Marsjański Spirit może już się nie odezwać
NASA obawia się, że marsjański łazik Spirit może już więcej nie wysłać sygnału na Ziemię. Od 22 marca Centrum Kontroli Lotów nie otrzymało sygnału od robota.
W rejonie, gdzie znajduje się Spirit, w okresie od maja do listopada trwa zima. Zespół kontrolujący misję przypuszcza, że Spirit przełączył się w tryb hibernacji, gdyż nie był w stanie uzyskać wystarczająco dużo energii z baterii słonecznych, z powodu zbyt małego kąta padania promieni słonecznych. W trybie hibernacji robot wstrzymuje komunikację z Ziemią oraz wszelkie inne czynności, a pozostałą energię zużywa na naładowanie i podgrzanie baterii oraz zasilanie zegara.

26 lipca NASA rozpoczęła wysyłanie sygnałów do Spirita, aby wybudzić go z hibernacji. "Zamiast jedynie nasłuchiwać, wysyłamy do łazika polecenia, aby odpowiedział" mówi John Callas kierownik projektu marsjańskich łazików Spirit i Opportunity z NASA Jet Propulsion Laboratory. Naukowcy mają nadzieję, że w ciągu kilku miesięcy usłyszą sygnał ze Spirita, ale istnieje też możliwość, że łazik już nie będzie dłużej funkcjonować.

Podczas trzech poprzednich zim Spirit komunikował się z Ziemią raz lub dwa razy w tygodniu. Czwarta zima w jego historii jest jednak najtrudniejsza, większość z grzałek nie była zasilana, więc prawdopodobnie robot ma temperaturę minus 55 stopni Celsjusza. Gdyby działało ogrzewanie robota, temperatura nie spadłaby poniżej minus 40 stopni Celsjusza.

Robota zaprojektowano w taki sposób, aby wybudził się z trybu hibernacji i skontaktował z Ziemią w momencie, gdy stan naładowania baterii będzie odpowiedni. Jednak jeśli bateria straciła zbyt dużo mocy, zegar robota mógł się zatrzymać. W takiej sytuacji jeśli sonda wybudzi się, powinna zresetować swój zegar i co cztery godziny nasłuchiwać sygnału z Ziemi (przez 20 minut).

Według wyliczeń najwcześniejsza data, w której sonda mogła wygenerować wystarczająco dużo energii i wybudzić się, to dzień 23 lipca. Możliwe jednak, że baterie nie będą odpowiednio naładowane aż do września lub nawet połowy października. Jeżeli sonda nie odezwie się do marca 2011 r., trzeba ją będzie uznać za straconą, gdyż wtedy następuje letnie przesilenie.

Spirit rozpoczął eksplorowanie Marsa w styczniu 2004 r. Misja była początkowo planowana na okres trzech miesięcy. Na powierzchni Czerwonej Planety znajduje się też bliźniaczy łazik Opportunity.

http://fakty.interia.pl/nauka/news/mars ... 1513118,14

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Zobacz, jak wygląda trąba powietrzna na Marsie
Amerykański łazik Opportunity, operujący na Marsie, zaobserwował małą trąbę powietrzną - pierwszą w ciągu swoich sześciu i pół roku badań planety. Bliźniaczy Spirit widział ich już dziesiątki.

Robot Opportunity zarejestrował wir pyłowy, czyli małą trąbę powietrzną. Wysoka kolumna wirującego kurzu pojawiła się 15 lipca na rutynowo wykonywanych zdjęciach. Taka minitrąba powietrzna w języku angielskim nazywana jest "dust devil", co oznacza "diabelski pył".

Szczęśliwym trafem dzień wcześniej wiatr oczyścił z pyłu baterie słoneczne łazika, który uzyskał dzięki temu 10% więcej energii elektrycznej. - To może być jedynie przypadkowa zbieżność, ale może też istnieć związek między tymi zdarzeniami - zastanawia się Mark Lemmon z Texas A&M University, członek zespołu naukowego Opportunity. Naukowcy rozpoczęli teraz systematyczne poszukiwania małych trąb powietrznych.
Lennon wyjaśnia różnicę w częstotliwości rejestrowania wirów pyłowych przez oba marsjańskie łaziki. - Spirit znajduje się wewnątrz krateru Gusiew (Gusev), w którym jest więcej pyłu, co pozwala wiatrowi podnosić więcej kurzu niż w rejonie Meridiani Planum, gdzie operuje Opportunity - tłumaczy.

Opportunity oraz Spirit rozpoczęły eksplorowanie powierzchni Marsa w styczniu 2004 r. Misją Mars Exploration Rover zarządza NASA poprzez centrum badawcze Jet Propulsion Laboratory, kierowane przez California Institute of Technology w Pasadenie.

http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Naukowcy: jest pełno planet podobnych do Ziemi
Amerykański astronom Dimitar Sasselov ujawnił, że według danych zebranych przez sondę Kepler Galaktyka jest "pełna planet wielkości Ziemi" - poinformowały portale technologiczne i naukowe.
Według portalu Science Magazine, profesor Dimitar Sasselov, pracujący na co dzień na Uniwersytecie Harvard, należy do zespołu obsługującego i analizującego wyniki sondy fotometrycznej Keplera. Sonda ta, wystrzelona 7 marca 2009 r. ma przez 3,5 roku badać układ planet w Galaktyce i m.in. poszukiwać potencjalnych śladów życia na innych planetach.

Na dorocznej konferencji TED Talks, odbywającej się na Uniwersytecie Oksfordzkim, Sasselov pokazał grafikę stanowiącą opracowanie ostatnich wyników badań fotometru i innych instrumentów zainstalowanych w sondzie Kepler.
Z 265 odkrytych planet aż 140 oznakowano jako "podobne Ziemi"; posiadające promień mniejszy od dwukrotnego promienia Ziemi, a 60 zostało już sprawdzone jako planety typu ziemskiego pod względem wielkości i położenia. Prof. Sasselov twierdzi, iż nie znaczy to, że planety te posiadają atmosferę bądź warunki naturalne, konieczne dla powstania życia, ale dodał, że takie wyniki całkowicie zmieniają poglądy na planetologię - do tej pory uczeni byli pewni, że w Galaktyce dominują gazowe giganty wielkości Jowisza.
http://wiadomosci.onet.pl/2204527,16,na ... ,item.html

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Sfotografowano brązowego karła na bliskiej orbicie wokół gwiazdy
Astronomowie uzyskali zdjęcie bardzo młodego brązowego karła, znajdującego się na orbicie wokół młodszej wersji Słońca. Sfotografowany obiekt ma masę 36 razy większą niż Jowisz.

Aby rozdzielić ona obiekty naukowcy użyli koronografu pracującego w bliskiej podczerwieni (NICI - Near-Infrared Coronagraphic Imager), zamontowanego na 8-metrowym teleskopie Gemini-South w Chile. Używano też systemu optyki adaptywnej.

Brązowy karzeł oznaczony PZ Tel B ma masę 36 mas Jowisza. Odległość pomiędzy nim, a gwiazdą PZ Tel A, wynosi tylko 18 jednostek astronomicznych, czyli jest podobna do odległości Urana od Słońca. Na niebie brązowy karzeł jest widoczny zaledwie 0,33 sekundy łuku od gwiazdy, dlatego musiano użyć koronografu, aby zablokować światło gwiazdy przyćmiewające jej towarzysza.

Do tej pory większość planet i brązowych karłów znajdowanych metodą uzyskiwania bezpośrednich obrazów tych obiektów znajduje się w odległościach większych niż 50 jednostek astronomicznych, czyli sporo dalej niż Neptun.

"Ponieważ PZ Tel A jest rzadkim przypadkiem gwiazdy, która jest jednocześnie młoda i położona blisko, była już kilkakrotnie fotografowana w przeszłości", mówi Laird Close ze Steward Observatory. "Byliśmy więc bardzo zaskoczeni, gdy zobaczyliśmy nowego towarzysza wokół gwiazdy uważanej za pojedynczą".

Gwiazda PZ Tel A ma podobną masę do Słońca, ale jest bardzo młoda - ma zaledwie 12 milionów lat (około czterysta razy mniej niż Słońce). Stanowi więc bardzo dobre laboratorium do badania warunków panujących w trakcie formowania się Układu Słonecznego

Wyniki badań ukazały się w czasopiśmie naukowym "Astrophysical Journal Letters". Międzynarodowy zespół astronomów prowadzili Beth Biller oraz Michael Liu z University of Hawai.

Więcej informacji:
Brown Dwarf Found Orbiting a Young Sun-Like Star

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]

Źródło: University of Arizona
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2548

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.

Atlas nieba - gwiazdy, planety, Wszechświat
Ukazało się nowe wydanie atlasu nieba Wydawnictwa Arkady. Książka nosi tytuł "Atlas nieba. Gwiazdy, planety, Wszechświat". Patronem medialnym atlasu jest portal Astronomia.pl.

Atlas to pozycja licząca sobie ponad 200 stron. Rozpoczyna się obszernym wstępem dotyczącym historii astronomii. Po nim następuje opis Ziemi oraz Księżyca. Dalej znajdziemy informacje o obserwowaniu obiektów niebieskich, teleskopach i gwiazdozbiorach, włącznie z mapkami widoku nieba w różnych porach roku oraz z mapami struktur na Księżycu. Dalszą treść stanowią rozdziały na temat Słońca i planet Układu Słonecznego, a na zakończenie dowiemy się trochę o innych gwiazdach i galaktykach.

Książka, poza tym, że zawiera dużo tekstu, jest także bogato ilustrowana zdjęciami i rysunkami. Zawiera też tabelki, np. zestawienie największych teleskopów na świecie. Znajdziemy też słowniczek podstawowych terminów astronomicznych.

"Atlas nieba" jest tłumaczeniem włoskiego oryginału. Polski wydawca uzupełnił książkę o zbiór polskiej literatury uzupełniającej, zestawienie czasopism oraz adresy portali internetowych. Poprzednie polskie wydanie ukazało się w 2008 r.

Więcej informacji:
"Atlas nieba" na stronie Wydawnictwa Arkady

[ Astronomia.pl - Krzysztof Czart ]
http://www.astronomia.pl/wiadomosci/index.php?id=2549

_________________
Wszechświat to wszystko, co mam i lubię.