Poznaj księżyce Saturna z bliska
Wokół Saturna krąży ponad 60 księżyców. Naukowcom udało się po części zbadać tylko kilka z nich, tych największych. Różnią się one od siebie wielkością, kolorem i zjawiskami zachodzącymi na zewnątrz i wewnątrz nich. Oto kolekcja saturnowych księżyców, wyglądających jak drogocenne kamienie.
Spoglądając nocą przez teleskop w stronę Saturna zobaczyć możemy nie tylko amoniakowe chmury znajdujące się w jego atmosferze oraz majestatyczne pierścienie, lecz także całą plejadę mniejszych i większych księżyców, których jest aż 62.
Co ciekawe istnienie kilku z nich nadal nie zostało oficjalnie potwierdzone, natomiast 9 księżyców wciąż nie doczekało się nazwy.
Większość księżyców to lodowe bryły, które niegdyś znajdowały się w pierścieniach Saturna. Niektóre z nich są księżycami na krótko, a potem powracają do pierścieni, inne pozostają księżycami na dłużej.
Astronomów najbardziej ciekawią oczywiście te największe, które zostały odkryte przez Christiaan'a Huygens'a w siedemnastym wieku. Należy do nich Tytan, który ma większą średnicę niż planeta Merkury, osiągając ponad 5 tysięcy kilometrów.
Tytan
Wyniki pomiarów próbnika sondy Cassini zaciekawiły nie tylko astronomów, ale również meteorologów. Dzięki specjalnym czujnikom temperatury, które zostały zaprojektowane przez polskich inżynierów, wiemy iż na powierzchni Tytana temperatura potrafi spadać nawet do minus 180 stopni.
Jednak to, że jest tam wyjątkowo zimno, naukowcy wiedzieli od dawna. Nikt jednak nie przypuszczał, że na Tytanie bardzo ważną rolę będzie odgrywało jeszcze jedno dobrze znane nam z Ziemi zjawisko pogodowe.
Dzięki próbnikowi o nazwie Huygens meteorolodzy dowiedzieli się, że na Tytanie bez przerwy pada mżawka. Jednak wcale nie jest ona złożona z wody, tak jak na naszej planecie, ale z metanu. Poza opadami na Tytanie można się spotkać z innymi znajomymi zjawiskami atmosferycznymi.
Czujniki próbnika zmierzyły prędkość wiatru, która dochodzi tam do 60 km/h, ciśnienie jest o połowę większe niż na Ziemi, a do powierzchni dociera jedynie 10 procent promieni słonecznych. Powierzchnia księżyca obfituje w olbrzymie wydmy, które są delikatnie muskane przez wiatr.
Ciemne obszary na tarczy Tytana to najprawdopodobniej jeziora metanu i innych węglowodorów. Naukowcy spierają się o możliwość istnienia życia na tym księżycu. Sądzi się jednak, że nawet najdrobniejsze organizmy żywe nie byłyby w stanie przetrwać tak niskich temperatur jakie panują na Tytanie.
Enceladus
Najbardziej ciekawe na Enceladusie są strumienie gazów i pyłów wyrzucane przez gejzery z gigantyczną prędkością aż 2 tysięcy kilometrów na godzinę, a więc większą od prędkości dźwięku, na wysokość aż 1500 kilometrów.
Naukowcy są przekonani, że z wnętrza gejzerów może być wyrzucana także woda w postaci ciekłej, ponieważ strumieniowi trudno byłoby osiągnąć tak imponującą prędkość bez jej udziału. Jednak pewności niestety nie ma, ponieważ z taką prędkością mogłyby się również przemieszczać kryształki lodu, a przecież na Enceladusie temperatura znacząco przekracza minus 100 stopni.
Naukowcy są natomiast pewni, że aż 91 procent atmosfery stanowi para wodna. Enceladus jest obecnie obok Marsa najintensywniej badanym obiektem w naszym Układzie Słonecznym. Jeśli okazałoby się, że jest tam woda w odpowiadającej nam postaci, to nie tylko wskazywałoby to na możliwość istnienia życia, ale także pomogłoby w przyszłych misjach załogowych.
Enceladus został odkryty w 1789 roku przez niemieckiego astronoma William'a Herschel'a. Jego średnica wynosi tylko 500 kilometrów, a więc jest on siedmiokrotnie mniejszy od ziemskiego Księżyca i zarazem pod względem powierzchni dwukrotnie większy od Polski.
Rea
Drugi co do wielkości księżyc Saturna, czyli Rea, nadal pozostaje bardzo słabo zbadanym obiektem. Obserwacje z sondy Cassini ujawniły możliwość istnienia pierścienia. Jeśli się one potwierdzą, to będziemy mieli do czynienia z pierwszym księżycem w naszym Układzie Słonecznym posiadającym własny pierścień.
Japet
Także księżyc Japet jest niezwykłym celem obserwacji. Najbardziej ciekawa jest różnica barw między obiema jego półkulami. Jasna półkula pokryta jest lodem, który odbija promienie słoneczne i sprawia, że temperatura jest bardzo niska. Druga półkula jest bardzo ciemna na skutek uderzeń meteorytów, w dodatku cieplejsza i mieni się delikatną czerwienią.
Dione
Na księżycu Dione występują wysokie na kilkaset metrów lodowe klify, zapewne powstałe na skutek ruchów tektonicznych. Z daleka widoczne są one w postaci długich linii przecinających powierzchnię księżyca między kraterami uderzeniowymi.
www.twojapogoda.plhttp://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... a-z-bliska