Marsjański robot Opportunity dotarł do krateru Endeavour
Po prawie trzyletniej podróży marsjański pojazd Opportunity dotarł do krateru Endeavour, gdzie przystąpi do badania skał, których człowiek jeszcze nigdy nie widział - poinformowała amerykańska agencja kosmiczna NASA.
Naukowcy oczekują, że Opportunity natrafi w kraterze o średnicy 22 km na znacznie starsze skały, niż te, z którymi miał do czynienia podczas dotychczasowych siedmiu lat na Czerwonej Planecie. Przewiduje się, że mogą się tam znajdować minerały pochodzące z cieplejszego i charakteryzującego się większą wilgotnością okresu.
Czterokołowy Opportunity i jego bliźniaczy robot Spirit dotarły na Marsa w styczniu 2004 roku, w odstępie 21 dni. Przewidywano wtedy, że oba pojazdy przestaną funkcjonować w ciągu trzech miesięcy. Tymczasem ze Spiritem naukowcy pożegnali się dopiero w maju br., a Opportunity funkcjonuje nadal.
Główną misją obu marsjańskich pojazdów miało być poszukiwanie dowodów na to, że kiedyś na Marsie znajdowała się woda. Dowody takie znaleziono. Oba pojazdy przesłały też na Ziemię wiele innych bezcennych informacji naukowych oraz setki tysięcy spektakularnych zdjęć.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/mars ... 1679679,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Stacja paliw na ziemskiej orbicie?
Naukowcy obsługujący moduł o swojsko brzmiącej nazwie PAMELA, znajdujący się na rosyjskim satelicie Resurs-DK1 odkryli właśnie w otaczającym Ziemię pasie radiacyjnym bardzo ciężką antymaterię.
Pas Van Allena jest polem składającym się z naładowanych cząstek o wielkiej energii, głównie protonów i elektronów, schwytanych przez ziemskie pole magnetyczne.
Krążą one wokół Ziemi w trajektorii śrubowej tworząc właściwie dwa pasy radiacyjne - wewnętrzny - w odległości od 0,1 do 1,5 promienia Ziemi od jej powierzchni oraz zewnętrzny - na odległościach od 2 do 10 promieni ziemskich.
Już wcześniej naukowcy przy użyciu PAMELI odkryli w pasie wewnętrznym pozytony, czyli antyelektrony.
Teraz znalezisko jest o wiele większe, udało im się bowiem odnaleźć ślady antyprotonów, których masa jest 2000 razy większa niż pozytonów.
Tym razem jednak cząstki te poruszały się w pasie zewnętrznym, głównie dzięki swojej masie.
Większa masa bowiem powoduje, że poruszają się one po większej orbicie, przez co trafiają w jeszcze słabsze pole magnetyczne, co z kolei prowadzić może do tego, że trafią one w końcu w dolne warstwy atmosfery Ziemi rozbijając się o materię.
Między czerwcem 2006, a grudniem 2008 roku badaczom udało się zauważyć 28 antyprotonów.
Należy przy tym zwrócić uwagę, że PAMELA monitoruje bardzo niewielki wycinek pasa Van Allena, dlatego naukowcy domyślają się, że w całym pasie radiacyjnym znaleźć można miliardy tych antycząstek.
Jest to o tyle interesujące, że antymateria może być w przyszłości używana do napędzania statków kosmicznych i pas Van Allena może zostać wykorzystany jako bliska Ziemi kosmiczna stacja paliw.
Teoretycznie bowiem możliwe jest stworzenie silnika, w którego wnętrzu przeprowadzane by były kolizje materii
antymaterią – dzięki czemu tanim kosztem można by uzyskać ogromne ilości energii.
Ciekawe również jest to, że naturalne pole magnetyczne naszej planety potrafi nawet w lepszy sposób chwytać antymaterię niż pułapki magnetyczne stosowane przez fizyków w akceleratorach cząstek elementarnych takich jak chociażby LHC znajdujący się w siedzibie CERN pod Genewą. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ej-orbicie

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Najbliższe noce najlepsze do obserwacji "spadających gwiazd"
Dwie najbliższe noce to najlepszy czas do obserwacji Perseidów - jednego z najaktywniejszych rojów meteorów - poinformował dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

Perseidy to jeden z najaktywniejszych rojów na naszym niebie. Jego meteory możemy obserwować każdego roku w długim okresie od połowy lipca do prawie końca sierpnia. Maksimum aktywności wypada zwykle około 12 sierpnia i w okolicach tej daty, gdy warunki obserwacyjne dopiszą, możemy podziwiać nawet 100 "spadających gwiazd" na godzinę.

W tym roku samego maksimum spodziewamy się 13 sierpnia w szerokim zakresie godzin od 3 do 15:30. Najbardziej prawdopodobny moment to jednak okolice godziny 8 rano. Nie są to niestety dobre wieści dla obserwatorów w Polsce. Co więcej, tegoroczne maksimum pokrywa się w zasadzie z pełnią Księżyca - o ciemnym niebie i świetnych warunkach do obserwacji nie ma więc mowy.
W tym roku nie powinniśmy więc liczyć na 100 meteorów na godzinę, ale bardziej na 40-50 i to pod warunkiem obserwacji poza miastem.

Na obserwacje warto wyjść nie tylko w drugiej połowie nocy z 12 na 13 sierpnia ale także noc wcześniej. Rankiem, 12 sierpnia, w okolicach godziny 2-3:30 Księżyc znajdujący się tuż przed pełnią będzie już zachodził i nie przeszkodzi mocno w obserwacjach. Stworzy to na tyle dobre warunki, że możemy liczyć nawet na 30-40 "spadających gwiazd" na godzinę.

Perseidy to rój utworzony przez kometę 109P/Swift-Tuttle. Cząstki pozostawione przez nią wpadają w ziemską atmosferę z prędkością 59 km/s, co czyni Perseidy zjawiskami stosunkowo szybkimi. W momencie maksimum meteory z tego roju zdają się wybiegać z okolic pogranicza konstelacji Perseusza i Żyrafy. Nie jest jednak konieczne wpatrywanie się dokładnie w ten obszar (zwany przez astronomów radiantem). Meteory widać bowiem na całym niebie. Jedyne czego potrzebujemy to dobrej pogody, obserwacji z dala od świateł miejskich i dobrego widoku na południowy lub wschodni horyzont.

W tym roku specjalne atrakcje z okazji "Nocy Spadających Gwiazd" z 11 na 12 sierpnia przygotowało Centrum Nauki Kopernik. Od godz. 20.30 na patio przed planetarium "Niebo Kopernika" będzie można wziąć udział w obserwacjach astronomicznych prowadzonych przez prezenterów planetarium. Jak zapewnia Katarzyna Nowicka z CNK, goście "Kopernika" spędzą piękną noc pod gwiazdami nad Wisłą i będą mieli możliwość ... spełnienia życzeń.

"W tym ostatnim pomożemy, przygotowując specjalne życzeniowe blankieciki - podobno podnoszą skuteczność. Nauczymy także wszystkich chętnych zamykać życzenia w gwiazdach, złożonych metodą origami" - deklaruje Nowicka.

Z kolei w piątek 12 sierpnia w gdańskim Centrum Hewelianum oprócz obserwacji meteorów będzie można wziąć udział w koncercie "Dźwięki kosmosu". Stanowi on artystyczno-naukowo-edukacyjną inicjatywę stworzoną przez kolektyw muzyków (Rafała Iwańskiego i Wojciecha Ziębę) oraz astronoma (Sebastiana Soberskiego).

Drugą atrakcją tej nocy będzie pokaz "O kosmicznych bolidach, meteorach i meteorytach", którego uczestnicy dowiedzą się, czym różni się meteor od meteorytu, w jaki sposób bolidy podróżują po kosmicznej przestrzeni lub co wspólnego ma "spadająca gwiazda" z "kosmicznymi kamieniami". Podczas pokazu padnie także odpowiedź na jedno z najczęściej zadawanych pytań, czyli jak można znaleźć "spadające gwiazdy" gdy już dotrą na Ziemię.

Chęć podziwiania nocnego spektaklu "spadających gwiazd" zadeklarowało również ponad 180 tysięcy internautów, którzy biorą udział w akcji "Noc spadających gwiazd 2011".
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Słynna czarna dziura zbadana przez polskich astronomów
Polsko-amerykański zespół astronomów kierowany przez naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego opublikował wyniki szczegółowej analizy źródła rentgenowskiego Cygnus X-1, zawierającego masywną czarną dziurę.
Cygnus X-1 znajduje się na niebie w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jest to najsilniejsze źródło promieniowania rentgenowskiego w Galaktyce. Astronomowie wiedzą, że jest to układ dwóch gwiazd odległy od Ziemi o około 6000 lat świetlnych, przy czym jedna z gwiazd jest niewidoczna i ma na tyle dużą masę, że już od wielu lat podejrzewano, iż jest to czarna dziura.
Najnowsze obserwacje obiektu przeprowadzone przez dr. hab. Krzysztofa Belczyńskiego, dr. hab. Tomasza Bulika z Uniwersytetu Warszawskiego oraz Charlesa Bailyna z Yale University pozwoliły na bardzo precyzyjne wyznaczenie parametrów układu. Wyniki potwierdziły przypuszczenia, że mamy do czynienia z czarną dziurą. Wyznaczona masa czarnej dziury jest 15 razy większa niż masa Słońca. Towarzyszy jej młoda, masywna gwiazda o 20 masach Słońca. Odległość między składnikami układu jest mniejsza niż dystans Słońce-Merkury.
Polscy naukowcy przeanalizowali też możliwe przyszłe losy układu Cygnus X-1. - W ciągu najbliższych 100 000 lat czarna dziura rozpocznie systematyczne niszczenie towarzysza - przewiduje dr hab. Krzysztof Belczyński, lider zespołu badawczego. - Materia z młodej gwiazdy będzie pochłaniana przez czarną dziurę, a to co nie zdoła wpaść pod jej horyzont zdarzeń, będzie wyrzucone w przestrzeń międzygwiazdową - dodaje. Symulacje komputerowe wskazują, że proces ten potrwa około 400 tysięcy lat, aż do chwili, gdy z gwiazdowego towarzysza czarnej dziury pozostanie samo jądro o 4 masach Słońca. Jednocześnie odległość między składnikami zwiększy się do dystansu Słońce-Ziemia. Potem nastąpią 2 miliony lat względnego spokoju, po czym gwiazdowy towarzysz wybuchnie jako supernowa.
Wyniki badań grupy kierowanej przez Polaków zostały ogłoszone m.in. "Science Now", internetowym wydaniu prestiżowego czasopisma naukowego "Science" i są szeroko komentowane w świecie naukowym.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/slyn ... 1680006,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Potężny wybuch uratuje Ziemię przed "agresją"?
Statki kosmiczne, które są zdolne ochronić Ziemię przed uderzeniem wielkiej asteroidy skonstruowali pracownicy rosyjskiego Państwowego Centrum Rakietowego im. Makiejewa - informuje serwis mk.ru. Metoda walki z "agresorem" jest radykalna: wysadzić w kosmosie przenoszone przez rakiety głowice jądrowe.
Naukowcy pracowali nad swoją metodą przez ostatnie 15 lat.
Udało im się stworzyć statek kosmiczny "Kaissa" z sondą, zdolną przenikać w głąb asteroidy. "Zwiadowca" ma jako pierwszy zbliżyć się do "agresora" (tj. asteroidy), aby zbadać jego rozmiary, skład chemiczny i trajektorię lotu.
Konstrukcja statku pozwala na prowadzenie efektywnych badań i obserwacji zbliżających się asteroid w odległości miliona kilometrów od Ziemi.
Jak tylko "Kaissa" dostarczy wyczerpującą informację o zbliżającym się obiekcie, na spotkanie asteroidy, zagrażającej Ziemi, zostanie wysłany statek "Kapkan", który może zabrać kilka głowic nuklearnych.
Rosyjscy naukowcy projektują dalej dwa scenariusze. Według pierwszego "Kapkan" doprowadzi do potężnej eksplozji na asteroidzie, która rozerwie ją na kawałki. Te już nie będą niebezpieczne dla naszej planety. Drugi scenariusz zakłada, że "Kapkan" dostarczy bombę w okolicy obiektu i tam ją zdetonuje. Badacze zakładają, że może to zmienić trajektorię lotu małej planety i uniknąć spotkania z Ziemią.
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/potezny ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Gigantyczny wybuch na Słońcu
Aktywność słoneczna systematycznie wzrasta. Właśnie miał miejsce największy wybuch od 5 lat. Jednak wiatr słoneczny nie dotrze do Ziemi w takich ilościach, aby zorze polarne znów były widoczne w Polsce.
We wtorek (9.08) o godzinie 10:05 czasu polskiego na Słońcu miał miejsce wybuch klasy X7.
Tak potężnego rozbłysku promieniowania rentgenowskiego nie notowano od grudnia 2006 roku.
Jednak wybuch nie był skierowany bezpośrednio w kierunku Ziemi, ponieważ plama o numerze 1263 znajdowała się na prawym skraju słonecznej tarczy.
Nie ma więc co liczyć na to, że wiatr słoneczny przyniesie duże ilości naładowanych cząstek i zorzę polarną zobaczymy w Polsce.
Szanse na kolorowy spektakl mają jednak wciąż mieszkańcy obszarów polarnych. Słabsze i mocniejsze wstęgi powinny się pojawiać na niebie niemal codziennie.
Zwiększanie się aktywności Słońca ma związek ze zbliżającym się maksimum słonecznym, które według prognoz ma nastąpić około 2013 roku.
Poniżej zamieszczamy wideo z zarejestrowanym rozbłyskiem na Słońcu oraz efekt na niebie w postaci zorzy polarnej w północno-zachodniej części Kanady. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... -na-sloncu

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Wyjątkowe spotkanie trzech wahadłowców
Zanim wysłużone już amerykańskie wahadłowce trafią do muzeów i staną się stałą ekspozycją, w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego na Florydzie przechodzą przegląd. To idealny i jednocześnie jedyny moment, aby wszystkie trzy mogły się spotkać po raz ostatni.
Wszystkie amerykańskie promy kosmiczne, które ostały się do naszych czasów przeszły już na zasłużoną emeryturę.
Jednak ich żywot nie dobiegł końca i wciąż pełnią one ważną rolę w procesie poznawania kosmosu.
Ich miejsce spoczynku to Centrum Kosmiczne na Florydzie, gdzie przechodzą przygotowania do publicznej prezentacji.
W ostatnich dniach miało miejsce wyjątkowe widowisko, w którym promy Discovery i Endeavour spotkały się w trakcie jednego z etapów przygotowujących je do roli obiektów muzealnych.
Obie maszyny zamieniły się miejscami w poszczególnych halach, gdzie odbywa się czyszczenie wahadłowców z aparatury i instrumentów pokładowych.
Po ich zakończeniu wszystkie trzy promy trafią w swoje miejsca docelowe, Discovery stanie w największym kompleksie muzeów Smithsonian, Endeavour trafi do Kalifornijskiego Centrum Naukowego, a Atlantis pozostanie na Florydzie.
Na zdjęciach poniżej możecie zobaczyć unikatowe zdjęcia z akcji przetransportowania Discovery i Endeavour.
Możliwe, że wkrótce będzie okazja zobaczenia wszystkich trzech zachowanych promów obok siebie w ostatniej chwili przed rozdzieleniem. http://www.twojapogoda.pl
Więcej ciekawostek ze świata nauki i techniki >>
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ahadlowcow

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Zobacz zdjęcia spadających gwiazd
Minionej nocy mieliśmy okazję obserwować doroczne maksimum Perseidów. Około północy w ciągu jednej godziny niebo przecinało od 70 do 90 "spadających gwiazd". Zobaczcie najciekawsze zdjęcia.
W Polsce pogoda popsuła spektakl "spadających gwiazd" z roju Perseidów, ponieważ nad wieloma regionami utrzymywały się chmury, które całkowicie uniemożliwiały lub poważnie ograniczały widoczność nieba.
Przez pierwszą połowę nocy problem stanowiła również jasność Księżyca w pełni, który zmniejszał ciemność nieba.
Mimo to w miejscach rozpogodzeń, każdy, kto spojrzał wysoko ponad północno-wschodni horyzont, mógł zobaczyć przynajmniej jeden meteor.
Od początku tegorocznej aktywności Perseidów Międzynarodowa Organizacja ds. Meteorów (IMO) prowadzi obserwacje i pomiary ich intensywności.
Pomiar w około północy wykazał około 72 meteorów na godzinę, plus minus 17 meteorów.
Jeśli ktoś nie miał szczęścia do pogody lub przespał tegoroczne maksimum, ma jeszcze szansę zobaczyć "spadające gwiazdy" najbliższych nocy.
Aktywność Perseidów potrwa do 24 sierpnia, ale z każdą kolejną nocą meteorów będzie coraz mniej. Zapraszamy do obserwacji nadchodzącej nocy.
Na niebo najlepiej patrzmy między godziną 23:00 a 3:00, wysoko ponad północno-wschodni horyzont. Gdy zobaczymy meteor, koniecznie pomyślmy życzenie. Powodzenia w obserwacjach!
Dodajmy, że w ostatnio najwięcej "spadających gwiazd", aż 172 na godzinę, mieliśmy w 2009 roku, a prawdziwe deszcze meteorów obserwowano w 1972 roku. www.twojapogoda.pl
Film w przyspieszeniu z obserwacji Perseidów >>
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ych-gwiazd

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Niezwykłe nocne starty wahadłowców
Era wahadłowców zakończyła się, ale wciąż czujemy niedosyt związanych z nią wrażeń. Tym razem pokażemy Wam zdjęcia z nocnych startów promów, które były zdecydowanie najbardziej widowiskowe.
Starty nocne stanowiły tylko niewielką część wszystkich ponad 130 startów promów kosmicznych w 30-letniej historii programu wahadłowców.
Wydaje się, że tak ważne wydarzenie nie powinno się odbywać w nocy, ponieważ właśnie wtedy najprościej o usterki techniczne lub niedociągnięcia.
Oczywiście o niczym takim nie mogło być mowy. Dla inżynierów z NASA dzień czy noc nie stanowiły większej różnicy.
Jednak dla obserwatorów podziwiających kolejne starty wahadłowców różnica była kardynalna. Nocne obserwacje mają ten dodatkowy dreszczyk.
Wznoszący się wahadłowiec nie jest widoczny w pełnej okazałości, lecz ogranicza się jedynie do bardzo jasnej kuli.
Nocne starty były wielkim wyzwaniem dla fotografów, którzy nie raz walczyli z egipskimi mrokami Centrum Kosmicznego im. Kennedy'ego.
Jednak ujęcia, jakie wykonali przez te lata, są tak fantastyczne, że zdecydowaliśmy się Wam je pokazać w pełnej okazałości. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ahadlowcow

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Czym nam grożą wybuchy na słońcu?
Przy wschodnim brzegu tarczy Słońca pojawiła się duża grupa plam słonecznych - informuje serwis SpaceWeather.com.

Potężne obszary aktywne na powierzchni Słońca, które przejawiały się dużymi grupami plam słonecznych i wybuchami klasy M oraz X, w tym jednym tak dużym, że większego nie było od czterech lat, schowały się już po drugiej stronie tarczy naszej dziennej gwiazdy. Przez kilka dni Słońce było mało aktywne, pokazując nieliczne i małe plamy, przez co liczba Wolfa spadła do poziomu 13.

Wydaje się, że krótki okres spokoju mamy jednak za sobą. Przy wschodnim brzegu tarczy Słońca pojawiła się duża grupa oznaczona numerem 1271. Składa się ona z czterech dużych centrów (przy czym dwa z nich są rozmiarami zauważalnie większe od Ziemi) otoczonych jasnymi pochodniami i kilkoma mniejszymi plamkami.
Naukowcy przewidują, że jest 60% szans na to, że grupa ta w najbliższych 24 godzinach popisze się wybuchem klasy M. Ponieważ grupa jest na brzegu tarczy słonecznej, ewentualny wyrzut materii związany z wybuchem nie zostanie skierowany do naszej planety. Za kilka dni, sytuacja może się jednak zmienić. Obrót Słońca spowoduje, że plamy znajdą się bliżej środka tarczy, a przez to ewentualne wybuchy mogą kierować naładowane cząstki prosto w Ziemię.

Plamy słoneczne to miejsca na powierzchni Słońca, które są o około 1000 stopni C chłodniejsze od otaczającej je materii. Powstają wtedy, gdy pole magnetyczne w pewnym obszarze zaburza ruch konwekcyjny materii i utrzymuje chłodniejszą plazmę na powierzchni, nie pozwalając jej opaść i ogrzać się ponownie.

Najstarszym sposobem określania aktywności Słońca jest właśnie liczba plam, która opisywana jest tzw. liczbą Wolfa. Oblicza się ją bardzo prosto - do całkowitej liczby plam dodaje się ilość grup plam pomnożoną przez dziesięć. W maksimum 11-letniego cyklu aktywności liczba ta potrafi sięgać wysoko ponad 200, a w minimum spada do zera.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Astronauta uwiecznił meteor na tle Ziemi
W ostatnich dniach nie tylko obserwatorzy na Ziemi spoglądali na nocne niebo w poszukiwaniu "spadających gwiazd". Astronautom ze Stacji Kosmicznej udało się uwiecznić meteor wchodzący z ziemską atmosferę.
Spektakle Perseidów nie są już tak obfite, jak jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku.
W 1992 roku obok Słońca przeleciała kometa 109P/Swift-Tuttle, która pozostawiła po sobie drobne pyłki i kamienie, wielkości nie większej niż kilka centymetrów.
Ziemia każdego roku w sierpniu wkracza w ten szlak, a co za tym idzie, drobiny wchodzą w atmosferę przynoszą przepiękny pokaz.
Z biegiem lat materiału jest coraz mniej, ponieważ systematycznie się on spala. Jednak wcale nie oznacza to, że w przyszłych latach nie zdarzą się prawdziwe "deszcze" meteorów.
Naukowcy nie mogą jednak ich przewidzieć, ponieważ nie posiadamy obecnie możliwości bardzo dokładnego zbadania materiału skalnego z komety 109P/Swift-Tuttle.
W tym roku w momencie maksimum, które przypadło na 13 sierpnia na okolice godziny 20:30 czasu polskiego, zanotowano około 116 meteorów.
Nie tylko obserwatorzy na Ziemi przyglądali się "spadającym gwiazdom". Podobnie zachwyceni byli astronauci na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
Jeden z astronautów, Amerykanin Ron Garan, uwiecznił jeden z meteorów wchodzących w ziemską atmosferę. Pokazuje ono niezwykle nietrwałą naturę tego zjawiska. Trwa ono mniej niż sekundę, a daje trudne do opisania wrażenia.
Omawiane zdjęcie Perseida na tle naszej planety, zamieszczamy poniżej. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... -tle-ziemi

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Nowe fakty ws. Księżyca. Jest dużo młodszy
Księżyc może być o dwieście milionów lat młodszy niż sądzono. Wskazuje na to nowa analiza księżycowych skał. Wyniki badań publikuje najnowszy numer naukowego tygodnika "Nature".
Lars Borg z instytutu Lawrence Livermore w Kalifornii badał tzw. skały anortozytowe przywiezione wcześniej z Księżyca. Jego zdaniem nie potwierdzają one wieku Srebrnego Globu, szacowanego na cztery i pół miliarda lat. Księżyc, według naukowca, być może ostygł dwieście milionów lat później. Innym wyjaśnieniem wyników badań może być brak tzw. oceanu magmy, który kiedyś, zdaniem wielu astronomów, istniał na Srebrnym Globie.
Niezależni naukowcy podkreślają, że historia powstania Księżyca jest nadal niejasna. Najpopularniejsza teoria mówi o kolizji potężnego ciała niebieskiego z Ziemią w wyniku czego od planety miał oderwać się duży fragment materii. Niedawne badania wskazują jednocześnie, że kiedyś Ziemia miała dwa księżyce, które zderzyły się i zlały w jeden.
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/nowe-fa ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Rosja straciła kontrolę nad najnowszym satelitą
Rosyjska Federalna Agencja Kosmiczna (Roskosmos) straciła kontrolę nad swoim najnowszym satelitą telekomunikacyjnym Express AM-4, wystrzelonym w nocy ze środy na czwartek z kosmodromu Bajkonur, w Kazachstanie.
Wkrótce po starcie satelita zniknął z ekranów radarów. Specjalistom udało się odnaleźć tylko górny stopień rakiety nośnej Proton-M, za pomocą której Express AM-4 wynoszono na orbitę okołoziemską. Sam satelita przepadł bez wieści.
Express AM-4 to najnowocześniejszy i najpotężniejszy rosyjski satelita telekomunikacyjny. Został skonstruowany w Państwowym Produkcyjno-Badawczym Centrum Kosmicznym im. Michaiła Chruniczewa w Moskwie na bazie europejskiej platformy Eurostar-2000. Był naszpikowany zagraniczną aparaturą.
Express AM-4 był przeznaczony m.in. do transmisji sygnału telewizji cyfrowej na rosyjski Daleki Wschód. Okres jego eksploatacji miał wynieść 15 lat. Satelita był ubezpieczony na kwotę 7,5 mld rubli (260 mln dolarów).
Łączność z Expressem AM-4 utracono przed piątym włączeniem górnego stopnia rakiety nośnej (Briz-M), między 4.30 a 5.30 czasu moskiewskiego (2.30 a 3.30 czasu polskiego). Rosyjscy eksperci nie potrafią wytłumaczyć, co stało się z satelitą. Nie wykluczają, że częściowo spłonąwszy w atmosferze runął do oceanu. Roskosmos powołał już specjalną komisję, która ma to wyjaśnić.
Express AM-4 nie jest pierwszym satelitą utraconym przez Rosję w ostatnim czasie. W ubiegłym miesiącu Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej straciło łączność z satelitą szpiegowskim Geo-IK-2, wystrzelonym w lutym tego roku.
Natomiast w grudniu 2010 roku rakieta nośna Proton-M nie zdołała wynieść na orbitę trzech satelitów systemu nawigacyjnego Glonass-M, rosyjskiego konkurenta dla amerykańskiego GPS. Spadły one do Oceanu Spokojnego w odległości 1,5 tys. km od Honolulu. Za przyczynę niepowodzenia uznano przekroczenie dopuszczalnej masy górnego stopnia rakiety nośnej.
Rakieta Proton po raz pierwszy została zastosowana w 1965 roku. Może wynosić na niską orbitę okołoziemską do 20 ton ładunku. Rakieta została zaprojektowana jako pocisk balistyczny do przenoszenia głowic jądrowych. Jednak nigdy nie była wykorzystywana w tym celu.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/rosj ... 1683008,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Kometa na koniec wakacji
Koniec sierpnia to dobry czas do podziwiania komety C/2009 P1 (Garradd), która jest dostępna obserwacjom przez lornetkę - poinformował dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Po pełni Księżyca, która wypadła w tym roku 13 sierpnia noce robią się coraz ciemniejsze. Dnia 21 sierpnia Księżyc będzie w ostatniej kwadrze i w pierwszej połowie nocy nie będzie przeszkadzał w obserwacjach. Z każdym kolejnym dniem warunki do obserwacji będą się jeszcze polepszać; nów Księżyca wypada bowiem 29 sierpnia.
Ciemne bezksiężycowe noce to idealny czas na obserwacje obiektów mgławicowych, a do takich zaliczają się komety. Tak się składa, że w drugiej połowie sierpnia wystąpią bardzo dobre warunki do obserwacji komety C/2009 P1 (Garradd). Tym bardziej, że przebywa ona w dość urokliwym rejonie nieba, przesuwając się z konstelacji Delfina, do leżącego na tle Drogi Mlecznej gwiazdozbioru Strzały. Nie dość, że rejon nieba jest efektowny, to teraz mamy dobre warunki do jego obserwacji, bo w pierwszej połowie nocy i tuż po północy znajduje się on na wysokości 40-60 stopni nad horyzontem.
Kometa C/2009 P1 (Garradd) nie jest obiektem wyjątkowo jasnym, bo jej blask w drugiej połowie sierpnia wynosi około 7.5-8 wielkości gwiazdowych. Jest więc kilka razy słabsza od najsłabszych gwiazd widocznych gołym okiem. Do jej obserwacji potrzebna będzie zwykła lornetka o obiektywie 30-50 mm. Oczywiście dysponując większą lornetką, lunetą bądź teleskopem możemy liczyć na efektowniejsze widoki.
Kometa cały czas powoli jaśnieje, dzięki temu dobrym czasem do obserwacji będzie też początek września. Z upływem czasu w obserwacjach będzie przeszkadzał Księżyc, którego pełnia wypada 12 września.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/kome ... 1682820,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Nowe oblicze Mgławicy Laguna
Kosmiczny Teleskop Hubble'a wykonał nowe zdjęcie Mgławicy Laguna w gwiazdozbiorze Strzelca. Mgławica jest jednym z najpiękniejszych obiektów widocznych gołym okiem na polskim niebie.
Laguna jest mgławicą dyfuzyjną, a więc gigantyczną chmurą świecącego gazu i plazmy.
Dla naukowców są one niezastąpionym środkiem do określania odległości do sąsiednich galaktyk oraz ich składu chemicznego.
Mgławica Laguna położona jest na niebie w gwiazdozbiorze Strzelca, około 4 tysięcy lat świetlnych od Ziemi.
Jest ledwie widoczna poza obszarami zabudowanymi, dlatego najlepiej obserwować ją przez lornetkę lub teleskop.
Zobaczymy wówczas szarą chmurę, ale jeśli wykonamy zdjęcia z dłuższym czasem naświetlania, to zauważymy iż mieni się delikatnym różem. Poniżej najnowsze zdjęcie tej przepięknej mgławicy. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... icy-laguna

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Gazowa planeta w konstelacji Malarza
Naukowcy z Europejskiego Obserwatorium Południowego za pomocą potężnych teleskopów znajdujących się w rejonie pustyni Atakama w Chile, po raz pierwszy szczegółowo przebadali planetę pozasłoneczną.
Obiektem ich pomiarów był gazowy gigant Beta Pictoris b, który okrąża gwiazdę Beta Pictoris w gwiazdozbiorze Malarza.
Początkowo naukowcy nie mieli pojęcia, że wokół tej gwiazdy, oddalonej od nas o nieco ponad 60 lat świetlnych, krąży planeta.
Najbardziej ciekawiły ich dyski pyłowe okalające gwiazdę, a w których zazwyczaj powstają młode planety.
Podczas jednej z obserwacji w listopadzie 2008 roku zauważono obiekt, który obiega swoją macierzystą gwiazdę co każde 6 tysięcy dni.
Naukowcy przez wiele miesięcy próbowali dowiedzieć się czy owy obiekt jest związany z gwiazdą i jak się później okazało tak właśnie jest.
To olbrzymia planeta, ponieważ jej masa jest aż 8 razy większa od masy Jowisza, największej planety w naszym Układzie Słonecznym.
Gwiazda Beta Pictoris jest bardzo młodą gwiazdą, ponieważ ma zaledwie 12 milionów lat, w porównaniu ze Słońcem, które ma 5 miliardów lat. To oznacza, że Beta Pictoris jest na etapie tworzenia planet.
Oprócz odkrytego i intensywnie obserwowanego giganta, mogą się tam znajdować także inne planety. Na razie naukowcom nie udało się ich odkryć, ale przeczesywanie tego regionu trwa.
Badacze mają nadzieję na dowiedzenie się niezwykle istotnych rzeczy na temat powstawania gazowych gigantów podobnych do Jowisza. Jednym z pierwszych odkryć jest to iż gazowe planety powstają znacznie wcześniej niż sądzono, bo już w ciągu kilkunastu milionów lat od narodzin gwiazdy macierzystej. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ji-malarza

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Powstanie hotel z widokiem na Ziemię
Plany wysyłania turystycznych lotów balonem w stratosferę nie są jedynym pomysłem na skomercjalizowanie lotów w kosmos. Rosja ogłosiła plany założenia kosmicznego hotelu 350 kilometrów nad ziemią.
Nie ma się co oszukiwać, pierwsze etapy turystycznego odwiedzania przestrzeni kosmicznej będą przeznaczone tylko dla ludzi bardzo zamożnych.
Pięciodniowa wizyta w tym hotelu kosztować ma bowiem 100 tysięcy funtów.
Jednak to tylko mała część całości, ponieważ sama dwudniowa podróż na podniebne wakacje na pokładzie statku Sojuz to wydatek rzędu 500 tysięcy funtów.
To i tak ma być znaczną obniżką ceny, bo obecnie kosmiczni turyści za sam lot na orbitę musieli płacić po 30 milionów dolarów.
Komercyjna Stacja Kosmiczna, bo tak brzmieć ma oficjalna nazwa hotelu, pomieści do 7 osób w czterech dość przestronnych kabinach.
Goście, dzięki temu że będą przebywać w warunkach nieważkości mogą sobie wybrać czy chcą mieć łóżko umieszczone pionowo czy poziomo.
Jeśli zaś chodzi o jedzenie, to zamrożona papka w tubkach, którą żywią się prawdziwi astronauci zastąpiona zostanie tutaj przygotowanymi uprzednio na Ziemi potrawami gotowymi do podania po podgrzaniu w kuchence mikrofalowej.
Odwiedzający hotel muszą też być przygotowani na ewentualność przybycia niespodziewanych gości. Nie chodzi tu jednak o obcych, lecz po prostu o astronautów z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, którym orbitalny hotel ma posłużyć jako zabezpieczenie na wypadek sytuacji kryzysowej.
Stacja ma zostać otwarta w 2016 roku. Poniżej możecie zobaczyć jej pierwsze wizualizacje. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... -na-ziemie

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Jedyne takie zdjęcie z kosmosu już opublikowane
W 1977 roku sonda kosmiczna Voyager 1 wykonała unikalne zdjęcie przedstawiające Ziemię i Księżyc w jednym kadrze. Dopiero dziś, pracownikom NASA z Jet Propulsion Labolatory udało się opublikować fotografię – donosi serwis nasa.gov.
Fotografia przedstawia naszą planetę i jej Księżyc, została wykonana z odległości 11 mln 66 tys. km od Ziemi. Prace nad fotografią polegały na "dopasowaniu" kontrastów obiektów tak, by dla naszego oka były one dobrze widoczne. Na oryginalnej fotografii Ziemia była znacznie jaśniejsza od Księżyca (ma to związek z jej wielkością i "porcją" odbitego światła).
Sonda kosmiczna Voyager 1 to 722-kilogramowy statek wystrzelony w kosmos 5 września 1977 roku. Zadaniem sondy była eksploracja Układu Słonecznego. Voyager 1 odwiedziła okolice Jowisza i Saturna – czytamy w serwisie.
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/jedyne- ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Ciekawe zjawisko pojawi się nad Polską
W ciągu kilku najbliższych nocy powinniśmy zobaczyć na niebie pierwsze meteory z ciekawego roju Alfa Aurigidów - poinformował dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Rój ten został odkryty przez niemieckich obserwatorów C. Hoffmeistera i A. Teichgraeberga w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1935 roku. Mieli oni możliwość zaobserwowania około 30 meteorów w ciągu godziny.
Aktywność Alfa Aurygidów trwa od 25 sierpnia do około 7-8 września, a poza maksimum potrafi ona sięgać nawet poziomu 7 meteorów na godzinę.
Rój potrafi sprawiać niespodzianki. Przykładowo, w latach 1935, 1986 i 1994 jego aktywność sięgała nawet 30-40 meteorów na godzinę, a w roku 2007 przekroczyła sto. W zwykłym maksimum możemy liczyć na 5-15 "spadających gwiazd" w ciągu jednej godziny obserwacji.
Tegoroczne maksimum spodziewane jest 1 września w okolicach godziny 15 naszego czasu, czyli w czasie niekorzystnym dla obserwatorów w Polsce. Maksimum aktywności Alfa Aurigidów jest jednak szerokie i nieregularne. W związku z korzystnym układem faz Księżyca (nów wypadający 27 sierpnia), na pewno warto sprawdzić co będzie się działo z rojem wychodząc na obserwacje choćby w nocy z 31 sierpnia na 1 września i z 1 na 2 września. Trzeba tylko pamiętać, że Alfa Aurigidy możemy obserwować dopiero w drugiej połowie nocy, bo wtedy ich radiant (a więc miejsce, z którego wylatują meteory) znajduje się na tyle wysoko nad horyzontem, że możemy liczyć na rozsądną liczbę meteorów.
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/ciekawe ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Zobacz Neptuna przez lornetkę
Neptun, który jest obecnie najdalszą planetą w naszym Układzie Słonecznym, znajduje się w opozycji. Jego jasność pozwala na zobaczenie go za pomocą lornetki lub niewielkiego teleskopu.
Neptun jest jednym z najtrudniej dostrzegalnych planet w Układzie Słonecznym. Wszystko dlatego, że ma średnicę 50 tysięcy kilometrów i jest odległy od Słońca o 4,5 miliarda kilometrów.
Trudniej jest zobaczyć tylko Plutona, ale on od jakiegoś czasu do grona planet już nie należy.
Obecnie widoczna jasność Neptuna sięga 7.8 magnitudo, co sprawia, że zobaczyć go można jedynie za pomocą lornetki lub też niewielkiego teleskopu.
Ciekawostką jest to, że teoretycznie podczas opozycji można byłoby planetę zobaczyć gołym okiem, ale po pierwsze wyłącznie w bardzo ciemnym miejscu, po drugie dysponując bardzo dobrym wzrokiem, a po trzecie korzystając w zupełnie pozbawionego chmur nieba i bez zmętnienia atmosfery.
Przeszkodą jest natomiast jasność nieba, ponieważ w sierpniu słońce nadal znajduje się pod horyzontem na tyle krótko, aby nie następowało całkowite ściemnienie nieba.
Wobec tego najsłabsze obiekty nie są tak dobrze widoczne, jak w długie zimowe noce.
Aby zobaczyć Neptuna najbliższych nocy trzeba skierować lornetkę lub teleskop w okolicach północy na niebo południowe, a dokładniej na środkowo-wschodnią część gwiazdozbioru Wodnika.
Jeśli obserwacje zaczniemy przed północą, to planeta będzie widoczna na niebie wschodnim, po północy zaś na niebie zachodnim.
Opozycja to moment w którym dla obserwatorów na Ziemi planeta znajduje się dokładnie naprzeciw Słońca, czyli w opozycji do niego. Neptun obiega Słońce raz na 164 lata.
Najbliżej Słońca znajdzie się 3 września 2042 roku i wówczas jego opozycja będzie zdecydowanie najbardziej spektakularna dla obserwatorów na Ziemi. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... z-lornetke

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.