Polscy inżynierowie w NASA
W amerykańskiej agencji kosmicznej pracują naukowcy z całego świata, w tym również z Polski. Nasi rodacy mają swój udział w największych osiągnięciach w badaniach kosmicznych NASA. Wielu z nich zostało docenionych w Ameryce, jednak w Polsce prawie nikt o nich nie słyszał. Oto sylwetki wybitnych polskich inżynierów
Werner Ryszard Kirchner urodził się 18 lipca 1918 r. w Oppeln (Opolu), należącym w tamtych czasach do Niemiec. Nazwisko Kirchner (Kościelny) zostało nadane rodzicom w ramach germanizacji Polaków. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Kirchnerowie uciekli do Polski. W czasie II wojny światowej Werner walczył m.in. jako pilot 317 Dywizjonu Litewskiego. Po zakończeniu tego konfliktu zbrojnego uzyskał doktorat na elitarnym brytyjskim Imperial College of Science, a w 1947 roku rozpoczął studia na Massachusetts Institute of Technology.
W latach 1949 – 1970 był zatrudniony w Aeroproject Corporation w USA, gdzie opracował metodę przenoszenia statków kosmicznych z orbity okołoziemskiej na okołoksiężycową i z powrotem. Był także wybitnym specjalistą od paliwa rakietowego. W znacznym stopniu to właśnie dzięki niemu pierwszy lot człowieka na Księżyc odbył się pomyślnie.
Polski inżynier pracował również przy powstaniu pierwszego amerykańskiego sztucznego satelity (Explorer I) oraz w późniejszych projektach, w tym przy kosmicznym statku Apollo 11 – opracował specjalne paliwo dla lądownika księżycowego Eagle.
Werner Kirchner został członkiem kilku prezydenckich komisji naukowych. Był również trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W Polsce jednak doktor Werner Ryszard Kirchner jest zupełnie nieznany.
Na zdjęciu start rakiety Saturn V, która wyniosła w kosmos uczestników misji Apollo 11.
Genialny radiowiec
Wojciech Rostafiński urodził się w Warszawie w 1921 roku. Podobnie jak Werner Kirchner, również on walczył w II wojnie światowej. W 1953 r. przeniósł się do USA.
Zanim w 1961 roku został zatrudniony w NASA, gdzie przepracował 33 lata (!), pracował jako kierownik i analityk projektów w amerykańskich koncernach przemysłowych, m.in. Rockedyne i Aerojet w Kalifornii i na Florydzie, a także na uniwersytetach w Ohio i Wirginii. Jednocześnie prowadzi własne badania, które zaowocowały szeregiem opracowań naukowych, opublikowanych w NASA Reports.
W trakcie swojego życia uczestniczył w wielu tajnych projektach NASA, związanych z badaniem dynamiki zespołu napędowego rakiet. Był m.in. współautorem pracy dr Andrzeja Wortmana na temat silników rakietowych opartych o detonację. Z ramienia Agencji prowadził audycje o kosmosie w Radiu „Głos Ameryki” w Waszyngtonie. Pisał artykuły popularno-naukowe do czasopism z czterech kontynentów. W sumie opublikował ponad trzysta artykułów dotyczących popularyzacji nauki, opisów z podróży i szkiców historycznych. Napisał także trzy książki, w tym „Niedostrzegalne światy”, która popularyzuje fizykę i badania kosmosu.
Twórca pojazdu księżycowego
Mieczysław Grzegorz (Gregory) Bekker urodził się 25 maja 1905 roku w Strzyżowie koło Hrubieszowa. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej został absolwentem wydziału mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W latach 1936-39 opracował i wykładał podstawy teorii współpracy koła lub gąsienicy z mało zwięzłym podłożem, która po 30 latach została określona nową dziedziną mechaniki o nazwie terramechanika.
W 1939 roku walczył w kampanii wrześniowej, a następnie wielokrotnie przenosił się ze swoim oddziałem. 10 lat po zakończeniu wojny postanowił wyjechać do USA.
W 1961 roku NASA ogłosiła konkurs na pojazd zdolny do poruszania się po Księżycu w ramach programu kosmicznego Apollo. Mieczysław Bekker wraz ze swoim zespołem skonstruował pojazd księżycowy LRV (Lunar Roving Vehicle), określany często jako „Rover”. Był autorem wszystkich rozwiązań technicznych, które zapewniały poruszanie się LRV po gruncie księżycowym, np. pomysłu z napędem na cztery koła czy niezależnego elektrycznego silnika.
Prof. Bekker zmarł 8 stycznia 1989 w Santa Barbara w Kalifornii. Jest jednym z nielicznych uhonorowanych w kraju polskich naukowców, którzy osiągnęli wiele poza granicami Polski. 21 maja 2012 r. w Koninie-Gosławicach (Wielkopolska) została odsłonięta tablica poświęcona prof. Mieczysławowi Bekkerowi.
Jeden z zasłużonych
Eugeniusz Lachocki urodził się 5 lipca 1921 roku w Prużanach na Polesiu. W wyniku zawirowań politycznych wraz z całą rodziną został wywieziony do Kazachstanu. W czasie II wojny światowej walczył w Armii Andersa. Po zakończeniu działań wojennych zdobył w Anglii dyplom inżyniera, a następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Tam został zatrudniony w Radio Corporation of America (RCA), gdzie pracował przez dwadzieścia cztery lata - aż do emerytury.
Oprócz tego pracował w NASA jako twórca zasilaczy do urządzeń radiokomunikacyjnych i telewizyjnych do wszystkich misji Apollo. Zasilacze inżyniera Lachockiego zostały zainstalowane także we wspomnianym już wcześniej łaziku księżycowym LRV „Rover”.
Nazwisko Eugeniusza Lachockiego znajduje się w Space Walk of Fame (Alei Zasłużonych w Badaniach Kosmosu).
Polski wkład w budowę Boeinga
Wiesław Kazimierz Binienda urodził się 20 sierpnia 1956 w Kole. W 1980 roku ukończył Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej z tytułem magistra inżyniera i rozpoczął studia doktoranckie na macierzystej uczelni. Z powodu działalności w „Solidarności” został zmuszony do emigracji - w 1982 roku wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych. Od 2003 roku jest doktorem inżynierii mechanicznej w Kolegium Inżynierii Uniwersytetu Akron w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych.
Jego współpraca z NASA obejmuje prowadzenie badań nad komponentami turbin i silników. Miał również swój wkład w konstrukcję silnika turbowentylatorowego o nazwie GEnx, stosowanego w samolotach Boeing 787 Dreamliner. Jest także współautorem nowego specjalnego materiału kompozytowego z plecionych włókien węglowych.
Wiesław Binienda brał udział w badaniu katastrofy promu kosmicznego Columbia, lecz nie został wymieniony w oficjalnym raporcie sporządzonym po katastrofie. Ostatnio jego nazwisko dość często występuje w polskiej prasie w związku z katastrofą smoleńską.
Inni inżynierowie
Nazwisk polskich inżynierów, które pojawiają się przy kosmicznym programie Apollo czy przy innych projektach NASA, jest znacznie więcej. W przypadku niektórych osób brak pełniejszych wiadomości poza notką, że brał udział, uczestniczył, itp. Tak jest np. z inżynierem lotnictwa Kazimierzem Patelskim, który został odznaczony amerykańskim Prezydenckim Medalem Wolności za pracę przy programie Apollo.
Z jednej strony możemy być dumni, że Polacy mają swój udział w największych osiągnięciach kosmicznych w XX wieku. Z drugiej możemy żałować, że w wyniku procesów
historii – II wojny światowej i znalezienia się naszego państwa po wschodniej stronie żelaznej kurtyny – wielu wybitnych inżynierów nie pracowało w Polsce i nie rozsławiało jej imienia.
http://odkrywcy.pl/gid,14726376,img,147 ... jecie.html