Listopadowe atrakcje na niebie
Listopad obfituje w dużą ilość atrakcji astronomicznych. Będzie można obserwować dwa zaćmienia, kilka jasnych planet oraz ciekawych koniunkcji, a także aktywność roju Leonidów.

Dni skracają się coraz bardziej. W Warszawie w dniu Wszystkich Świętych Słońce wzejdzie o godzinie 6:32, a zajdzie o 16:07. W listopadzie Słońce wstępuje w znak Strzelca.

Dnia 13 listopada dojdzie do całkowitego zaćmienia Słońca. Faza całkowita tego zjawiska będzie widoczna w pasie rozciągającym się od północno-wschodniej Australii, poprzez Pacyfik, przechodząc 500 km na północ od Nowej Zelandii, aż do miejsca znajdującego się 500 km na zachód od wybrzeży Ameryki Południowej. Fazy częściowe zaćmienia będą widoczne z prawie całego południowego Pacyfiku, Nowej Zelandii, części Antarktydy, środkowej i wschodniej Australii, wschodniej Nowej Gwinei oraz na południowych krańcach Ameryki Południowej.

Dla odmiany, 28 listopada dojdzie do częściowego, półcieniowego zaćmienia Księżyca. Zjawisko to będzie widoczne w Polsce przy wschodzie Srebrnego Globu. Jest to najmniej efektowne z zaćmień, bo objawia się tylko lekkim osłabieniem blasku tarczy naszego naturalnego satelity.

Kolejność faz Księżyca jest w listopadzie następująca: ostatnia kwadra - 7 XI o godz. 1:36, nów - 13 XI o godz. 23:08, pierwsza kwadra - 20 XI o godz. 15:31 oraz pełnia - 28 XI o godz. 15:46. Najbliżej naszej planety Srebrny Glob znajdzie się 14 listopada o 11:23, a najdalej 1 listopada o 16:31 i 28 listopada o 20:26.

Mars i Pluton znajdują się na sferze niebieskiej blisko Słońca więc warunki do ich obserwacji w listopadzie są bardzo trudne.

Końcówka miesiąca to czas, w którym możemy próbować dojrzeć Merkurego. Godzinę przed wschodem Słońca świeci on prawie 10 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem.

Przez cały miesiąc panują dobre warunki do porannych obserwacji Wenus. Godzinę przed wschodem Słońca planetę Bogini Miłości widać około 20 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem.

W tym samym rejonie nieba co Wenus przebywa Saturn. Dnia 27 listopada dojdzie zresztą do bardzo bliskiego zbliżenia tych planet, bo znajdą się one tylko pół stopnia od siebie.

Jowisz zbliża się do opozycji więc warunki do jego obserwacji są świetne. Planetę widać przez całą noc w konstelacji Byka. Duża średnica tarczy i duża jasność planety zachęcają do obserwacji samego Jowisza, a także zmiennych konfiguracji jego galileuszowych księżyców.

W pierwszej połowie nocy możemy obserwować Urana i Neptuna. Ten pierwszy, w dobrych warunkach, jest widoczny gołym okiem i świeci w gwiazdozbiorze Ryb. Słabszego Neptuna odnajdziemy w konstelacji Wodnika.

Jeśli chodzi o planety karłowate, mamy teraz bardzo dobre warunki do obserwacji Ceres, która zbliża się do grudniowej opozycji. Dojrzymy ją bez problemów przez lornetkę na granicy konstelacji Byka, Oriona i Bliźniąt, całkiem niedaleko jasnego Jowisza. W tym samym rejonie nieba świeci inny obiekt z głównego pasa planetoid - Westa. Ona też będzie w opozycji w grudniu, więc ją także dojrzymy bez problemów przez niewielką lornetkę.

Najbardziej znanym i aktywnym listopadowym rojem są na pewno Leonidy. Znajdują się one jednak w okresie przejściowym, w którym bardzo trudno szacować ich aktywność. Przez to w maksimum możemy równie dobrze zobaczyć 10 jak i 30-40 meteorów w ciągu godziny. Tegoroczne maksimum jest spodziewane 17 listopada o godzinie 10:30. Nie jest to moment korzystny dla obserwatorów w Polsce.

Warto też rzucić okiem na Alfa Monocerotydy. Jest to rój aktywny od 15 do 25 listopada z maksimum w okolicach nocy 21 listopada, w którym typowo obserwuje się 2-3 meteory na godzinę. Rój ten lubi jednak popisywać się wybuchami aktywności, w których widać nawet kilkaset meteorów na godzinę.

Przez cały listopad możemy obserwować meteory z rozległego kompleksu Taurydów Północnych i Południowych związanych z kometą 2P/Encke. Część południowa roju osiąga maksimum 5 listopada, a część północna 12-go. W obu maksimach możemy oczekiwać około pięciu meteorów na godzinę. Warto jeszcze nadmienić, że Taurydy to wolne i często bardzo jasne meteory.

(kab)
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Księżyc znów obok Aldebarana i Jowisza
W nocy z 1 na 2 listopada Księżyc zbliży się najpierw do Aldebarana, a potem do jasnego Jowisza - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Do pierwszej koniunkcji dojdzie 1 listopada o godzinie 15.59 naszego czasu, kiedy to Srebrny Glob, będący dzień po pełni, znajdzie się 4 stopnie od Aldebarana - najjaśniejszej gwiazdy z konstelacji Byka.

"O te porze jest jeszcze w Polsce jasno, więc z obserwacjami trzeba poczekać do późnych godzin wieczornych, kiedy zrobi się ciemno i kiedy oba ciała wzniosą się dostatecznie wysoko nad horyzont. Około godziny 20 naszego czasu znajdziemy je 20 stopni nad wschodnim horyzontem" - radzi astronom.

Dodaje, że jeszcze tej samej nocy będziemy mogli podziwiać drugie spotkanie. "Będzie ono z kilku powodów ciekawsze. Po pierwsze, Księżyc spotka się Jowiszem, który jest znacznie jaśniejszy od Aldebarana. Po drugie, spotkanie będzie bardzo bliskie, bo dystans dzielący oba ciała będzie wynosił mniej niż 1 stopień. Po trzecie, godzina spotkania jest bardzo korzystna dla obserwatorów w Polsce. Do maksymalnego zbliżenia dojdzie bowiem o godzinie 2.18 naszego czasu" - zauważa.

O tej porze panuje w Polsce noc i, co więcej, Księżyc oraz Jowisz właśnie wtedy górują świecąc na wysokości prawie 60 stopni nad południowym horyzontem. "Jeśli więc pogoda pozwoli, warunki do obserwacji będą świetne" - podsumowuje dr Olech.

PAP - Nauka w Polsce
aol/ agt/
Tagi: księżyc , jowisz , aldebaran
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... wisza.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Oto największy meteoryt znaleziony w Polsce!
Ważący prawie 300 kg żelazny meteoryt, największy znaleziony w Polsce, zaprezentowano w środę na poznańskim Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.
Od poniedziałku rozpocznie się proces oczyszczania meteorytu, który będzie przechowywany w poznańskiej uczelni.
Największy polski meteoryt waży prawie 300 kg i ma stożkowaty kształt o wymiarach: wysokość 50 cm, szerokość 40 cm i długość 71 cm. Obwód w najszerszym miejscu liczy 2 metry. Jest to gruboziarnisty oktaedryt typu IAB, składający się w 93 proc. z żelaza, w 6 proc. z niklu.
Meteoryt został znaleziony w rezerwacie Meteoryt Morasko, ale poza terenem kraterów, i to daje nam nowe pola do poszukiwań. Niewykluczone, że będziemy znajdowali nowe, większe okazy. Dotychczas z terenu rozrzutu zebrano około 1500 kg rozproszonej materii meteorytu – powiedział szef zespołu badawczego prof. Andrzej Muszyński.
Jak oceniają badacze, meteoryt nadleciał 5 tys. lat temu z prędkością od 7-20 km na sekundę i uderzył w piaszczysty teren obecnego północnego Poznania, gdzie teraz jest rezerwat Meteoryt Morasko.
Meteoryt był poszukiwany od 16 września przez profesjonalnych poszukiwaczy meteorytów z Opola: Łukasza Smułę i Magdalenę Skwirzewską, którzy, jako pierwsi, namierzyli pod ziemią duży obiekt. Po przebadaniu terenu gradiometrem magnetycznym przez francuskiego badacza prof. Pierre`a Rochette`a rozpoczęto prace wydobywcze. 8 października meteoryt został wydobyty i przewieziony do Instytutu Geologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jak się ocenia wartość rynkowa meteorytu wynosi około 1,2 miliona złotych. - Ale największą wartością tego znaleziska będą publikacje naukowe na jego temat. Poprzez badanie naszych meteorytów możemy brać udział w naukowej dyskusji na temat powstania Wszechświata. Wiemy, że jądro Ziemi jest z żelaza, ale nie możemy go zbadać, a tu mamy gościa z kosmosu, który ma podobną strukturę i może być poddany analizie – dodał Muszyński.
Rezerwat Meteoryt Morasko położony na stokach Góry Moraskiej dokumentuje miejsce największego spadku deszczu meteorytów żelaznych w Europie. Jest także jednym z kilkunastu znanych miejsc na świecie, gdzie jednocześnie obok siebie występują meteoryty i kratery uderzeniowe spowodowane przez ich upadek.
Badania na tym terenie trwają od połowy XX wieku. Ostatnio, w latach 1997-2012, prace prowadzili naukowcy z Instytutu Geologii UAM prof. Wojciech Stankowski i prof. Andrzej Muszyński. Udowodnili oni impaktowe pochodzenie kraterów meteorytowych oraz znaleźli wiele nowych okazów meteorytów.
http://wiadomosci.onet.pl/regionalne/po ... omosc.html
(Od lewej) Profesor Andrzej Muszyński, profesor Jacek Witkoś i profesor Leszek Kasprzak pozują przy ważącym 300 kg meteorycie. Fot. PAP/Jakub Kaczmarczyk

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

To co widzimy, jest już przeszłością
Gdy patrzymy na Słońce, to widzimy jego obraz sprzed 8 minut, Księżyca sprzed 1 sekundy, odległych gwiazd sprzed dziesiątek lat, a sąsiednich galaktyk sprzed milionów lat. Jak to możliwe?
Chociaż wydaje się, że prędkość z jaką przemieszcza się światło jest naprawdę olbrzymia, to jednak w skali Wszechświata można śmiało powiedzieć, że światło po prostu się wlecze.
Wszystko dlatego, że światło wędruje z prędkością 300 tysięcy kilometrów na sekundę. Oznacza to, że w ciągu jednej sekundy jest w stanie otoczyć naszą planetę aż 7,5 razy.
Jednak, aby promień światła mógł ze Słońca dotrzeć do Ziemi potrzebuje już znacznie więcej czasu.
Odległość od nas do naszej dziennej gwiazdy wynosi prawie 150 milionów kilometrów, a więc światło potrzebuje do przebycia tej drogi 8 minut. Efekt tego jest taki, że gdyby Słońce nagle zgasło, to my zobaczymy to dopiero po upływie 8 minut.
Nieco lepiej jest w przypadku Księżyca, którego obraz widzimy spoglądnąć na niebo sprzed 1 sekundy. Dokładnie tyle czasu potrzebuje dotarcie promieni świetlnych z naturalnego satelity do naszego oka.
Szczególnie dobrze widoczne jest to na bardzo dużych dystansach. Na przykład promienie świetlne wędrujące do nas z gwiazdy Syriusz potrzebują na przebycie tej drogi ponad 8 lat. Znaczy to tyle iż, gdy spoglądniemy na nocne niebo i zobaczymy tę gwiazdę, to nie będzie jej wygląd obecny, ale ten sprzed właśnie 8 lat.
W przypadku odległych galaktyk ich obraz jest jeszcze starszy. Na przykład Andromeda, którą zobaczymy na niebie, taką formę miała aż 2,5 miliona lat temu. Natomiast najdalsza zaobserwowana galaktyka przez teleskop Hubble'a tak wyglądała aż 13 miliardów lat temu.
Przez ten czas mogła zderzyć się z inną galaktyką, o procesach zachodzących w jej głębi nawet nie wspominając. To właśnie dzięki prędkości światła możemy sięgać w przeszłość kosmicznych obiektów zgodnie z zasadą, że im dalej patrzymy, tym wcześniejszy Wszechświat widzimy.
Gdybyśmy znajdowali się ponad 4,5 miliarda lat świetlnych stąd, moglibyśmy zaobserwować jak formowała się nasza planeta u swojego początku. Niestety prędkość światła to największa znana nam w tej chwili szybkość i w żaden sposób nie możemy się przemieszczać z większą prędkością, aby móc zobaczyć najdalszą przeszłość Ziemi. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... zeszloscia

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Zimowe wieczory z kolorową wstęgą
W listopadzie aktywność Słońca zacznie rosnąć, a efektem tego będą liczne i silne wybuchy. Mieszkańcy obszarów polarnych, a być może również my, ujrzymy zorze polarne. Oto zapowiedź emocjonującego sezonu.
Z każdym kolejnym miesiącem zbliżamy się do szczytu aktywności słonecznej, który ma miejsce raz na kilkanaście lat.
Zima z kolei jest najlepszym okresem na podziwianie efektów wybuchów na słońcu, czyli zórz polarnych.
Im dłuższe są noce, tym większa jest szansa, że kolorowe wstęgi ujrzymy na niebie, również w naszym kraju.
Przedsmak rozpoczynającego się sezonu na te zjawiska jest zielono-różowa zorza, która przecięła niebo nad Norwegią.
Na zdjęciu, które zamieszczamy poniżej widoczna jest nie tylko zorza, lecz również Księżyc, Plejady i Jowisz. http://www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... owa-wstega
Fot. Frank Olsen, Norwegia.

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Nowy numer miesięcznika Astronomia Amatorska już w sprzedaży
Ukazał się 5. numer miesięcznika Astronomia Amatorska - lidera na polskim rynku czasopism astronomicznych. Dostępny jest w salonach prasowych Empik, InMedio i Relay w całej Polsce. Można zakupić go także bezpośrednio w redakcji z bezpłatną wysyłką. Jak co miesiąc Astronomia Amatorska dostarcza 88 kolorowych stron bogatych w aktualności, porady, testy, recenzje, efemerydy, mapy i zdjęcia.
http://www.astronomia24.ocom.pl/

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

W grudniu na Ziemię spadnie radziecki satelita Cosmos-1484. Gdzie? Jeszcze nie wiadomo. Pewne jest jednak, że 2,5-tonowy obiekt nie ulegnie całkowitemu spaleniu podczas wejścia w atmosferę. Już 19 grudnia na Ziemię spadnie dwutonowy radziecki satelita. Cosmos-1484 został wystrzelony w 1983 roku przez Związek Radziecki. Możemy się domyślać, że satelita prawdopodobnie służył do celów szpiegowskich. Cosmos-1484 ma 12 metrów długości i waży ponad 2,5 tony. Tak duży obiekt wchodząc w atmosferę nie ulegnie całkowitemu spaleniu. Wiele odłamków i większych elementów spadnie na Ziemię.
http://www.astronomia24.ocom.pl/
19 grudnia Cosmos-1484 wejdzie w atmosferę

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

NASA informuje gdzie i kiedy można zobaczyć Międzynarodową Stację Kosmiczną
NASA pomoże i amatorom i zawodowcom w obserwowaniu z Ziemi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Każdy chętny otrzyma e-mail lub sms z powiadomieniem, że stacja właśnie przelatuje mu nad głową.

Po Słońcu i Księżycu, Międzynarodowa Stacja Kosmiczna jest trzecim najjaśniejszym obiektem na niebie. Ale gołym okiem wcale nie tak łatwo go zauważyć, bo pojawia się na niebie średnio co kilka lub kilkanaście dni, tylko na kilkadziesiąt sekund.

Na portalu NASA już od jakiegoś czasu można było sprawdzić dokładnie gdzie i kiedy przelatywać będzie Stacja. Nowy serwis ma jeszcze bardziej ułatwić jej śledzenie. Na portalu NASA wystarczy podać swój adres e-mail lub numer telefonu komórkowego, by otrzymywać informacje o spodziewanym przelocie Stacji w danym miejscu.
Serwis uruchomiono z okazji 12-tej rocznicy pierwszej ekspedycji, podczas której astronauci zamieszkali i rozpoczęli prace na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Polscy studenci zbudują satelitę kosmicznego
Polscy studenci zbudują satelitę kosmicznego. Akademia Górniczo Hutnicza i Politechnika Łódzka chcą za cztery lata wystrzelić w kosmos zbudowane przez siebie urządzenie.
Będzie kostką o wielkości ponad pół metra sześciennego i wadze jednego kilograma. Projekt realizowany jest wspólnie z niemieckimi uczelniami. Tam studenci zbudują drugiego satelitę, którego polski w kosmosie będzie musiał przechwycić.
- Konstrukcja zbudowana na AGH będzie czymś w rodzaju odkurzacza sprzątającego kosmiczne śmieci - wyjaśnia Tadeusz Uhl, kierownik katedry Robotyki i Mechatroniki. - Chodzi o zepsute satelity czy takie, których zasoby energii uległy wyczerpaniu i nie mogą więcej spełniać żadnych zadań. W przyszłości satelity zbierające kosmiczne śmieci będą bardzo potrzebne - podkreśla Tadeusz Uhl.
Nad budową satelity na AGH będzie pracowało 12 studentów, przed którymi cztery lata ciężkiej pracy. Będzie ją koordynować Centrum Badań Kosmicznych. Profesor Uhl liczy na to, że sukces misji spowoduje przyciągnięcie firm zajmujących się produkcją urządzeń kosmicznych, rozwinie ten sektor w Polsce i doprowadzi do wysłania w kosmos państwowego satelity. Jak mówi, kraj taki jak Polska powinien mieć własne satelity, które zbierają dane dla wielu gałęzi przemysłu, na rzecz obronności czy służb wewnętrznych.
Polska ma do wykorzystania kilkadziesiąt milionów złotych na badania kosmiczne, bo od tego roku jest pełnoprawnym członkiem Europejskiej Agencji Kosmicznej. W ciągu dwóch lat na Akademii Górniczo - Hutniczej powstaną specjalistyczne studia poświęcone technologii kosmicznej.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/pols ... 1859190,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Kto zrobił zdjęcie łazikowi Curiosity?
NASA pokazała zaskakujące zdjęcie łazika Curiosity, którym steruje badając powierzchnię Marsa. Wygląda ono tak, jakby zdjęcie łazika wykonał ktoś, kogo tak naprawdę nie ma. Jak to możliwe?
Łazik Curiosity od sierpnia bada powierzchnię Marsa próbując odpowiedzieć na pytanie, czy na tej planecie kiedyś istniało życie.
Robot wielkości małego samochodu, ważący 1 tonę, dysponuje całym arsenałem bardzo dokładnych kamer.
Kilka dni temu naukowcy z NASA postanowili zrobić mu autofotografię, korzystając z zaskakującej technologii.
Otóż na zdjęciu widoczny jest łazik w pełnej krasie z nietypowej perspektywy, bo uchwycony tak, jakby zdjęcie robił mu ktoś znajdujący się przed nim.
Wiemy jednak to, że w kraterze Gale, gdzie pracuje łazik, nie ma niczego poza nim samym.
Otóż zdjęcie jest tak naprawdę mozaiką fotografii pochodzących z kilku kamer, w tym tej najważniejszej, znajdującej się na długim wysięgniku.
Graficy tak je zmontowali, że całość tworzy jedną panoramiczną fotografię. Taki widok na łazik jest niezwykle cenny, ponieważ pozwala badaczom określić położenie Curiosity i jednocześnie zorientować się w otoczeniu.
To pierwsze tak dokładne zdjęcie samego łazika, jak i marsjańskiego krajobrazu w naturalnych kolorach. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o misji, to kliknijcie w poniższy link. www.twojapogoda.pl
Fot. NASA.
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... -curiosity

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Koniec roku czasem Jowisza
Tegoroczna opozycja Jowisza wypada 3 grudnia, co powoduje że listopad i grudzień są doskonałym czasem do obserwacji tej planety - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Jowisz to największa planeta Układu Słonecznego i jednocześnie bardzo wdzięczny obiekt do miłośniczych obserwacji astronomicznych.

W maksimum swojego blasku potrafi osiągać jasność -2.95 magnitudo, co czyni go czwartym (po Słońcu, Księżycu i Wenus) najjaśniejszym obiektem na niebie. Na piąte miejsce spada bardzo rzadko i dzieje się tak tylko podczas wielkich opozycji Marsa.

W tym roku opozycja Jowisza, czyli moment, w którym ustawia się on w jednej linii z Ziemią i Słońcem, świecąc po przeciwnej stronie nieba niż nasza dzienna gwiazda, wypada 3 grudnia. To powoduje, że cały listopad i grudzień to doskonały czas do podziwiania największej planety naszego Układu.

Jowisz jest doskonale widoczny gołym okiem, ale do jego obserwacji najlepiej użyć lunety lub teleskopu. Już niewielkie instrumenty powiększające około 30-40 razy pozwolą dojrzeć tarczę planety oraz jej dwa pasy równikowe. Co więcej, bez problemów będziemy mogli podziwiać zmienne konfiguracje czterech galileuszowych księżyców Jowisza, które, dla odmiany, dojrzymy nawet przez niewielką lornetkę.

Średnica tarczy Jowisza na naszym niebie zmienia się od niespełna
30 do 50 sekund. Właśnie podczas opozycji tarcza planety jest bliska maksymalnym rozmiarom, przez co szansa na dojrzenie szczegółów na jej powierzchni jest największa.

Jowisz obecnie świeci w konstelacji Byka. W zawiązku z przebywaniem w opozycji, widać go przez całą noc. Najlepsze warunki do obserwacji występują jednak w okolicach północy, kiedy planeta świeci aż 60 stopni nad południowym horyzontem.

PAP - Nauka w Polsce
aol/ tot/
Tagi: jowisz
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... wisza.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Listopadowe fajerwerki na niebie
W listopadzie na niebie będziemy mogli zobaczyć wszystkie planety. Szczególnie ciekawie zapowiadają się wieczorna Wenus i poranny Saturn. Co więcej, już we wtorek, 6 listopada, będziemy mogli dojrzeć pierwsze meteory ze znanego roju Leonidów. Maksymalną liczbę meteorów będziemy mogli obserwować w nocy z 17 na 18 listopada - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Utworzony przez kometę 55P/Tempel-Tuttle rój Leonidów ma swój okres świetności za sobą. Kometa ta powróciła w najbliższe okolice Słońca w roku 1998 i przez to w latach 1998-2002 można było obserwować deszcze meteorów, które sięgały aktywnością nawet 3000 zjawisk na godzinę. Modele teoretyczne opisujące ewolucję roju cząstek, wyrzuconych z komety 55P/Tempel-Tuttle na przestrzeni ostatnich kilkuset lat, pokazują wyraźnie, że rok 2002 był ostatnim, w którym była szansa obserwowania deszczu meteorów z prawdziwego zdarzenia.

Z drugiej strony wzmożona aktywność roju może trwać nawet ponad 10 lat po przejściu komety przez peryhelium, więc Leonidy są rojem na pewno wartym obserwacji.

Leonidy można obserwować każdego roku w dniach 6-30 listopada. W tym roku główne maksimum, związane ze starym materiałem naniesionym przez kometę macierzystą wiele powrotów temu, jest spodziewane 17 listopada w okolicach godziny 10:30 naszego czasu, a więc w momencie niekorzystnym dla obserwatorów w Polsce, bo wypadającym w środku dnia.

Astronomowie modelujący zachowanie rojów meteorów mówią o liczbach godzinnych na poziomie 15-20. Niektóre modele wskazują na możliwość wystąpienia dwóch dodatkowych, jednak słabych, maksimów. Pierwsze ma pojawić się 17 listopada około godziny 22 naszego czasu, a drugie 20 listopada około godziny 7 rano. Meteory to jednak ciała kapryśne i nieprzewidywalne. Wielokrotnie zaskakiwały naukowców, więc na pewno warto wyjść na obserwacje w najbardziej interesującym okresie, czyli od 16 do 20 listopada.

Leonidy w Polsce najlepiej obserwować w drugiej połowie nocy. O północy radiant roju znajduje się bowiem 20 stopni nad horyzontem i dopiero wtedy można myśleć o rozpoczęciu obserwacji. Najlepsze warunki wystąpią po godzinie 2 w nocy. W tym roku w obserwacjach zupełnie nie będzie przeszkadzał Księżyc, którego nów wypada 14 listopada.

Drobiny komety 55P/Tempel-Tuttle zderzają się z Ziemią prawie czołowo, przez co ich prędkość w Ziemskiej atmosferze sięga rekordowej wartości 72 km/s (PAP).

aol/ mrt/
Wydanie internetowe: PAP
http://odkrywcy.pl/kat,111402,title,Lis ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

http://astropolis.pl/topic/39836-plebis ... losowanie/
Najlepsze polskie zdjęcia kosmosu!
Ruszył plebiscyt astrofotografii

Stało się, po kilku latach przerwy ruszamy z plebiscytem na Astropolis.pl. Chcemy wyróżniać i prezentować najlepsze polskie zdjęcia kosmosu. Wierzymy, że nic tak nie promuje piękna astronomii i samego kosmosu, jak właśnie astrofotografia. Konkurs ma być także okazją do pokazania polskich zdjęć w szerszych kręgach.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć zdjęcia i oddać głos »

Już w tej chwili mam deklarację partnerstwa od 2 mediów (legendarna Urania i drugie - na razie secret). Liczę, że wkrótce wesprą nas kolejni partnerzy. Zachęcam do kontaktu (adam@jesion.pl).

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Powstało konsorcjum do budowy radioteleskopu
Dziewięć uczelni wyższych i instytucji naukowych weszło w skład powołanego we wtorek w Gdańsku konsorcjum, które chce zbudować w Borach Tucholskich największy w Europie radioteleskop i utworzyć Narodowe Centrum Radioastronomii i Inżynierii Kosmicznej.
Dyrektorem konsorcjum został prof. Andrzej Kus z Centrum Astronomii UMK, który jest inicjatorem przedsięwzięcia. Jak powiedział dziennikarzom prof. Kus radioteleskop, który będzie sercem Narodowego Centrum Radioastronomii i Inżynierii Kosmicznej będzie mieć z założenia co najmniej 90 m średnicy. „Mamy jednak nadzieję, że uda nam się zbudować urządzenie o wielkości 120 metrów: byłby to największy radioteleskop w Europie i jeden z największych na świecie” – powiedział prof. Kus.

Jak dodał, w tej chwili polscy naukowcy zajmujący się astronomią, korzystają głównie z radioteleskopów zlokalizowanych poza granicami kraju. Zaznaczył, że posiadając własny silny radioteleskop, polscy naukowcy mogliby „wejść w nurt światowej nauki”. Dodał, że z wykorzystaniem urządzenia można będzie prowadzić badania m.in. z dziedziny kosmologii, w tym ewolucji wszechświata ale też fizyki cząstek elementarnych czy chemii kosmicznej.

Prof. Kus wyjaśnił, że radioteleskop o wielkości 120 metrów pozwoliłby zbierać dane z miejsc oddalonych od Ziemi o miliardy lat świetlnych, w tym także sięgających początku Wszechświata.

W skład konsorcjum, które będzie zabiegać o budowę urządzenia, weszły toruński Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Politechnika Gdańska, krakowski Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Zielonogórski, bydgoski Uniwersytet Techniczno-Przyrodniczy, Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe działające przy Instytucie Chemii Bioorganicznej PAN oraz trzy stołeczne instytucje: Wojskowa Akademia Techniczna, Centrum Badań Kosmicznych PAN i Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika PAN.

Prof. Zbigniew Sikora z Politechniki Gdańskiej, który został we wtorek wybrany na wicedyrektora konsorcjum poinformował dziennikarzy, że budowa radioteleskopu jest tylko jednym z przedsięwzięć, które złożą się na Narodowe Centrum Radioastronomii i Inżynierii Kosmicznej. Dodał, że w planach jest budowa ośrodka, który skupiałby młodych zdolnych badaczy zajmujących się kosmosem.

Jego zdaniem ośrodek taki – wykorzystujący dane dostarczone przez radioteleskop - mógłby powstać na terenie Politechniki Gdańskiej, która dysponuje bardzo dobrym sprzętem informatycznym.

Jak wyjaśnił prof. Sikora, budowa radioteleskopu i towarzyszących mu obiektów miałaby kosztować szacunkowo około 350-400 mln zł. Konsorcjum chce zdobyć środki na inwestycję przede wszystkim z funduszy unijnych: dopiero będzie o nie aplikować. Członkowie konsorcjum chcieliby, aby radioteleskop rozpoczął pracę na przełomie 2016 i 2017 roku.

Radioteleskop miałby zostać zbudowany na terenie Borów Tucholskich; wstępnie na miejsce jego budowy wybrano miejscowość Dębowiec (woj. kujawsko-pomorskie). Jak wyjaśnił prof. Kus, Bory Tucholskie są dobrą lokalizacją, bo radioteleskop najefektywniej będzie pracował w miejscu o jak najmniejszej liczbie zakłóceń radiowych – czyli jak najbardziej oddalonym od wszelkich nadajników i innych urządzeń radiowych.

„Musi to być także miejsce, co do którego istniała by pewność, że w jego pobliżu w przyszłości nie będzie rozwijał się przemysł. Ważne są też dobre warunki pogodowe” – wyjaśnił prof. Kus, dodając, że decyzja co do lokalizacji radioteleskopu zostanie podjęta w przyszłym roku.

Prof. Kus dodał, że największy radioteleskop działający w tej chwili w Europie znajduje się w pobliżu Bonn i ma 100 metrów średnicy. „Kolejne pod względem wielkości tego typu urządzenie ma 76 metrów i znajduje się w Anglii. Jest to jeden z najstarszych tego typu instrumentów, ma około 50-60 lat, służył wielu generacjom astronomów i wciąż jest dobry: to jest przykład na to, iż inwestowanie w taką dziedzinę i dobry sprzęt ma sens” – powiedział prof. Kus.

Obecnie największy w Polsce i jednocześnie środkowej Europie 32-metrowy radioteleskop o nazwie "Kopernik" (powstał w 1994 r.) znajduje się w Piwnicach niedaleko Torunia.

PAP - Nauka w Polsce
aks/ ls/ mow/ krf/
Tagi: radioteleskop
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... skopu.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

AstroFM - Listopadowa audycja już w sieci
16 minut atrakcyjnego materiału dźwiękowego zaserwowali nam studenci astronomii, z których inicjatywy powstał projekt AstroFM. Audycje radiowe powstają w studiu toruńskiego planetarium, skąd co miesiąc trafiają do sieci. W listopadowej odsłonie usłyszycie m.in. o najważniejszych wydarzeniach wrześniowych. Nie zabraknie podsumowania skoku Baumgartnera i garści ciekawostek.
http://www.astronomia24.ocom.pl/

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Szczególnie zwrócę uwagę na tę "wieczorną" Wenus. To dziwne, ale od dłuższego czasu widuję ją rano i nic nie zapowiada, aby w listopadzie przeniosła się na niebo wieczorne. Pisał to ktoś, kto dawno nie spojrzał w niebo.

_________________
Pozdrawiam
Janusz Wiland
Zapraszam na http://www.astrojawil.pl
polecam mój darmowy program Nocny Obserwator - pomoc przy teleskopie w nocy,

OCTOPUS TN 150/1230, OCZKO TN 210/1120, ED80, MIKRON TN 122/630.

FASTRON-5m, FASTRON-7, FASTRON-8T i HEQ5.

http://tech.wp.pl/kat,1009787,title,Canon-EOS-60Da-lustrzanka-do-astrofotografii,wid,14383532,wiadomosc.html

Jeśli ktoś zamierza kupić aparat fotograficzny, to może wybierze ten?

_________________
Pozdrawiam
Janusz Wiland
Zapraszam na http://www.astrojawil.pl
polecam mój darmowy program Nocny Obserwator - pomoc przy teleskopie w nocy,

OCTOPUS TN 150/1230, OCZKO TN 210/1120, ED80, MIKRON TN 122/630.

FASTRON-5m, FASTRON-7, FASTRON-8T i HEQ5.

Meteorytowy Próg
Najcenniejszy próg na świecie. Skała, którą rodzina Donny Lewis, mieszkanki amerykańskiego stanu Tennesse, murowała w próg swojego domu, jest warta fortunę. Nietypowy kamień o wadze 15kg, który znaleziono w 1930 roku, na pobliskim pastwisku, jest meteorytem, który spadł na Ziemię prawdopodobniej w 1853 roku. Szacunkowy wiek skały to ponad 4,5 miliarda. Oceniają naukowcy z Uniwersytetu w Tennessie, którzy kamień zbadali i odkupili, nie udało się ustalić za ile, ale podobne znaleziska sięgają na aukcjach ceny w granicach 100 tysięcy dolarów
Materiał pochodzi z gazety programu KROPKA.

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Czy to już szczyt aktywności Słońca?
Wszystko wskazuje na to, że wkroczyliśmy właśnie w maksimum 24. cyklu słonecznego. Liczba plam na Słońcu jest jednak o 1/3 mniejsza niż prognozowali naukowcy. Co to może dla nas oznaczać?
Słońce, jak każda gwiazda, posiada cykle aktywności. Jeden pełny cykl od minimum przez maksimum do minimum trwa około 11 lat.
Co właśnie taki okres liczba plam na powierzchni Słońca wzrasta, a to objawia się coraz częstszymi burzami magnetycznymi w ziemskiej atmosferze, niosącymi kolorowe zorze polarne.
Mogą one zakłócać łączność i uszkadzać infrastrukturę energetyczną. Po raz ostatni problemy tego typu mieliśmy między 1998 a 2003 rokiem.
W grudniu 2008 roku rozpoczął się obecnie trwający cykl 24., którego maksimum spodziewane jest w maju 2013 roku.
Początkowo prognozowano, że szczyt aktywności słonecznej będzie obfitował w plamy, jednak z biegiem lat prognozy były coraz mniej imponujące.
Obecnie przewiduje się, że będzie dużo słabszy niż przewidywano, co wpisuje się w trend spadkowy. Obserwowana liczba plam jest o około 1/3 mniejsza niż prognozowana.
Wczesną jesienią mieliśmy średnio około 60 plam przy prognozowanych na poziomie około 90. Od początku 2012 roku liczba plam zmniejszała się, co oznaczało koniec pierwszego z dwóch lub kilku szczytów.
Do maja liczba plam powinna zacząć się ponownie zwiększać. Nie jest wykluczone, że aktywność Słońca gwałtownie wzrośnie, jednak równie dobrze może utrzymać się na obecnym poziomie.
Naukowcy uprzedzają, że nawet podczas słabych maksimów może dochodzić do pojedynczych dużych wybuchów na Słońcu. Będą one stanowić zagrożenie co najmniej do 2015 roku, kiedy aktywność słoneczna po szczycie zacznie wyraźniej się obniżać.
Niektórzy badacze są zdania, że najbardziej obfite maksima mieliśmy w latach 50. i 60. ubiegłego wieku. Szczególnie na kartach historii zapisał się rok 1958 rok, kiedy to liczba plam słonecznych była największa od początku ich obserwacji, a więc od 1755 roku. 11 lutego 1958 roku zielono-czerwona zorza polarna mieniła się na niebie m.in. nad Polską.
Obecnie każdy kolejny maksimum przynosi coraz mniej plam i niewykluczone, że w połowie wieku będziemy mieć pierwsze tak mało aktywne cykle słoneczne przynajmniej od końca Małej Epoki Lodowej.
Dopiero w drugiej połowie wieku aktywność Słońca będzie się z cyklu na cykl nasilać. Niewątpliwie przed nami emocjonujący okres, maksimum słoneczne i w dodatku najdłuższe noce w całym roku, które być może przyniosą nam zorzę polarną. www.twojapogoda.pl

http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... sci-slonca

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Nowa super-Ziemia w układzie sześciu planet
Międzynarodowy zespół astronomów odkrył planetę pozasłoneczną, która może mieć klimat podobny do ziemskiego i warunki sprzyjające życiu. Naukowcy zaobserwowali również jeszcze dwie nowe planety w tym układzie, podnosząc aż do sześciu liczbę znanych egzoplanet w systemie HD 40307.
Odkryta super-Ziemia znajduje się w tzw. strefie zamieszkiwanej (ekostrefie) w pobliżu podobnej do Słońca gwiazdy HD 40307. Ekostrefa to obszar wokół gwiazdy, w którym panują warunki umożliwiające występowanie na powierzchni planety wody w stanie ciekłym.
Nowa super-Ziemia otrzymała oznaczenie HD 40307 g. Ma masę co najmniej siedmiokrotnie większą od naszej Ziemi i okrąża swoją gwiazdę w podobnej odległości jak Ziemia Słońce.
"Gwiazda HD 40307 to idealnie spokojny, stary karzeł, nie ma więc powodu, aby nie przypuszczać, że planeta nie posiada warunków klimatycznych zbliżonych do ziemskich" - uważa Guillem Angla-Escude z Uniwersytetu Getyńskiego w Niemczech,
Do tej pory naukowcy sądzili, że w układzie HD 40307 znajdują się trzy planety. Zespół naukowców z Wielkiej Brytanii, Finlandii, Niemiec i Stanów Zjednoczonych przeprowadził ponowne analizy danych obserwacyjnych ze spektrografu HARPS, stosując nową technikę, która pozwoliła na wyeliminowanie sygnałów od aktywności gwiazdy i zidentyfikowanie istnienia trzech dodatkowych planet. Dzięki odkryciu mamy więc do czynienia z systemem złożonym aż z sześciu planet.
Układ planetarny HD 40307 znajduje się 42 lata świetlne od nas. Publikacja opisująca wyniki badań ukaże się w czasopiśmie naukowym "Astronomy & Astrophysics".
O odkryciu poinformował brytyjski Uniwersytet Hertfordshire. Naukowcy pracujący na tym uniwersytecie uczestniczyli do tej pory w odkryciach aż 10 proc. ogólnej liczby znanych planet pozasłonecznych.(PAP)
http://ciekawe.onet.pl/aktualnosci/nowa ... tykul.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.