Jak może wyglądać koniec czasu?
Dzięki grafenowi naukowcy mogli zasymulować strukturę Wszechświata i jednocześnie sprawdzić, jak wyglądałaby nasza rzeczywistość, gdyby jego ekspansja oraz czas skończyłyby się.
Czas to czwarta współrzędna czasoprzestrzeni w teorii względności Einsteina.
Doświadczana codziennie przez każdego z nas, lecz tak enigmatyczna, że do dziś fizycy do końca nie zgadzają się do tego jak ona działa.
Teraz, dzięki metamateriałom naukowcy mogli obejrzeć koniec czasu (nazywany po angielsku Big Crunch).
Nowe materiały dają naukowcom nowe możliwości. Jednym z nich jest grafen, za odkrycie którego dwójka badaczy otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 2010 roku.
Jest on o tyle ciekawy, gdyż składa się z pojedynczej warstwy atomów węgla przez co tworzy system dwuwymiarowy.
Ten materiał i jemu podobne pozwalają naukowcom na prowadzenie niezwykle ciekawych eksperymentów, ponieważ dają możliwość "zabawy" w tworzenie systemów, które zachowują się identycznie jak nasz Wszechświat.
Dzięki temu, że światło podróżujące wewnątrz takich materiałów, może zostać zmuszone do zachowywania się zgodnie z wszelkimi prawami natury (przynajmniej zgodnie z wszelkimi matematycznymi wzorami opisującymi prawa natury) działającymi we Wszechświecie.

Dlatego też udało się jakiś czas temu uzyskać fizykom w laboratoriach sam Wielki Wybuch, tak zwaną pianę kwantową czy wieloświat (multiwersum - zbiór wielu możliwych wszechświatów), oczywiście w mikroskali.
Tym razem naukowcy z Uniwersytetu Maryland chcieli zobaczyć koniec czasu, hipotetyczny scenariusz, według którego z końcem czasu Wszechświat miałby zakończyć ekspansję i rozpocząć zapadanie się do wewnątrz.
Użyli oni do tego celu materiału składającego się z polimetakrylanu metylu (czyli popularny pleksiglas - szkło akrylowe) umieszczonego w formie siatki na cienkiej złotej błonie.
Poruszające się w złotej błonie kwazicząstki - plazmony (są one wynikiem kwantyzacji plazmy, tak samo jak fotony i fonony są wynikiem kwantyzacji odpowiednio światła i mechanicznych wibracji) - trzymają się wszelkich zasad jakie obowiązują we wszechświecie z dwoma wymiarami przestrzeni i jednym czasu.
W pleksiglasie z kolei poruszały się one jak we wszechświecie z dwoma wymiarami czasu i jednym przestrzeni. Naukowcy umieścili je względem siebie w ten sposób, że jeden z wymiarów czasu biegnących w pleksiglasie zderza się z jednym z wymiarów przestrzeni biegnącym w złotej błonie i tym samym dobiega on końca.
Zgodnie z przewidywaniami badaczy plazmony rozeszły się wzdłuż granicy, o którą się rozbiły, a ich fotonom znacznie wzrosła energia - przez co koniec czasu naukowcy opisali kolokwialnie jako "bardzo gorący".
Cóż - duży zawód dla wszystkich, którzy spodziewali się jakiegoś efektywnego zakrzywienia czasoprzestrzeni czy chociażby spektakularnej eksplozji. Niemniej i tak niezwykle interesujące jest, że naukowcy mogą teraz testować takie teorie w laboratoriach.
Obecnie zespół z Uniwersytetu Maryland planuje odtworzenie w zaciszu laboratorium warunków panujących we wnętrzu czarnej dziury, aby zbadać promieniowanie Hawkinga (teoretyczne kwantowe promieniowanie emitowane przez czarne dziury).
Wszystko oczywiście dzięki "magii" metamateriałów (zgodnie z trzecim prawem Clarke'a - każda wystarczająco zaawansowana technologia jest nieodróżnialna od magii). http://www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... niec-czasu

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

W kosmosie znaleziono cząsteczki tlenu
Kosmiczne obserwatorium Herschela, należące do Europejskiej Agencji Kosmicznej, wykryło cząsteczki tlenu w pobliskim obłoku gwiazdotwórczym. To pierwsze niekwestionowane stwierdzenie obecności tlenu w przestrzeni kosmicznej. Podsumowuje to wieloletnie poszukiwania, ale pozostawia także pytania jak na razie bez odpowiedzi.
Cząsteczki tlenu zostały odkryte w pobliskim kompleksie gwiazdotwórczym w rejonie Oriona. Już dawno odkryto atomy tlenu w ciepłych obszarach kosmosu, ale poprzednie misje poszukujące wariantu cząsteczkowego – dwóch połączonych ze sobą atomów – kończyły się niepowodzeniem.
Nawet zaobserwowana liczba atomów tlenu jest dużo mniejsza niż oczekiwano i to doprowadziło do problemu z szacunkami, który sprowadza się do pytania: gdzie skrywa się tlen w zimnych obłokach?
Satelita NASA Submillimetre Wave Astronomy Satellite (SWAS) oraz szwedzka misja Odyn, które również poszukiwały tlenu cząsteczkowego, ustaliły, że ilość tlenu jest dramatycznie niższe niż się spodziewano.
Jedną z opcji jest wyjaśnienie, iż atomy tlenu zostają zamrożone i zamieniają się w malutkie ziarna pyłu dryfującego w przestrzeni kosmicznej, który później przemienia się w lód, co uniemożliwia jego zaobserwowanie.
Gdyby było to prawdą, lód powinien wyparowywać w cieplejszych częściach kosmosu, zamieniając się w wodę, a później gaz, co umożliwiałoby formowanie się cząsteczek tlenu i umożliwiałoby ich obserwację.
Paul Goldsmith, naukowiec NASA zajmujący się projektem Herschela, pracownik NASA's Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie, a także członek międzynarodowej grupy naukowców poszukujących cząsteczek tlenu, zdecydował się na użycie do tego celu teleskopu Herschela.
Naukowcy wykorzystali spektrometr heterodynowy (HIFI) zainstalowany na teleskopie i skierowano go w stronę Oriona, co uzasadniano właśnie tym, że rodzące się gwiazdy będą podgrzewać okoliczny gaz i pył.
Dzięki wykorzystaniu spektrometru, naukowcy z Herschel Oxygen Project odnieśli sukces. Ustalono, że w badanym obszarze jedna cząsteczka tlenu przypada na milion cząsteczek wodoru.
- To wyjaśnia, gdzie może się kryć pewna część tlenu – mówi dr Goldsmith. – Nie znaleźliśmy jednak dużych jego ilości i wciąż nie rozumiemy, co szczególnego jest w miejscach, w których go wykrywamy. Wszechświat wciąż kryje mnóstwo tajemnic.
Tlen, we wszystkich swych formach, jest trzecim co do ilości pierwiastkiem we wszechświecie i jednym z głównych składników planet. Znaleźć go można w atmosferach, ocenach i skałach, a jego obecność jest niezbędna, by podtrzymać życie – żywe organizmy oddychają tlenem cząsteczkowym.
Chociaż poszukiwania tlenu w przestrzeni kosmicznej dalej trwają, Göran Pilbratt z zespołu naukowców obsługujących Herschela uważa, że jesteśmy świadkami przełomu: - Dzięki Herschelowi mamy bezsprzecznie potwierdzenie tego, że tlen cząsteczkowy rzeczywiście tam jest. Wciąż wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi, ale ogromne możliwości Kosmicznego obserwatorium Herschela pozwala nam na rozwiązanie tych zagadek.
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/w-kosmo ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Czerwona Planeta jednak bez wody?
Mars obfitował w przeszłości w wodę - takie stwierdzenia coraz częściej pojawiają się w pismach naukowych. Jednak czy rzeczywiście jest to takie pewne? Poznajmy drugą stronę medalu.
Przez całe długie lata zielone ludziki z Marsa pobudzały wyobraźnię ludzi na całym świecie.
Wszystko to opierało się głównie o teorie mówiące o ewentualnym istnieniu wody umożliwiającej istnienie życia na Czerwonej Planecie.
Teraz okazuje się jednak, że wody mogło tam nigdy nie być.
Teorię na temat wody w na Marsie odważył się podważyć geolog David Leverington z Uniwersytetu Technicznego w Teksasie.
Stworzył on jednocześnie inną teorię, która doskonale wyjaśniałaby geologię Czerwonej Planety i jej formowanie.
Jego zdaniem to lawa o bardzo niskiej lepkości mogła przetaczać się przez powierzchnię planety tworząc charakterystyczne kaniony i wąwozy, które miały być pierwszym znakiem obecności wody na Marsie.
Jego teorię ma popierać kształt terenu na tej planecie, aby bowiem powstały tak ogromne kaniony, musiałyby tamtędy płynąć gigantyczne ilości wody, nie dające się porównać z żadną rzeką istniejącą na Ziemi (ewentualnie z którymś z największych prądów oceanicznych).
A taka woda musiałaby przecież wypływać z jakiegoś zbiornika, podczas gdy na Marsie nie ma żadnego śladu po istnieniu takowych.
Dlatego naukowcy do tej pory zakładali, że w bardzo porowatej i przepuszczalnej glebie marsjańskiej uwięzione były ogromne pokłady wody, które zostały nagle uwolnione przez uderzający w powierzchnię planety meteoryt czy też przez erupcję wulkaniczną.
Jednak, aby taka teoria miała sens marsjańska gleba musiałaby mieć około miliona do 10 milionów razy większą przepuszczalność niż ma w rzeczywistości, na co zwrócił uwagę Leverington.
Dodatkowo zauważył on, że najczęściej takie rzeki musiałyby zaczynać swój bieg na zboczach wulkanów. Ponadto mineralogia planety nie zgadza się z tą jaka powinna występować na niegdyś mokrej planecie.
To nasunęło mu myśl o teorii mówiącej, że powierzchnia Marsa została w całości ukształtowana przez wolno płynącą lawę o bardzo niskiej lepkości.
Póki co jednak inni badacze podchodzą sceptycznie do nowej teorii mówiąc, że nie można po prostu odrzucać wspieranej przez tyle lata "wodnej” hipotezy tylko przez to, że jest z nią kilka problemów.
Możliwe jest bowiem, że zachodziły na Czerwonej Planecie procesy łączące w sobie obie metody i jej powierzchnia została uformowana przez wodę oraz lawę. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... k-bez-wody

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Nowa teoria: ziemia miała kiedyś dwa księżyce
Dwaj astronomowie, Amerykanin Erik Asphaugh i Szwajcar Martin Jutzi, wystąpili z nową teorią, według której Ziemia miała ok. 4,4 mld lat temu dwa księżyce, z których mniejszy uderzył w większy, przyciągnięty przez jego grawitację, po czym rozpadł się.

Nowa teoria, która ukazała się w środę w najnowszym wydaniu czasopisma "Nature", ma wyjaśnić dlaczego powierzchnia Księżyca na półkuli stale odwróconej od Ziemi jest znacznie bardziej górzysta i pozbawiona kraterów uderzeniowych niż na półkuli stale widocznej z naszej planety.

Naukowcy przedstawili symulację komputerową ilustrującą jak mogło wyglądać to hipotetyczne i spektakularne wydarzenie sprzed 4,4 mld lat, które przypadłoby na czasy na długo przed pojawieniem się pierwszych oznak życia na Ziemi.
Według tej teorii, oba księżyce były wówczas młode (według kryteriów kosmicznych) bowiem powstały zaledwie ok. 100 mln lat temu, po uderzeniu w Ziemię masywnej planety. W pierwszym okresie istnienia Układu Słonecznego do takich katastrofalnych wydarzeń dochodziło stosunkowo często.

Mniejszy księżyc o średnicy ok. 965 km podążał na tej samej orbicie za trzykrotnie większym i o 25 razy większej masie. Jego pole grawitacyjne było tak silne, że zderzenie było nieuchronne, chociaż odbyło się przy stosunkowo małej szybkości - nieco ponad 8 tys. km/godz. Dlatego skały obu ciał niebieskich nie uległy stopieniu.

Materia mniejszego księżyca została rozrzucona na części powierzchni większego nie pozostawiając kraterów, które powstałyby gdyby szybkość przy zderzeniu była większa.

W rezultacie powstał Księżyc jaki obecnie znamy z górzystą i dość dziwnie uformowaną odwrotną stroną, ze stosunkowo nielicznymi kraterami (w odróżnieniu od usianej kraterami strony widocznej z Ziemi).

Asphaugh i Jutzi wskazują, że Ziemia jest jedyną planetą w Układzie Słonecznym z jednym satelitą. Inne, albo nie mają ich wcale (jak Merkury i Wenus), albo co najmniej dwa (Mars) lub nawet kilkadziesiąt (Saturn i Jowisz).

Inni naukowcy są zgodni co do tego, że teorii nie można nic zarzucić, ale trudno będzie udowodnić, że jest prawdziwa. "Nie możemy znaleźć w niej żadnego błędu. To mogło się zdarzyć, lub nie zdarzyć" - powiedział astronom Jay Melosh z uniwersytetu Purdue.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title, ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Włochy: Kosmiczna babcia gotowa do lotu
72-letnia włoska aktorka Gloria Coco ma szansę spełnić za kilka miesięcy swoje największe życiowe marzenie: polecieć w kosmos. Będzie najstarszą Europejką uczestniczącą w locie kosmicznym.
Mieszkająca w Rzymie "kosmiczna babcia", jak jest nazywana, po zakończeniu trzech cykli przygotowań i szczegółowych badań lekarskich w ośrodku olimpijskim może rozpocząć oczekiwanie do startu z ośrodka NASA w Teksasie.
Lot naukowy organizowany jest w ramach projektu Spaceland - pierwszej nierządowej agencji lotów kosmicznych, uznawanej przez Europejską Agencję Kosmiczną.
Zawsze pociągały mnie rzeczy niezwykłe, bardzo kocham przygody i uwielbiam być zawsze w ruchu, nigdy się nie zatrzymuję. Kiedy tylko dowiedziałam się o tym locie suborbitalnym, zgłosiłam się na kwalifikacje. Powiedziałam, że mam 70 lat, natychmiast mnie wzięli - powiedziała przyszła astronautka, cytowana przez agencję Ansa w środę.
Szef Spaceland Carlo Viberti wyjaśnił zaś: "Będziemy badać reakcje jej mózgu w różnych stanach ciężkości".
- Wyniki pomogą lekarzom i naukowcom w badaniach nad chorobą Alzheimera - dodał.
W czasie trzech serii przygotowań aktorka była poddawana różnym próbom. Sprawdzano na przykład, czy nie cierpi na klaustrofobię. Po badaniach i kontrolach we Włoszech i w Belgii orzeczono, że jest gotowa do lotu.
- Wszystkie moje przyjaciółki mówią mi: "co ty wyprawiasz, czujesz się dobrze, nie masz żadnych dolegliwości i bierzesz się za takie rzeczy". Ale w głębi serca i one są ze mnie dumne - podkreśliła kosmiczna babcia.

http://fakty.interia.pl/nauka/news/wloc ... 1676816,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Te planety warto zobaczyć w sierpniu
Ostatni miesiąc wakacji to idealny czas na podziwianie kilku jasnych planet. Wśród nich znajdzie się planeta, którą obserwować zawsze jest najtrudniej. Powiemy, jak ją ujrzeć.
Merkury
Koniec sierpnia będzie wyśmienitym okresem do obserwacji Merkurego. Planeta, która jest zazwyczaj bardzo ciężkim obiektem do obserwacji, widoczna będzie 45 minut przed wschodem Słońca nisko między północno-wschodnim a wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Lwa/Raka). Ze względu na to, że maksymalną elongację zachodnią Merkury osiągnie na początku września, to najlepszym czasem na obserwację będą ostatnie dni sierpnia. 28 sierpnia nad ranem poniżej planety znajdzie się Księżyc. Tego spotkania nie można przegapić.
Wenus
Wenus opuszcza niebo poranne i przechodzi na niebo wieczorne. Zanim to jednak nastąpi, musi się znaleźć bardzo blisko Słońca i przez cały sierpień nie będzie widoczna.
Mars
Czerwoną Planetę będzie można dostrzec przed wschodem Słońca średnio wysoko na wschodnim niebie (gwiazdozbiór Bliźniąt). 25 i 26 sierpnia w pobliżu Marsa znajdzie się Księżyc zbliżający się do nowiu.
Jowisz
Największa planeta naszego Układu Słonecznego będzie widoczna przez całą noc. Po zachodzie Słońca można ją ujrzeć nisko na niebie wschodnim, zaś przed świtem wysoko na niebie południowym. (gwiazdozbiór Barana). W nocy z 19 na 20 i z 20 na 21 sierpnia nastąpi spotkanie Jowisza i Księżyca podczas ostatniej kwadry.
Saturn
Planeta z pierścieniami widoczna jest wieczorem nisko na niebie zachodnim (gwiazdozbiór Panny). 3 i 4 sierpnia wieczorem można próbować dostrzec Księżyc przed pierwszą kwadrą poniżej Saturna.
Uran
Uran (gwiazdozbiór Ryb) widoczny będzie w sierpniu nad ranem wysoko na niebie południowym. 17 i 18 sierpnia powyżej Urana znajdzie się Księżyc.
Neptun
Neptun widoczny będzie przez cały miesiąc średnio wysoko na południowo-zachodnim niebie (gwiazdozbiór Wodnika). W nocy z 14 i 15 sierpnia w pobliżu Neptuna pojawi się Księżyc tuż po pełni.
Pluton
Można śmiało obserwować planetę karłowatą Pluton przez całą noc. Po zachodzie Słońca będzie ona jaśnieć średnio wysoko na niebie południowym (gwiazdozbiór Strzelca). Wieczorem 9 i 10 sierpnia poniżej Plutona znajdzie się Księżyc.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą. www.twojapogoda.pl
Sprawdź prognozę pogody dla astronomów na SMS >>
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... w-sierpniu

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Herschel odnalazł tlen w kosmosie
Należące do Europejskiej Agencji Kosmicznej obserwatorium Herschela odkryło w Mgławicy Oriona (M42) po raz pierwszy w historii cząsteczki tlenu unoszące się w przestrzeni kosmicznej.
Wraz z tym odkryciem prawdopodobieństwo znalezienia życia poza Ziemią wzrasta. Wcześniej badaczom udało się odkryć tlen w przestrzeni kosmicznej, ale były to jednak pojedyncze atomy.
Teraz zaś odkryto ten pierwiastek w formie dwuatomowych cząsteczek, takich jak występują powszechnie na powierzchni Ziemi, czyli O2.
Astronomowie od lat próbowali odnaleźć tlen w kosmosie, jednak bez rezultatów.
Ten odkryty w 1770 roku pierwiastek pozostawał cały czas nieuchwytny mimo wielu prób przeprowadzanych zarówno przez wypuszczane z Ziemi balony meteorologiczne jak i przez obserwacje za pomocą teleskopów.
W 2007 roku astronomowie obsługujący szwedzki teleskop Odyn donieśli o odnalezieniu molekuł tlenu, lecz nie mogli swego znaleziska potwierdzić dalszymi obserwacjami.
Zrodziło to szereg pytań o to gdzie tlen się ukrywa w przestrzeni kosmicznej, gdyż jako trzeciego najpopularniejszego we Wszechświecie pierwiastka powinno być go wszędzie pełno.
Obecnie naukowcy uważają, że najbardziej prawdopodobne jest iż tlen jest uwięziony w lodzie, który osadza się na drobinkach pyłu latającego w kosmosie. Ich zdaniem odkryte właśnie molekuły O2 zostały uwolnione poprzez ogrzanie tych małych kawałków lodu przez okoliczną gwiazdę.
Teleskop Herschela jest idealny do poszukiwania tego rodzaju anomalii gdyż zainstalowany w nim spektrometr heterodynowy (HIFI) pozwala identyfikować pojedyncze cząsteczki znajdujące się w ogromnej od nas odległości.
Nowe odkrycie zamiast odpowiedzieć na pytania, powoduje tylko powstanie nowych. Naukowcy stale głowią się bowiem nad tym, co jest wyjątkowego i co odróżnia miejsca, w których udaje się tlen znaleźć od miejsc, w których
go nie ma. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... w-kosmosie

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

NASA wystrzeliła sondę kosmiczną w kierunku Jowisza
Amerykańska agencja kosmiczna NASA wystrzeliła sondę kosmiczną Juno, która po trwającym 5 lat locie ma dotrzeć w lipcu 2016 r. do Jowisza i przeprowadzić po raz pierwszy kompleksowe badania tej największej planety Układu Słonecznego.
Sondę wyniosła w przestrzeń kosmiczną rakieta Atlas. Start nastąpił o godz. 12.25 czasu lokalnego (18.25 czasu polskiego) z Przylądka Canaveral na Florydzie.
Juno będzie napędzana energią słoneczną z trzech wielkich paneli. Całkowity koszt misji wyniesie 1,1 mld dol.
Sonda przez rok ma krążyć wokół Jowisza wewnątrz zabójczych dla życia pasów radiacji otaczających tę planetę. Celem misji jest m.in. ustalenie, ile wody znajduje się w atmosferze Jowisza, co jest źródłem jego rozległego i silnego pola magnetycznego oraz czy pod jego gęstą, gorącą atmosferą znajduje się stałe jądro.
- Jowisz kryje w sobie wiele tajemnic z okresu formowania się Układu Słonecznego. Dlatego odbycie tej swego rodzaju podróży w przeszłość i zrozumienie, skąd się wzięliśmy i jak powstawały planety, będzie bardzo interesujące - powiedział Scott Bolton z Southwest Research Institute w San Antonio, w Teksasie.
Zdaniem naukowców Jowisz, który znajduje się w pięciokrotnie większej odległości od Słońca niż Ziemia, był pierwszą planetą, jaka uformowała się po powstaniu Słońca. Pozostaje jednak zagadką, jak ten proces przebiegał.
Podobnie jak Słońce, Jowisz składa się głównie z wodoru i helu z niewielkimi domieszkami innych pierwiastków, m.in. tlenu. Wodór w atmosferze planety wiąże się z tlenem w cząsteczki wody, które mogą zostać wykryte przez instrumenty na pokładzie Juno.
Jowisz ma masę większą niż wszystkie pozostałe planety Układu Słonecznego razem wzięte. Silne pole magnetyczne pozwoliło zatrzymać całą materię, która weszła w jego skład w okresie formowania.
Sonda Juno krążyć będzie przez rok po orbicie przebiegającej nad biegunami planety, zbliżając się na odległość zaledwie ok. 5 tys. km od najwyższych warstw atmosfery. Elektroniczna aparatura sondy będzie chroniona przed silną radiacją planety przez osłonę z tytanu. Ocenia się jednak, że wystarczy ona tylko na rok i po tym okresie instrumenty naukowe sondy przestaną działać.
Ostatnim punktem programu misji będzie samobójcze "zanurkowanie" sondy w atmosferę Jowisza, gdzie ulegnie zniszczeniu przez wzrastające ciśnienie i temperaturę.
Do Juno przymocowano trzy małe figurki z klocków Lego. Przedstawiają włoskiego fizyka Galileusza, który odkrył największe księżyce Jowisza, rzymskiego boga Jowisza oraz jego żonę Junonę, od której pochodzi nazwa sondy.
http://fakty.interia.pl/nauka/news/nasa ... 1677831,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Do Ziemi dotarł silny strumień cząstek - możliwe anomalie
Laboratorium Astrologii Rentgenowskiej rosyjskiego Instytutu Liebiediewa poinformowało, że deszcz silnie zjonizowanych cząsteczek, poruszających się z prędkością 800 kilometrów na sekundę, dotarł do Ziemi. W ciągu kilku minut amplituda wahań pola magnetycznego podniosła się z trzech do dziewięciu w 10-stopniowej skali. Efekt? Zorze polarne, obawy przed utratą łączności telekomunikacyjnej i ekscytacja astronomów.
Specjaliści uspokajają, że główny strumień wyładowań omija naszą planetę. Silnie naładowane cząsteczki nie powinny mieć wpływu na działanie urządzeń elektrycznych.

Mogą je jednak odczuć osoby, wrażliwe na zmiany pogody i natężenia pola elektrycznego. Przez ostatnie lata aktywność Słońca była niska i nasze organizmy odzwyczaiły się od takich zjawisk. Lekarze zalecają osobom z niedomaganiem serca i meteopatom, by unikały długich spacerów i wysiłku fizycznego.

Według amerykańskich ekspertów na Słońcu miały miejsce trzy wybuchy. Jak zwykle w wyniku eksplozji w przestrzeń kosmiczą wyrzucone zostały cząstki o wysokich energiach. Pierwszy ich strumień ominął Ziemię dwie doby temu. Po drugim na niebie pojawiły się zorze polarne.

Trzeci z kolei może uderzyć w pole magnetyczne naszej planety w ciągu kilku najbliższych dni. Według amerykańskich meteorologów, burza ma siłę dwóch lub trzech stopni w pięciostopniowej skali. Oznacza to możliwe zakłócenia w telekomunikacji satelitarnej, radiowej czy lotniczej.

Zdaniem astronomów, w najbliższym czasie burz magnetycznych będzie więcej - słońce jest bowiem w fazie aktywności: szczytowego cyklu osiągnie za dwa lata. Silne burze magnetyczne pojawiają się raz na kilka-kilkanaście lat; ostatnia w 2003 roku uszkodziła systemy satelitarne. W 1989 roku wiatr słoneczny pozbawił prądu sześć milionów Kanadyjczyków na dziewięć godzin.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Odkryto aż 96 gromad gwiazd
Europejskie Obserwatorium Południowe ESO poinformowało o sukcesie swojego teleskopu do przeglądów nieba - VISTA. Za jego pomocą udało się odkryć 96 nieznanych wcześniej gromad gwiazd w Drodze Mlecznej.

Międzynarodowy zespół naukowców przeanalizował dane z przeglądu nieba wykonanego w podczerwieni za pomocą 4,1-metrowego teleskopu VISTA w Obserwatorium ESO Paranal w Chile. Dane zebrano w ramach projektu VISTA Variables, będącego częścią programu Via Lactea (VVV), co oznacza po łacinie "Droga Mleczna".

Większość gwiazd o masach ponad połowę masy Słońca powstaje w grupach zwanych przez astronomów gromadami otwartymi. Obecnie znanych jest około 2500 gromad otwartych w Drodze Mlecznej, ale naukowcy szacują, że może być ich nawet 30 tysięcy. Jednak większość z nich ciągle skrywa się za gazem i pyłem. Właśnie 96 takich niewielkich, słabych i przesłoniętych przez pył gromad zaobserwowano za pomocą teleskopu VISTA.

Projekt Via Lactea otrzymał 1929 godzin czasu obserwacyjnego na teleskopie i astronomowie spodziewają się odkrycia jeszcze większej liczby gromad otwartych. "Dopiero zaczęliśmy używać bardziej zaawansowanego automatycznego oprogramowania do poszukiwania mało skoncentrowanych starszych gromad. Jestem pewna, że wkrótce znajdziemy o wiele więcej gromad." mówi Jura Borissova z Uniwersytetu Valparaiso w Chile, kierująca zespołem badawczym.

Więcej informacji:
• VISTA znajduje 96 gromad gwiazd ukrytych za pyłem

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]

Źródło: Europejskie Obserwatorium Południowe ESO
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2885

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Wieczorne pokazy nieba dla mieszkańców Torunia i okolic

W 2010 roku, pasjonaci zgromadzeni wokół Internetowego Portalu Astronomicznego - AstroVisioN.pl, zorganizowali pierwszy w historii zlot w "stolicy polskiej astronomii" - Toruniu. Przez 3 dni trwania imprezy, adepci astronomii wysłuchali licznych wykładów, które poprowadzili doktoranci oraz zawodowi astronomowie, zwiedzili Centrum Astronomii UMK w Piwnicach, odwiedzili dom samego Mikołaja Kopernika oraz toruńskie Planetarium i Orbitarium.

Entuzjazm, jaki wytworzył się wówczas wśród uczestników i licznych instytucji, sprawił, iż postanowiliśmy kontynuować nasze dzieło. Doświadczenia zdobyte podczas pierwszej edycji imprezy pomogły nam w przygotowaniu jeszcze ciekawszego programu na TZMA2011. Mamy nadzieję, iż Toruński Zlot Miłośników Astronomii wpisze, że w karty historii Grodu Kopernika i będzie przez wiele lat najchętniej wybieranym zlotem przez miłośników astronomii.

Drugi Toruński Zlot Miłośników Astronomii odbywa się w dniach 4-7 sierpnia 2011 r. (czwartek - niedziela), w Szkole Leśnej na toruńskiej Barbarce, położonej zaledwie 5,5 km od Centrum Astronomii UMK w Piwnicach. Zlot został objęty honorowym patronatem Prezydenta Miasta Torunia oraz patronatem Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii.

Organizatorzy zlotu, po raz kolejny przygotowali w ramach zlotu niespodziankę dla mieszkańców Torunia - publiczną imprezę z wieloma atrakcjami. Impreza odbędzie się 6 sierpnia 2011 roku, w godzinach od 19:30 do 23:00 na toruńskiej Barbarce, z dala od licznych źródeł światła miasta.

Happening astronomiczny rozpocznie się plenerową prelekcją pt. "Astronomia i muzyka", którą poprowadzi p. Jacek Drążkowski, autor felietonów poświęconych tej tematyce, ukazujących się na łamach czasopisma astronomicznego "Urania - Postępy Astronomii". Kolejny ciekawy punkt imprezy to koncert muzyki elektronicznej w wykonaniu Sławomira Jędraszka pt. "Niebo Heweliusza". Podczas koncertu zostanie zaprezentowana animacja przedstawiająca sylwetkę oraz najważniejsze dzieła gdańskiego astronoma Jana Heweliusza z okazji 400. rocznicy jego urodzin.

Gdy już zrobi się wystarczająco ciemno rozpoczną się pokazy nieba przez teleskopy uczestników zlotu. Miłośnicy podzielą się swoimi doświadczeniami w podziwianiu skarbów nieba. Barbarka to świetne miejsce do obserwacji astronomicznych, więc uczestnicy imprezy zobaczą przez teleskopy garść słabych, ale bardzo pięknych obiektów astronomicznych takich jak mgławice planetarne, gromady otwarte i kuliste gwiazd oraz galaktyki. Najpierw jednak adepci astronomii poznają gwiazdozbiory letniego nieba wraz z ich najjaśniejszymi gwiazdami. Podniebny spektakl poprowadzą: p. Stanisław Rokita z toruńskiego Planetarium oraz p. Marcin Gładkowski i p. Jarosław Suchocki z Grupy "Pokazy Nieba w Toruniu" - www.pokazy-nieba.pl zainicjowanej przez portal astronomiczny AstroVisioN.pl. Podczas części obserwacyjnej odbędą się konkursy z upominkami.

W sobotę będą kursowały na Barbarkę autobusy MZK linii nr 27. Na Placu Teatralnym autobus będzie o godz. 18:15, a na miejscu o godz. 18:40. Będzie możliwość powrotu z imprezy podstawionym autobusem MZK (przedłużony kurs linii nr 27 - biletowany) o godzinie 22:30 (do przystanku "Plac Teatralny").

[ Jarosław Suchocki, Marcin Gładkowski, Damian Puchalski ]

Źródło: AstroVisioN.pl
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2886

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Zorza polarna była widoczna nad Polską
Wczoraj wieczorem mieszkańcy Polski i innych krajów środkowej i północnej Europy mieli okazję zobaczyć niezwykle rzadkie zjawisko. Mowa o kolorowej zorzy polarnej. Zobaczcie zdjęcia z Lubelszczyzny.
Wczoraj około godziny 20:00 do ziemskich biegunów magnetycznych dotarł wiatr słoneczny, po wybuchu z plamy słonecznej o numerze 1261.
W jonosferze, około 100 kilometrów nad powierzchnią ziemi, protony i elektrony zaczęły barwić niebo na różne kolory.
Z miejscowości położonych m.in. w Polsce, Niemczech i południowej Skandynawii można było ujrzeć fioletowo-zieloną zorzę rozciągającą się nisko na północnym niebie.
Zorza polarna najlepiej widoczna była poza miastami, przy całkowicie ciemnym niebie. Jeszcze lepsze efekty można było uzyskać na zdjęciu przy dłuższym naświetlaniu.
Jedną z takich fotografii wykonała nasza czytelniczka Kamila Mazurkiewicz. Oto jej relacja:
"Czysto rekreacyjna wyprawa za miasto, z zamiarem fotografowania Perseidów przerodziła się w trudne do określenia, ale jakże nieziemskie widowisko.
05.08.2011, godz. 23:16 - pierwsza klatka. Cel - Droga Mleczna, Perseusz, Kasjopea. Skupiona na liczeniu kolejnych meteorów i odganianiu komarów zupełnie nie zauważam, kiedy to o 23:28 na horyzoncie zaczyna pojawiać się zorza polarna.
Północ, przecieram oczy ze zdumienia, "to chyba zorza!" - myślę i jednocześnie czuję jak wielkie wydarzenie ma miejsce. I to był ten moment, maksimum.
Od razu pomyślałam o artykule, który przeczytałam rano przy porannej kawie. 40% prawdopodobieństwo wystąpienia zorzy w Polsce. Pomyślałam - "nierealne w naszych szerokościach geograficznych."
Jak widać może nie tyle nierealne, co nieczęste. I nie ma tu mowy o fotomontażu. Całe zjawisko dzięki plamom o numerze 1261, a co będzie w zapowiadane na 2013 r. maksimum? Mmmm:) Warto uciec za miasto".
Dodajmy, że zorza powstała, ponieważ indeks aktywności geomagnetycznej wyniósł k8 w skali od 1 do 9. Stało się to po wybuchu z plamy 1261 o sile M9. Poniżej zamieszczamy zdjęcia zorzy polarnej w wykonaniu Kamili Mazurkiewicz (Polska) i Jana Haltenhofa (Niemcy). www.twojapogoda.pl
Parametry:
Pojedyncza klatka (30 sekund)
Canon 20D
Canon 10 - 22 mm, 10 mm
f/3.5
140 x 30 sec.
ISO1600
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... nad-polska

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Mars: Kolejny dowód na płynną wodę
Jeszcze nie tak dawno znajdowali się naukowcy, którzy negowali możliwość istnienia wody na Marsie, a już teraz badacze z NASA donoszą o swoim wielkim odkryciu. Znaleźli wodę i to w stanie płynnym.
Co się okazało, w sezonie letnim w niektórych miejscach na Czerwonej Planecie pojawia się bardzo słona woda (cały Mars jest słony, więc znajdująca się tam woda również).
To dzięki soli właśnie woda ta może występować w postaci płynnej, sól bowiem może znacząco przesunąć temperaturę, przy której ona zamarza.
Odkrycie to zostało dokonane przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), która dostarczyła zdjęć pokazujących ciemniejsze miejsca na powierzchni Marsa, będące najprawdopodobniej wynikiem przepływu wody po powierzchni Czerwonej Planety.
Woda tworząc struktury przypominające długie palce wgryzające się głębiej w powierzchnię planety sięga nawet 550 metrów od swych źródeł, przy czym pojedyncze strumienie są grubości od pół do 5 metrów.
Strumienie te pojawiają się sezonowo od późnej wiosny do wczesnej jesieni po czym woda jest z powrotem wchłaniana przez powierzchnię Marsa.
Naukowcy muszą rozważyć też inne ewentualności powstania owych ciemniejszych plam na zdjęciach, takie jak na przykład uwolnienie zamarzniętego dwutlenku węgla, ślady po małych trąbach powietrznych czy też pozostałości po osunięciach kamieni.
Jednak najbardziej prawdopodobna jest wersja dotycząca wody, ze względu na sezonowość zjawiska.
Teraz badacze chcą przeprowadzić szereg testów w laboratoriach, które miałyby wykazać czy założona przez nich hipoteza jest w ogóle prawdopodobna. Pełne zbadanie zjawiska będzie możliwe dopiero przy wykorzystaniu łazika.
Astronomowie proponują, aby podczas następnej misji na powierzchni Czerwonej Planety wykorzystać wiertło i wwiercić się w lód, aby dokładniej zbadać H2O występujące na Marsie.
Nie powinniśmy jednak liczyć raczej na odnalezienie życia - woda, która nie zamarza przy marsjańskich temperaturach musi być po prostu zbyt słona, aby wspierać jakiekolwiek - nawet najprostsze formy życia. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... lynna-wode

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Delta Optical AstroShow 2011
Zachęceni przez naszych klientów z przyjemnością informujemy, że organizujemy zlot miłośników astronomii, który odbędzie się w dniach 25-28 sierpnia 2011 r.

Wykorzystując nasze wieloletnie doświadczenie w obserwacji nieba, przedstawiamy wyjątkową ofertę dla każdego miłośnika astronomii – zarówno tego zaawansowanego, jak i dopiero stawiającego pierwsze kroki w tej dziedzinie.

Malowniczy ośrodek „Zbyszko” w Nowogrodzie, położony z dala od miejskiego zgiełku i świateł, na skraju Puszczy Kurpiowskiej i Biebrzańskiego Parku Narodowego, w którym odbędzie się zlot, oddaje uczestnikom do dyspozycji ogromną polanę z odsłoniętym niebem, przytulny hotel wraz z salą konferencyjną oraz wiatą (na ewentualność niesprzyjających warunków atmosferycznych).

W programie zlotu znajdą się przede wszystkim obserwacje nieba od zmierzchu do świtu oraz pasjonujące wykłady astronomiczne, jak również testy teleskopów z oferty Delta Optical. Będzie też kilka premier nowego sprzętu. To wszystko odbędzie się w miłej i przyjaznej atmosferze.

Opłaty

Opłata wpisowa wynosi 270 zł za osobę dorosłą oraz 135 zł za dziecko w wieku 4-12 lat. Dziecko do lat 4 bez opłat.

W cenę zlotu wliczone są trzy noclegi:
• 25/26.08
• 26/27.08
• 27/28.08
Dla pełnego komfortu uczestników Astroshow, zarezerwowaliśmy przytulne pokoje 2-, 3- i 4-osobowe w zacisznym ośrodku "Zbyszko". Pokoje położone są na wysokim parterze oraz dwóch piętrach; część pokoi jest z widokiem na dorzecze Narwi i wyspę. Pokoje są wyposażone w łóżka jedno lub dwuosobowe, telewizję satelitarną oraz posiadają bezprzewodowy dostęp do internetu.

Wyżywienie

Zapewniamy pełne wyżywienie w hotelowej restauracji:
• kolacja w czwartek
• śniadanie, obiad, kolacja w piątek i sobotę
• śniadanie oraz obiad w niedzielę.
Śniadanie i kolacja serwowane będą w formie "stołu szwedzkiego" natomiast obiad podany zostanie do stołu. W niedzielę po zakończeniu zlotu macie Państwo do wyboru zjedzenie obiadu w hotelowej restauracji lub zabranie "prowiantu na drogę".

Testy / nowości

Uczestnikom zlotu oferujemy niepowtarzalną okazję przetestowania sprzętu z katalogu Delta Optical. Wystarczy przy zgłoszeniu chęci uczestnictwa w AstroShow podać nam model sprzętu, którego możliwościami jest się zainteresowanym, a my postaramy się udostępnić go chętnym do wypróbowania podczas zlotu!

Jedną z głównych atrakcji Delta Optical AstroShow będą pokazy premierowe nowego sprzętu astronomicznego na polskim rynku, m.in.: 16-calowego Dobsona.

Każdego uczestnika AstroShow, posiadającego swój własny sprzęt obserwacyjny, serdecznie zapraszamy do zabrania go ze sobą i odkrycia na nowo jego zalet w trakcie zlotu!

Delta Optical AstroShow – najlepsza impreza we wszechświecie! Nie może Cię tam zabraknąć!

UWAGA! Rejestracja uczestników tylko do 10 sierpnia 2011!
http://astroshow.deltaoptical.pl/

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Darmowa podróż na ziemską orbitę
Z okazji 50-lecia budowy jednej z ikon Seattle, 184-metrowej wieży Space Needle, właściciele budynku postanowili zorganizować jedyny w swoim rodzaju konkurs. Do wygrania jest bowiem darmowa podróż w przestrzeń kosmiczną.
Do przeprowadzenia konkursu nazwanego Space Race 2012 podjęli oni współpracę z firmą Space Adventures.
Słynie ona z organizowania komercyjnych lotów dla turystów z zasobnymi portfelami.
Do wygrania jest podróż, która figuruje w katalogu firmy jako G-Force One, podczas której zagwarantowane mamy 6 minut w stanie nieważkości, i która wyceniona jest na 110 tysięcy dolarów.
Jedyne co trzeba zrobić to zarejestrować się na stronie spaceneedle.com i liczyć na szczęście.
Jeśli będziemy wśród tysiąca finalistów wylosowanych spośród milionów spodziewanych zgłoszeń - przechodzimy do drugiego etapu konkursu.
Tym razem musimy wykazać się kreatywnością i wrzucić na YouTube filmik, który ma przekonać internautów do tego, że to właśnie nam należy się ta podróż.
Potem trzeba będzie odbyć jeszcze szereg testów sprawnościowych i wydolnościowych, które mają stwierdzić czy nasze ciało jest gotowe na taki wyczyn.
Niestety jest jeden minus - promocja jest skierowana tylko na pełnoletnich mieszkańców Stanów Zjednoczonych. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/10 ... ska-orbite

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Czwarty tegoroczny start rakiety Ariane 5

Europejska Agencja Kosmiczna ESA poinformowała, że w niedzielę 7 sierpnia rakieta nośna Ariane 5 wystartowała z kosmodromu Kourou w Gujanie Francuskiej, wynosząc dwa satelity telekomunikacyjne.

Było to czwarty start rakiety Ariane 5 w roku 2011. Poprzednie miały miejsce 20 maja, 22 kwietnia oraz 16 lutego.

W ramach najnowszej misji na orbicie okołoziemskiej umieszczono dwa sztuczne satelity: Astra-1N oraz BSAT-3c/JCSAT-110R, które rozpoczęły przemieszczanie na swoje docelowe orbity odpowiednio w 27 i 38 minut po wystrzeleniu z Ziemi.

Astra-1N będzie znajdować się nad równikiem na 19,2 stopnia długości geograficznej wschodniej. Będzie dostarczać sygnał telewizyjny na teren Europy. Drugi z satelitów, BSAT-3c/JCSAT-110R, ma przebywać na 110 stopniach długości geograficznej wschodniej i również będzie satelitą do przekazu sygnału telewizyjnego, ale swoim zasięgiem obejmie Japonię.

Masa ładunku wyniesionego przez Ariane 5 wynosiła 9095 kg, z czego 8240 kg stanowiły satelity. Lot operacyjny rakiety trwał 49 minut i 41 sekund od momentu włączenia silnika głównego.

Więcej informacji:
• Ariane 5's fourth launch of 2011

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]

Źródło: Europejska Agencja Kosmiczna ESA
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2888

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Sonda MESSENGER jest już od 7 lat w kosmosie

Siedem lat temu sonda MESSENGER opuściła Ziemię, aby podążyć w stronę Merkurego, planety znajdującej się najbliżej Słońca. Cel udało się osiągnąć i sonda przeprowadza badania tej planety.

Start z Ziemi nastąpił 3 sierpnia 2004 roku. Sonda została wyniesiona za pomocą trzystopniowej rakiety Delta II. Do tej pory kosmiczny posłaniec pokonał trasę 5,247 miliarda kilometrów względem Słońca i obecnie znajduje się na orbicie wokół Merkurego.

Aby dotrzeć do celu sonda kilkakrotnie wykorzystywała tzw. asystę grawitacyjną, przelatując po odpowiednie trajektorii w polu grawitacyjnym Ziemi (2.08.2005 r.), dwukrotnie Wenus (24.10.2006 r. oraz 5.06.2007 r.) i kilkakrotnie mijając Merkurego (14.01.2008, 6.10.2008, 29.09.2009), aby ostatecznie 18 marca 2011 roku wejść na orbitę wokół Merkurego.

W międzyczasie zespół misji opublikował m.in. pierwsze w historii "rodzinne" zdjęcie Układu Słonecznego od wewnątrz. Na składance zdjęć widać planety od Merkurego do Saturna i kilka księżyców. Podobną portretową fotografię wykonała w 1990 roku sonda Voyager 1, ale z innego miejsca - z krańców Układu Słonecznego.

MESSENGER jest misją amerykańskiej agencji kosmicznej NASA. Ma badać Merkurego z orbity przez rok. Posiada na pokładzie instrumenty naukowe umożliwiające wykonywanie zdjęć, pomiarów promieniowania gamma, rentgenowskiego oraz pola magnetycznego, dokonywanie laserowych pomiarów odległości, a także spektrometry i radar.

Więcej informacji:
• MESSENGER Marks Seventh Anniversary of Launch

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]

Źródło: SpaceDaily.com
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2889

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Indie wystrzeliły do tej pory 64 satelity

Indyjska agencja kosmiczna dokonała od tej pory 64 prób wystrzelenia satelitów - podała agencja IANS. Zdecydowana większość z nich zakończyła się powodzeniem.

Minister stanu w rządzie Indii, V. Narayanasamy, poinformował 3 sierpnia indyjski parlament (niższą izbę Lok Sabha) o działaniach tego kraju w zakresie badania przestrzeni kosmicznej. Z informacji wynika, że indyjska agencja kosmiczna ISRO (Indyjska Organizacja badań Kosmicznych, ISRO) wystrzeliła do tej pory 64 satelity, z czego większość prób była udana.

"Łącznie siedem ze startów zakończyło się niepowodzeniem. Pięć z nich było w fazie eksperymentalnej lub rozwojowej, natomiast dwa w fazie operacyjnej", powiedział Narayanasamy.

Agencja kosmiczna ISRO powstała we współczesnej formie w 1969 roku. Poza wynoszeniem satelitów na orbitę okołoziemską, do największych jej sukcesów należy wystrzelenie w 2008 roku sondy Chandrayaan-1, będącej sztucznym satelitą Księżyca i jednocześnie pierwszą indyjską sondą kosmiczną.

Więcej informacji:
• 64 satellites launched by ISRO so far

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]

Źródło: SpaceDaily.com
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2890

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Fragmenty DNA mogły powstać w kosmosie
Zespół naukowców finansowany przez NASA znalazł dowód na to, że niektóre z elementów składowych DNA, znajdowane w meteorytach, mogły powstać poza Ziemią.

"Naukowcy znajdują elementy składowe DNA w meteorytach już od lat 60. dwudziestego wieku. Nie było jednak pewności czy powstały one w kosmosie, czy też są to 'zabrudzenia' powstałe w wyniku przebywania danego meteorytu na powierzchni Ziemi." tłumaczy dr Michael Callahan z NASA Goddard Space Flight Center w Greenbelt, Md., główny autor publikacji opisujące odkrycie.

Grupa badawcza Callahana przedstawiła trzy dowody potwierdzające hipotezę o kosmicznym pochodzeniu meteorytowych fragmentów DNA. To nie pierwsze tego typu badania naukowców z NASA. Wcześniej znaleziono na przykład aminokwasy w próbkach pobranych z komety Wild 2 w ramach misji Stardust, a także w różnych meteorytach bogatych w węgiel. Aminokwasy są podstawą białek - fundamentalnych składników życia.

W najnowszych badaniach szczegółowo przeanalizowano dwanaście meteorytów bogatych w węgiel, z których dziewięć było odnalezionych na Antarktydzie. Znaleziono w nich adeninę i guaninę, które stanowią elementy składowe DNA. W meteorytach wykryto też hipoksantynę i ksantynę, które nie są składnikami DNA, ale biorą udział w procesach biologicznych.

Dodatkowo w dwóch z meteorytów wykryto po raz pierwszy śladowe ilości puryny i jej dwóch pochodnych cząsteczek, nie występujących w biologii. Właśnie obecność tych dwóch ostatnich cząsteczek jest jednym z argumentów za kosmicznym pochodzeniem związków wykrytych w meteorytach. "Jeśli asteroidy zachowują się jak kosmiczne 'fabryki' generujące materiał prebiotyczny, można oczekiwać, że będą produkować różne warianty cząsteczek, nie tylko wersje występujące w biologii" mówi Callahan.

Aby wykluczyć możliwość zanieczyszenia meteorytów ziemskim materiałem biologicznym naukowcy przebadali też ośmiokilogramową próbkę lodu z Antarktydy, z obszaru, w którym znaleziono meteoryty. Analizy wykazały, że ilości znalezionych w meteorytach cząsteczek są tysiąc razy większe niż w lodzie (na poziomie jednej cząsteczki na miliard wobec jednej cząsteczki na bilion). Dodatkowo w lodzie nie wykryto niebiologicznych wersji cząsteczek.

Trzecim argumentem za kosmicznym pochodzeniem związków w meteorytach jest doświadczenie laboratoryjne, w którym naukowcom udało się wygenerować identyczne cząsteczki w niebiologicznych reakcjach chemicznych pomiędzy cyjanowodorem, amoniakiem i wodą.

Więcej informacji:
• NASA Researchers: DNA Building Blocks Can Be Made in Space

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2891

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Słońce się obudziło - czy to zagraża Ziemi?
Burza słoneczna może zaszkodzić urządzeniom komunikacyjnym, a zwłaszcza satelitom, a teoretycznie nawet wpłynąć na sieci energetyczne. Ale zwiększona w ostatnich dniach aktywność Słońca nie stanowi dla nas zagrożenia - uważa astrofizyk dr hab. Jan Sładkowski.

Wiatr słoneczny i burze magnetyczne mogą być niebezpieczne tylko, jeśli wywoła je niezwykle silny wybuch słoneczny. - Ten z 6 sierpnia jest jednym z gwałtowniejszych, ale inny, podobnej klasy, zdarzył się kilka lat temu i nie zanotowano poważnych problemów - komentuje dr hab. Sładkowski, kierownik Zakładu Astrofizyki i Kosmologii Uniwersytetu Śląskiego. - Jakieś perturbacje komunikacyjne mogą się zdarzać, ale w każdym przypadku zakłócenia będą miały charakter lokalny i czasowy.

Promieniowanie słoneczne, wyrzucone z korony Słońca, dociera do Ziemi w ciągu około ośmiu minut. Jest ono wtedy wykrywane przez sztuczne satelity krążące dookoła naszej planety. Cząstki materialne poruszają się wolniej, najszybszy wiatr słoneczny dociera do Ziemi w ciągu 30 godzin, na ogół trwa to jednak od dwóch do trzech dni. Tą różnicę wykorzystuje się w systemie ostrzegania - jeśli ma miejsce gwałtowny rozbłysk słoneczny, satelity po prostu przekazują o tym informację, a właściwe służby powinny oszacować zagrożenie i podjąć odpowiednie kroki.
Działania zabezpieczające powinny objąć przede wszystkim wydanie ostrzeżeń i okresowe zaciemnienia na zagrożonych obszarach. Zaciemnienia polegają na wcześniejszym wyłączeniu sieci energetycznej tak, by nie uległa ona uszkodzeniu w wyniku zakłóceń elektromagnetycznych. Wcześniejsze zaprojektowanie mechanizmów bezpieczeństwa nie jest możliwe, ponieważ modele teoretyczne nie są w stanie przewidzieć czasu wystąpienia oraz siły konkretnego wybuchu zagrażającego Ziemi. Dr hab. Sładkowski podsumowuje: - Kilkadziesiąt godzin wcześniej wiemy. Nie jest to dużo, ale jakieś kroki zapobiegawcze możemy podjąć, prawdopodobnie mielibyśmy dość czasu, żeby wyłączyć sieć.

Burze magnetyczne nie stanowią zagrożenia dla zdrowia. Ewentualne zagrożenie stwarzałyby normalne wypadki, które mogą mieć miejsce z powodu odłączenia prądu. Promieniowanie słoneczne stanowiłoby zagrożenie dla zdrowia tylko w momencie, gdy wystąpiłby wybuch słoneczny o niespotykanej dotąd sile. Jego skutki byłyby takie same, jak przy ekspozycji na każde promieniowanie. - Mamy nadzieję, że nie doczekamy czegoś takiego - dodaje dr hab. Sładkowski. Bardziej narażeni na negatywne skutki wiatru słonecznego mogliby być ludzie lecący samolotem, gdzie ochrona przed promieniowaniem zapewniana przez atmosferę i pole magnetyczne Ziemi jest słabsza, oraz znajdujący się na stacjach kosmicznych, gdzie ochrony tej nie ma w ogóle.

Burze magnetyczne wywołane przez wiatr słoneczny to także okazja do zaobserwowania na niebie niezwykłych zjawisk. Przykładem może być zorza polarna, którą, jak podał International Business Times, w efekcie ostatniego wybuchu można było zobaczyć w Niemczech, Danii, Holandii i Szkocji. - W Polsce teoretycznie byłoby to możliwe, ale wszystko zależy od pogody - powiedział dr hab. Sładkowski. - To tak jak z zaćmieniami Słońca i Księżyca - zdarzają się bardzo często, ale w Polsce rzadko można je obserwować.

Naukowcy przewidują, że zbliża się okres zwiększonej aktywności Słońca, kiedy to wybuchy w koronie słonecznej będą zdarzać się częściej, wywołując wiatr słoneczny, który po dotarciu do Ziemi wywołuje burze magnetyczne.

Ostrzeżenie, dotyczące możliwych zakłóceń w łączności satelitarnej i działaniu systemu GPS w wyniku oddziaływania wiatru słonecznego i burz magnetycznych, wydała w ostatnich dniach amerykańska Administracja ds. Oceanów i Atmosfery (NOAA).
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... caid=1cd17

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.