pracujący z ramienia NASA przy misji kosmicznej Planck prof. Krzysztof Górski.
Planck to misja Europejskiej Agencji Kosmicznej, prowadzona we współpracy z NASA. Jej zadaniem są pomiary Wszechświata w zakresie promieniowania mikrofalowego. Jednym z liderów projektu Planck jest prof. Krzysztof Górski, pracujący w Jet Propulsion Laboratory/Caltech w Pasadenie w Stanach Zjednoczonych oraz w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego.

W ostatnich miesiącach ukazał się cykl publikacji naukowych na temat wyników zebranych przez satelitę Planck. W szczególności opublikowano mapę Wszechświata w zakresie promieniowania mikrofalowego, opartą o dane z pierwszych 15 miesięcy misji. Mapa ta ogólnie jest zgodna z wynikami uzyskanymi przez wcześniejsze misje kosmiczne, ale w pewnych aspektach występują różnice.

Według pomiarów satelity Planck Wszechświat ma 13,81 miliardów lat, z dokładnością do 50 milionów lat. Dane wskazują, że tajemniczej ciemnej energii jest nieco więcej niż sądzono, odpowiada ona za 68 proc. energii Wszechświata.

„W dużych skalach kątowych jest bardzo drobna różnica pomiędzy tym, co pomierzył satelita WMAP i my. Na razie nie wiemy, czemu tak jest, pracujemy nad wyjaśnieniem. Jako Planck Collaboration stoimy na stanowisku takim, że na satelicie Planck pomiary były wykonywane dwoma instrumentami, które posługiwały się dwoma różnymi metodami, więc rezultaty są poprawne i być może były jakieś błędy w danych WMAP lub ich obróbce. Zespoły obu misji współpracują ze sobą, aby znaleźć przyczynę rozbieżności” - wyjaśnił Górski w wywiadzie dla PAP.

Innym wynikiem potrzebującym wyjaśnienia jest pewien efekt asymetrii, zależności rozkładu temperatury promieniowania tła od kierunku na niebie (anizotropii). Już w 2003 roku, jako jedni z pierwszych, Górski wraz ze współpracownikami i swoimi studentami zaczęli zajmować się efektem istnienia wyróżnionego kierunku w kosmosie, co sugerowały dane z WMAP. Badacze przez wiele lat czekali na Plancka, aby sprawdzić, czy efekt ten jest realny. Najnowsze dane wskazują, że jest pewien efekt asymetrii na niebie, który wydaje się kosmologiczny, a nie lokalny, pochodzący np. od naszej Galaktyki. Teraz zacznie się nowa runda badań próbujących wytłumaczyć to zjawisko.

„Podstawowe założenie najpopularniejszego modelu inflacyjnego, opisującego ewolucję Wszechświata, jest takie, że istniał jakiś mechanizm, który spowodował takie rozdęcie obszaru zawierającego obserwowaną obecnie część Wszechświata, że jakiekolwiek niejednorodności zostały rozdmuchane do takich rozmiarów, że są bardzo bliskie Wszechświatowi płaskiemu i izotropowemu, co tłumaczy jego obecnie obserwowany wygląd. Anizotropia promieniowania tła może oznaczać, że era inflacji nie trwała tak długo, jak sądzono, że być może jednak widać pewne niejednorodności z ery przed kosmiczną inflacją. Są też inne spekulacyjne teorie: może zaczynamy widzieć fale grawitacyjne albo obserwujemy inny rodzaj zaburzeń niż adiabatyczne” - mówi naukowiec.

Wskazuje dodatkowo, że Planck zmierzył nie tylko rozkład temperatury promieniowania tła, ale także polaryzację. W czerwcu przyszłego roku powinny zostać opublikowane dane na temat polaryzacji. Jeżeli okaże się, że podobny efekt jest widoczny także w polaryzacji, zjawisko to będzie trzeba traktować bardziej serio i stanie się przedmiotem intensywniejszych badań naukowców w najbliższych latach.

Tłumacząc w rozmowie z PAP znaczenie projektu Planck, prof. Górski porównał satelitę do ferrari w Formule 1, szczególnie w dziedzinie satelitarnych badań promieniowania tła. „Gdy się buduje nowy silnik lub poprawia stary na nowy sezon, to nie jeździ on dwa raz szybciej niż inne, tylko jest lepszy o ułamki sekund. Podobnie jest w przypadku Plancka – stawia na doprecyzowanie pomiarów oraz duży zakres zdolności rozdzielczej: od całego nieba do 5 minut łuku. Tego typu instrumenty pozwalają kalibrować potem wszystkie inne eksperymentalne badania” - wyjaśnił astronom.

Badacz wskazuje, że istotna jest także inna sprawa: „Po pierwsze: zbiór danych” - mówi. Planck obserwuje całe niebo w dziewięciu częstotliwościach, z których większość nie była do tej pory obserwowana na całym niebie tak dokładnie. Ten zbiór danych będzie ważny dla astronomii przez lata. Naukowcy do tej pory analizują dane z misji IRAS, mimo że są one stare (był to pierwszy sztuczny satelita do badania promieniowania podczerwonego, wystrzelono go w 1983 roku, dokonał przeglądu prawie całego nieba).

„W obrazach z Plancka są całe +tony+ astronomii. Sygnał kosmologiczny to tylko jedna, drobna część całości. Są dane o bardzo wielu innych obiektach, które będą analizowane przez astronomów o różnych specjalizacjach. Zakres zagadnień, które dzięki danym Plancka można rozważać, jest bardzo szeroki” - tłumaczy Górski.

Profesor podkreśla też znaczenie misji Planck w historycznym kontekście całej dziedziny badań promieniowania mikrofalowego. „Wszystko zaczęło się niecałe 50 lat temu. Kiedy zaczynałem swoją karierę, nie było w ogóle jeszcze takich pomiarów, a w ciągu kilku generacji naukowego życia mamy sytuację, że dziedzina zmierza do momentu, w którym będzie eksperymentalnie przebadana” - dodaje.

Pierwszym sztucznym satelitą przeznaczonym specjalnie do badań promieniowania tła był COBE, wystrzelony przez NASA w 1989 roku. W roku 2001 NASA wystrzeliła satelitę WMAP, który znacząco poprawił zdolność rozdzielczą w stosunku do map COBE. W 2009 r. Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) umieściła w kosmosie satelitę Planck, który jeszcze bardziej poprawił dokładność wykonywanych obserwacji.

Naukowiec jest sceptyczny odnośnie szans na podobną misję w najbliższej dekadzie. Uważa, że są to zbyt duże projekty, aby ktokolwiek na świecie był w stanie przeprowadzić je samodzielnie. Przypuszcza, że może w perspektywie 10 lat pojawi się jakaś mała misja, ale na wielki projekt, taki jak Planck, będzie trzeba poczekać dwadzieścia albo trzydzieści lat.

PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... rrari.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Ostatnio edytowano sobota, 3 sierpnia 2013, 09:23 przez Paweł Baran, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: sobota, 3 sierpnia 2013, 09:22 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Lądowanie modułu MSL z łazikiem Curiosity
Agencja kosmiczna NASA opublikowała właśnie film w wysokiej rozdzielczości z dźwiękiem, przedstawiający moment lądowania modułuMars Science Laboratory. To właśnie ta misja odpowiadała za dostarczenie łazika Curiosity, co się jak wiemy ostatecznie udało.
Sonda kosmiczna z mierzącym mniej więcej tyle co typowy SUV łazikiem, została wystrzelona za pomocą rakiety Atlas V, którą wyniesiono z Cape Canaveral. Lądowanie nastąpiło 6 sierpnia 2012. Or tego czasu z różnymi przygodami Curiosity spełnia swoja misję napowierzchni czerwonej planety.
Łazik Curiosity ma planowo przebywać na powierzchni Marsa przez jeden rok marsjański, co odpowiada 687 dniom ziemskim. Jednak znając przypadki łazików Spirit i Opportunity, nastąpi z pewnością przedłużenie pracy urządzenia, o ile będą sprzyjające okoliczności. Faza przelotu między Ziemią a Marsem trwała 210 dni, potem nastąpiła faza zbliżeniowa, która trwała trochę ponad półtrora miesiąca. W jej trakcie wykonywano manewry korekcyjne, tak, aby przygotować lądowanie w miejscu przeznaczenia, czyli w kraterze Gale. Ostatnia faza tej operacji, którą można zobaczyć na opublikowanym przez NASA nagraniu nazywa się w nomenklaturze oficjalnej EDL, Entry, Descent and Landing. Trwało to tylko kilkanaście minut, ale było to krytyczne dla powodzenia całej misji MSL. Po odczepieniu się lądownika, co widzimy w pierwszej części nagrania, doszło do kontrolowanego spadania, a na odpowiedniej wysokości do odstrzelenia osłony termicznej i do uruchomienia rakiet hamujących, które pozwoliły na przyziemienie z prędkością mniej więcej pół metra na sekundę. Zaraz po lądowaniu łazik przełączył się w odpowiedni tryb i przesłał pierwsze zdjęcie z powierzchni.
Dodaj ten artykuł do społeczności
http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/lad ... -curiosity
Źródło: kadr z Youtube


Załączniki:
curios.jpg
curios.jpg [ 122.45 KiB | Przeglądane 6295 razy ]

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.
Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: sobota, 3 sierpnia 2013, 09:23 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Gejzery na Enceladusie są uzależnione od grawitacji Saturna
Gdy zaczęła się misja kosmiczna Sondy Cassini cały świat naukowy czekał na wspaniałe odkrycia, które pozwolą pogłębić nasz poziom wiedzy na temat planety z pierścieniami. Stało się dokładnie tak jak przewidywano. Już w chwilę po przybyciu Sondy Cassini w okolice Saturna, w 2004 roku, udało się zaobserwować gejzery wystrzeliwujące z południowego bieguna księżyca o nazwie Enceladus.
Obecny poziom wiedzy pozwala nam już powiedzieć więcej na temat genezy powstawania gejzerów na powierzchni Enceladusa. Początkowo astronomowie długo nie mogli skorelować aktywności gejzerów z innymi zjawiskami w układzie Saturna. Sugerowano, że kolejne erupcje mogą mieć współczynnik czasowy. Nikt nie umiał znaleźć wzoru tej aktywności, aż do niedawna. Zgodnie z przewidywaniami to, co wpływa na emisję z odkrytych gejzerów to przede wszystkim grawitacja gazowego giganta. Gdy saturn jest bliżej Enceladusa wielka siła grawitacji niemal zasklepia pęknięcia w lodzie na południowym biegunie tego globu. Gdy Enceladus znajduje się dalej od planety, wtedy emisje są większe, bo grawitacja nie ściska już powierzchni księżyca.
Dodaj ten artykuł do społeczności
http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/gej ... ji-saturna
Źródło: NASA/JPL/Space Science Institute


Załączniki:
ence.jpg
ence.jpg [ 68.42 KiB | Przeglądane 6294 razy ]

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.
Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: poniedziałek, 5 sierpnia 2013, 09:48 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
12 miesięcy Curiosity na Marsie w 2 minuty
NASA świętując zaprezentowała filmik przedstawiający uwiecznienie 12 miesięcy z życia łazikaCuriosity na Marsie. Filmik składający się z 548 zdjęć trwa 2 minuty.
Curiosity to nazwa najnowszego łazika NASA, który od 6 sierpnia 2012 roku eksploruje powierzchnię Czerwonej Planety poszukując oznak życia.
Łazik przesłał na Ziemię już ponad 190 GB danych, w tym 70 tysięcy zdjęć, które zebrał w ciągu 1,6-kilometrowej podróży.
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/1702 ... w-2-minuty

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: poniedziałek, 5 sierpnia 2013, 09:49 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Zidentyfikowano nowy typ intensywnej eksplozji kosmicznej
Dzięki zdjęciom z teleskopu Hubble'a uczonym z NASA udało się zidentyfikować nowy typ kosmicznej eksplozji. Musiała ona powstać w wyniku połączenia obiektów o masie gwiazd. Rozbłysk energii oznaczono jako GRB 130603B.
Tajemniczemu wybuchowi towarzyszyło intensywne promieniowanie o wysokiej energii, które jest dystrybuowane w przypadkowych kierunkach w przestrzeni. To, co zaobserwowano za pomocą szerokopasmowego aparatu z Hubble'a to zjawisko zwane przez astrofizyków, jako kilonova.

Zaobserwowano rozbłysk gamma, czyli intensywne promieniowanie o wysokiejenergii, którego powód pozostaje w sferze trudnych do zweryfikowania hipotez. Najbardziej popularna teoria głosi, że rozbłyski gamma są spowodowane przez łączenie się małych, supergęstych obiektów gwiezdnych, takich jak dwie gwiazdy neutronowe, lub gwiazda i czarna dziura.
Źródło:
http://space.mit.edu/short-grb-130603b- ... edo-berg...
Dodaj ten artykuł do społeczności
http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/zid ... kosmicznej
Źródło: NASA/HST


Załączniki:
hs-2013-29.jpg
hs-2013-29.jpg [ 229.94 KiB | Przeglądane 6276 razy ]

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.
Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: wtorek, 6 sierpnia 2013, 08:19 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Nie będzie komety stulecia?
Blask komety C/2012 S1 (ISON) jest wyraźnie niższy niż oczekiwano, co sugeruje że w listopadzie i grudniu br. może nas czekać znacznie mniej efektowny spektakl - poinformował PAN dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Kometa C/2012 S1 (ISON), odkryta we wrześniu 2012 roku, jest zapowiadana jako kometa stulecia. Blask, który ma ona osiągnąć pod koniec listopada br. może być porównywalny z Księżycem w pełni.

Obecnie kometa świeci w konstelacji Bliźniąt jako słaba mgiełka o jasności 16.5 magnitudo. Jej blask pozostaje na tym poziomie od początku roku. To zachowanie wyraźnie odbiega od trendu przewidywanego przez efemerydy, które mówiły że w ciągu pierwszego półrocza 2013 roku C/2012 S1 (ISON) powinna pojaśnieć od 16.5 do 14.5-15 mag. Blask komety jest więc 4-6 razy niższy niż oczekiwano.

Zachowanie to oznacza, że w maksimum swojego blasku kometa może być wyraźnie słabsza niż mówiły pierwsze efemerydy.

PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... lecia.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: wtorek, 6 sierpnia 2013, 08:20 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Pięć medali dla młodych polskich astronomów
Pięć medali i dwa wyróżnienia zdobyli polscy uczniowie na siódmej Międzynarodowej Olimpiadzie z Astronomii i Astrofizyki, która odbyła się w Grecji. Uczestniczyło w niej blisko 180 uczniów z 38 krajów całego świata.
Polska reprezentacja składała się z ośmiu zawodników wyłonionych w krajowych zawodach 56 Olimpiady Astronomicznej. Polscy uczniowie zdobyli w sumie jeden złoty medal, dwa srebrne, dwa brązowe oraz dwa wyróżnienia.

Złoty medal zdobył Marcin Wrona z Limanowej, medale srebrne: Damian Mazurek z Lublina i Paweł Zalecki z Krakowa. Brązowe medale wywalczyli Mateusz Windak z Wieliczki i Krzysztof Szyszka ze Sławna. Wyróżnienia otrzymali: Wojciech Marciniak z Kamienia Krajeńskiego i Tomasz Różański z Cekowa. Zgodnie z grecką tradycją, oprócz medali, laureaci otrzymali laury olimpijskie uplecione z gałązek oliwnych.

Do udziału w Olimpiadzie zawodnicy przygotowywali się pod opieką pracowników: Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Planetarium Śląskiego w Chorzowie oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Opiekunami reprezentacji byli: Waldemar Ogłoza, Damian Jabłeka i Grzegorz Kondrat.

„Szczególnie cieszy fakt, że część naszej reprezentacji stanowili uczniowie klas drugich, którzy w przyszłym roku będą mogli wystartować w kolejnej Olimpiadzie w Rumunii, dysponując już z większym doświadczeniem. Pozostali natomiast podejmą studia z zakresu nauk ścisłych i technicznych” - informuje opiekun polskiej drużyny Waldemar Ogłoza.

Międzynarodowa Olimpiada z Astronomii i Astrofizyki to konkurs dla uczniów szkół ponadpodstawowych, których interesuje Kosmos i jego badania. „Pomimo, że astronomia nie jest w Polsce przedmiotem szkolnym, nasi uczniowie co roku zdobywają w tej dziedzinie nagrody i medale” – wyjaśnia Waldemar Ogłoza.

Zawody polegają na rozwiązaniu serii zadań teoretycznych, zadań z analizy obserwacji astronomicznych oraz zadań obserwacyjnych ocenianych przez międzynarodowe jury. Tegoroczna Olimpiada rozgrywana była w Grecji w Volos, u podnóża góry Helion. Mieszkał tu słynny mitologiczny Chiron zanim został przeniesiony na niebo w postaci gwiazdozbioru Centaura.

PAP – Nauka w Polsce

http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... nomow.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 7 sierpnia 2013, 08:46 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Wpływ Ksieżyca na Ziemię
Księżyc towarzyszy ludzkości od jej zarania, wpływając na wyobraźnię niezliczonych pokoleń. Zarówno wyliczenia egipskich kapłanów, jak i misja Apollo 11 są częścią tej niesłabnącej fascynacji. Jednak Srebrny Glob spełnia też niezwykle ważną, niedostrzeganą przez ludzi, rolę w życiu naszej planety. Gdyby nasz naturalny satelita nagle zniknął, czekałaby nas seria katastrof.
Biegun na równiku
Prawdopodobnie najważniejszy efekt obecności Księżyca to jego stabilizująca rola w odniesieniu do osi obrotu Ziemi i utrzymywaniu w miarę stałego kąta jej nachylenia. Dzięki temu nasza planeta podczas rotacji nie przechyla się za bardzo, oscylując w granicy 23,5 stopni.

Dla porównania Mars, który jest pozbawiony takiego stabilizatora, "trzęsie" się znacznie mocniej pod wpływem grawitacyjnego oddziaływania innych planet naszego układu. Właśnie z tego powodu lody znajdujące się na biegunach Marsa czasem wędrują w okolice jego równika. Przykład ten pokazuje jak bardzo ziemski klimat mógłby się zmienić bez obecności naszego satelity.

"Księżycowy" klimat
Amerykańsko-francuska misja Topex/Posejdon, badająca zjawisko el Nino odkryła, że za fluktuacjami tego prądu peruwiańskiego, wpływającego na klimat panujący w Ameryce Południowej, stoją niewielkie prądy znajdujące się w głębi oceanu, które w znacznym stopniu zależą od pływów podlegających oddziaływaniu Księżyca.

Ponadto, wspomniana stabilizacyjna rola naszego satelity umożliwiła powstanie zróżnicowanych stref klimatycznych, unikając przechodzenia z jednego ekstremum (skrajnie różne temperatury) w drugie (brak pór roku, taka sama długość nocy i dni).

Długość dnia
Ziemska rotacja jest spowalniana przez tak zwane tarcie pływowe, które działa trochę jak hamulec. Oczywiście mówimy o kosmicznej skali - w tej chwili pełen obrót naszej planety trwa o 2 sekundy krócej niż przed 100 tysiącami lat. Miliony lat temu, w czasach dinozaurów, doba liczyła 23 godziny.

Oznacza to, że gdyby Księżyca nie było, Ziemia obracałaby się szybciej, przez co dni z każdym rokiem stawałyby się krótsze.
Przypływy, odpływy
Najbardziej znany wpływ Księżyca wiąże się ze zjawiskiem pływów morskich. Zwykle są kojarzone z przypływami i odpływami mórz i oceanów, które w zależności od ustawienia Ziemi w stosunku do srebrnej planety różnią się wielkością.

Jednak w przeszłości Księżyc, który znajdował się zaledwie 20 - 30 tysięcy kilometrów od Ziemi, za pośrednictwem ogromnych pływów powodował duże przemieszczenia w skorupie ziemskiej, torując drogę ruchom tektonicznym kształtującym naszą planetę. Dzięki m.in. oddziaływaniu naszej planety ze Srebrnym Globem kontynenty wyglądają teraz tak, jak wyglądają.

Mity o Ksieżycu
Przez większość naszej historii adaptowaliśmy się do cyklu Księżyca, co nie pozostało bez wpływu na nasze zachowania czy przekonania, prowadząc czasem do powstania przesądów niemających pokrycia w rzeczywistości.

Panuje na przykład przekonanie, że cykl miesiączkowy jest powiązany z cyklem Księżyca. Inny przesąd mówi, że zwierzęta podczas pełni stają się bardziej agresywne. W obu wypadkach (i wielu innych) badania pokazały, że nie istnieją żadne przesłanki, które w jakikolwiek sposób potwierdzałyby powyższe tezy.
http://odkrywcy.pl/gid,15871479,img,158 ... aid=611150

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 7 sierpnia 2013, 08:46 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Opuszczamy Ziemię - wideo
Sonda MESSENGER opuszczając w 2004 roku Ziemię i udając się w kierunku Merkurego skierowała swoje kamery ku niebieskiej planecie, dzięki czemu my dziś możemy obejrzeć nagranie obrazujące jak wyglądałoby opuszczenie naszego kosmicznego domu. Jeśli marzycie o wylocie w przestrzeń kosmiczną - zobaczcie koniecznie.
Zdjęcia nie zostały wykonane po samym starcie sondy, lecz w 2005 roku gdy wykorzystywała ona Ziemię jako tak zwane wspomaganie grawitacyjne, czyli skorzystała z wpływu grawitacyjnego planety aby się bardziej rozpędzić. Wtedy z pomocą szerokokątnego aparatuMercury Dual Imaging System wykonała ona 358 fotografii w ciągu okrągłej doby.
Dzięki temu możemy na krótkim filmie zobaczyć pełen obrót Ziemi z odległości od 65 do 435 tysięcy kilometrów.
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/1704 ... ie---wideo

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 7 sierpnia 2013, 08:47 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Nadchodzi największy deszcz meteorów w roku, Perseidy
Perseidy to największy deszcz meteorów, który co roku rozświetla sierpniowe nocy. Największy szczyt tego roju nastąpi w noc pozbawioną blasku Księżyca z 12 na 13 sierpnia 2013.
Źródłem tego roju meteorów jest obszar w przestrzeni w którym znajdują się odłamki pozostawione po przejściu komety Swift-Tuttle, które regularnie przecina nasza planeta. Obiekty różnej wielkości spadają z prędkością około 60 km/s

Kometa Swift-Tuttle ma ogromne jądro, którego średnica wynosi 26 kilometrów. Większość komet, jakie znamy jest dużo mniejsza. To właśnie jej rozmiar powoduje, że po jej przelocie tworzą się duże ilości meteoroidów na tyle dużych, aby spadać w ziemskiej atmosferze ciągnąć za sobą efektowne smugi.

Najlepsze warunki do obserwacji będą oczywiście poza obszarami zurbanizowanymi, o minimalnej ilości zanieczyszczenia nocnego nieba sztucznym światłem. Idealne godziny do oglądania tego zjawiska zaczynają się około 22:00 i potrwają do około 4:00 rano. Dużą ilość spadających gwiazd będzie się dało zobaczyć od 12 do 14 sierpnia.
Dodaj ten artykuł do społeczności
http://tylkoastronomia.pl/wideo/nadchod ... u-perseidy

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: środa, 7 sierpnia 2013, 08:48 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
W Układzie Słonecznym odkryto cmentarzysko komet
Kolumbijscy naukowcy odkryli, że fragment przestrzeni między Marsem a Jowiszem to w istocie kosmiczne cmentarzysko komet. Znajdujące się tam ciała niebieskie znajdują się w stanie uśpienia, ale mogą zostać przebudzone do ponownego lotu poprzez nawet subtelne zmiany temperatury.
Odkrycia dokonano w obszarze zwanym pasem asteroid lub planetoid. Tego typu stracone pozornie komety nazwano kometami Łazarza, od imienia człowieka wskrzeszonego ze zmarłych, o którym można przeczytać w biblii. Tak jak on pod wpływem pewnych okoliczności mogą one powrócić do życia.

Astronomowie wierzą, że obiekty te pochodzą z obszaru przestrzeni znajdującej się daleko poza planetami, zwanego pasem Kuipera. W pasie asteroid takie martwe komety przemieszane są z asteroidami, których pochodzenia poszukuje się raczej w wewnętrznej części Układu Słonecznego.

W ciągu ostatnich kilku lat w obszarze między Marsem a Jowiszem znaleziono 12 aktywnych komet. Nazwano je kometami pasa asteroid z ang. asteroidal belt comets lub w skrócie ABC comets. Te obiekty to spory problem dla naukowców, bo tak naprawdę nie wiedzą oni skąd właściwie się tam wzięły.

Jak twierdzi profesor Ignacio Ferrin z Uniwersytetu w Antioquia, komety te są w uśpieniu przez tysiące, a może nawet miliony lat. Odróżnia je od innych skał w tej części przestrzeni unikatowa zdolność do wznowienia swojej aktywności.



Źródło:
http://www.alaskadispatch.com/article/2 ... ound-bet...

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: czwartek, 8 sierpnia 2013, 09:39 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Pole magnetyczne Słońca niedługo się odwróci
Wyniki badań prowadzonych w obserwatoriach astronomicznych sugerują, że niedługo coś wielkiego wydarzy się na Słońcu: odwróci się jego pole magnetyczne - informuje amerykańska agencja kosmiczna w swoim serwisie Science@NASA. Naukowcy uspokajają jednak, że nie ma powodów do obaw, gdyż to normalny proces na Słońcu.

- Wydaje się, że zostało nam od trzech do czterech miesięcy do ukończenia odwracania się pola magnetycznego - uważa heliofizyk Todd Hoeksema ze Uniwersytetu Stanford (USA).

- Północny biegun słoneczny już zmienił znak, natomiast południowy jest w trakcie tego procesu - dodaje Phil Scherrer, inny heliofizyk z Uniwersytetu Stanford.
Pole magnetyczne naszej dziennej gwiazdy zmienia biegunowość co 11 lat. Następuje to w szczycie każdego cyklu magnetycznego Słońca, gdy wewnętrzne dynamo magnetyczne gwiazdy reorganizuje się. Proces odwrócenia biegunów pola magnetycznego przebiega w następujący sposób: najpierw pole słabnie, jego natężenie spada do zera, a potem ponownie wzrasta, ale z przeciwną biegunowością.

Zmiany pola magnetycznego mają wpływ na całą heliosferę, która obejmuje Układ Słoneczny. Magnetyczny wpływ Słońca rozciąga się wiele miliardów kilometrów poza orbitę Neptuna.

Cykl słoneczny odkrył w 1843 roku niemiecki astronom amator Samuel Heinrich Schwabe. Odkrycie było efektem trwających 17 lat obserwacji tarczy słonecznej i rejestrowania zmian w liczbie plam na Słońcu. Co ciekawe, Schwabe nie zamierzał szukać cyklu słonecznego, a obserwował naszą dzienną gwiazdę, aby odkryć hipotetyczną planetę wewnątrz orbity Merkurego.
Przeciętna długość cyklu słonecznego to około 11 lat. Zdarzają się jednak cykle o kilka lat krótsze oraz cykle trwające dłużej. Cykl trwający w latach 1755-1766 jest tradycyjnie oznaczany jako numer 1, zgodnie z numeracją, który ustanowił Rudolf Wolf, szwajcarski astronom badający Słońce w XIX wieku. Obecnie jesteśmy w trakcie 24. cyklu słonecznego, który rozpoczął się w 2009 roku.

W XX wieku okazało się, że plamy słoneczne są ściśle związane z polem magnetycznym, a pełen magnetyczny cykl słoneczny wynosi 22 lata i obejmuje dwa cykle 11-letnie z zamienionymi biegunami pola magnetycznego. Gdy Słońce przechodzi przez okres mniejszej liczby plam i protuberancji mówimy o minimum słonecznym, a okres większej liczby tych zjawisk nazywamy maksimum słonecznym.

Serwis Science@NASA przygotował krótki film objaśniający słoneczne cykle, który jest dostępny pod adresem http://www.youtube.com/watch?v=34gNgaME86Y
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: czwartek, 8 sierpnia 2013, 09:43 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Orbity planetoid zagrażających Ziemi
NASA zaprezentowała najświeższą grafikę przedstawiającą orbity wszystkich znanych naukowcom obiektów kosmicznych, które mogą zagrozić naszej planecie.
Na grafice możemy zobaczyć 1400 najniebezpieczniejszych planetoid mających co najmniej 1,4 km wielkości. Tutaj możecie zobaczyć tę grafikę w pełnej rozdzielczości.

http://www.geekweek.pl/aktualnosci/1704 ... cych-ziemi


Załączniki:
Asteroidy.jpg
Asteroidy.jpg [ 237.62 KiB | Przeglądane 6207 razy ]

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.
Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Sierpień 2013
PostNapisane: czwartek, 8 sierpnia 2013, 09:44 
Offline
SuperUser
SuperUser
Avatar użytkownika

Dołączył(a): wtorek, 25 sierpnia 2009, 14:22
Posty: 7979
Lokalizacja: Przysietnica: PTMA Warszawa.
Badanie czarnych dziur pomoże wyjaśnić powstawanie galaktyk
Naukowcy odkryli nowy sposób pomiaru prędkości supermasywnych czarnych dziur. Może to pomóc w lepszym zrozumieniu tego, w jaki sposób następuje wzrost galaktyk.
Astronomowie zaobserwowali czarną dziurę o masie 10 milionów razy większej od naszego Słońca, która znajduje się w centrum galaktyki spiralnej oddalonej o 500 milionów lat świetlnych od Ziemi."Konsumowała" ona materię formującą się wokół niej w postaci dysku akrecyjnego.

Zarejestrowano ciepło, które jest wytwarzane przez czarną dziurę w procesie absorpcji materii mając do dyspozycji obserwacje optyczne, ultrafioletowe i rentgenowskie. Na podstawie danych naukowcy zorientowali się, jak daleko od czarnej dziury znajduje się kres dysku akrecyjnego.

Odległość ta zależy od rotacji czarnej dziury, czyli tego jak szybko wchłaniająca materię czarna dziura wciąga dysk bliżej siebie. Znając odległość między czarną dziurą a dyskiem pozwala oszacować prędkość obrotu i moment pędy czarnej dziury. Zrozumienie jej obrotu doprowadzi do zrozumienia procesu, który kształtował galaktyki utworzone miliardy lat temu.

Wiemy, że supermasywne czarne dziury w centrach galaktyk są z nimi związane, jako całością i to należy uznawać za dziwne, bo czarne dziury są bardzo małe w stosunku do rozmiaru galaktyki. Naukowcy ujmują to obrazowo porównując, że to tak jakby jeden głaz na Ziemi wpływał na całą planetę. Dlatego ustalenie stopnia tego powiązania jest kluczowe dla zrozumienia jak galaktyki zmieniają się naprzestrzeni kosmicznej skali czasu.



Źródło:
http://www.nature.com/news/spin-rate-of ... wn-1.13512
Dodaj ten artykuł do społeczności
http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/bad ... e-galaktyk

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.


Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku
Przejdź na stronę 1, 2, 3, 4  Następna strona

Strefa czasowa: UTC + 2


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 46 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL